Italo Svevo
Italo Svevo, właściwie Ettore Schmitz (ur. 19 grudnia 1861 w Trieście, zm. 13 września 1928 w Motta di Livenza) – włoski pisarz i publicysta.
Imię i nazwisko |
Ettore Schmitz |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1861 |
Data i miejsce śmierci |
13 września 1928 |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Życie i twórczość
edytujPochodził z zamożnej żydowskiej rodziny kupieckiej. Bankructwo ojca zmusiło go do porzucenia planów studiów humanistycznych we Florencji. Po studiach handlowych w Niemczech rozpoczął pracę w banku w Trieście.
Nie zerwał kontaktów z miejscowym środowiskiem literackim – współpracował z lokalnymi gazetami, głównie z „L’Indipendente”, publikując recenzje literackie i drobne artykuły. W 1892 roku opublikował pierwszą powieść Una vita (Jedno życie), a w 1898 Senilità (Starość), które jednak nie spotkały się z zainteresowaniem krytyki ani czytelników. Rozgoryczony niepowodzeniem zajął się karierą zawodową w przedsiębiorstwie teściów (w 1896 roku poślubił znacznie od siebie młodszą kuzynkę z rodziny bogatych triesteńskich przemysłowców). Praca ta, związana z podróżami do przedstawicielstwa firmy w Londynie wiązała się z podjęciem nauki języka angielskiego. Nauczycielem Svevo został mieszkający wówczas (ok. 1906 r.) w Trieście James Joyce. Spotkanie z Joyce’em rozbudziło w nim dawne ambicje, a lektura Freuda, którego tłumaczył na włoski, i I wojna światowa, która ograniczyła działalność firmy, pchnęły go do pracy nad kolejną powieścią.
W 1923 roku ukazał się Zeno Cosini (La coscienza di Zeno). Początkowo również ta książka nie spotkała się z życzliwym przyjęciem. Mieszkający w Paryżu Joyce, do którego Svevo zwrócił się z prośbą o recenzję, zainteresował nią grupę francuskich intelektualistów związanych z pismem „Le Navire d'Argent”. Wkrótce pojawiły się entuzjastyczne recenzje wszystkich trzech dotychczasowych książek, zarówno we Francji, jak i we Włoszech, gdzie pisarzem zainteresował się Eugenio Montale. Sześćdziesięcioletni Svevo próbował pisać dalej, ale nowa powieść Corto viaggio sentimentale (Krótka powieść sentymentalna) pozostała nieukończona, a z planowanej kontynuacji powieści Zeno Cosini – Il vecchione lub Il vegliardo (Starzec), powstało tylko pięć rozdziałów. Svevo zdążył opublikować wtedy kilka opowiadań.
Zmarł w 1928 roku w wyniku urazów odniesionych w wypadku samochodowym.
Główną cechę jego twórczości jest bardzo wnikliwa psychologiczna charakterystyka głównych bohaterów, ludzi samotnych i nie przystosowanych do życia w mieszczańskim społeczeństwie. Bohaterowie Svevo to tzw. inetti – ludzie nieprzystosowani do życia, od początku skazani na klęskę. Styl pisarza cechuje się stosowaniem monologu wewnętrznego i wykorzystywaniem dialektu triesteńskiego.
Powieści
edytuj- 1892 Una vita – Jedno życie (wyd. polskie 1960 r.)
- 1898 Senilità – Starość (wyd. polskie 2002 r.)
- 1923 Zeno Cosini – Zeno Cosini (wyd. polskie 1966 r., 2024 r[1].)
Przypisy
edytuj- ↑ Zeno Cosini | Italo Svevo [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2024-06-11] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Halina Kralowa, Posłowie, [w:] Italo Svevo, Starość, Warszawa 2002.
- ISNI: 0000000123206587, 0000000011816866
- VIAF: 49232071
- LCCN: n79021228
- GND: 118758012
- NDL: 00458150
- LIBRIS: zw9cdv5h235kkb6
- BnF: 11925808f
- SUDOC: 027409236
- SBN: CFIV007334
- NLA: 35481436
- NKC: jn20000605227
- DBNL: svev001
- BNE: XX909921
- NTA: 06895915X
- BIBSYS: 90158821
- CiNii: DA00330242
- Open Library: OL298044A, OL5927020A
- PLWABN: 9810588008305606
- NUKAT: n97063521, n2007083769
- J9U: 987007268497505171
- PTBNP: 264945
- CANTIC: a1084210x
- LNB: 000222854
- NSK: 000035160
- CONOR: 6581347
- BNC: 000207433
- ΕΒΕ: 67826
- BLBNB: 000233929
- KRNLK: KAC199636816
- LIH: LNB:V*387717;=BT