Język zarfatit

martwy język romański z pogranicza Francji i Niemiec

Język zarfatit, język judeofrancuski (צרפתית, fr. zarphatic, tsarfatit) – wymarły język z grupy romańskich, używany przez Żydów w północnej Francji oraz w zachodnich Niemczech w okresie od XI w. do XV w. Rozwinął się z języka starofrancuskiego i zawierał niewiele zapożyczeń z języka hebrajskiego. Był zapisywany zmodyfikowanym alfabetem hebrajskim.

צרפתית
Obszar

północna Francja, zachodnie Niemcy

Liczba mówiących

język wymarły w XIV w.

Pismo/alfabet

hebrajskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-2 zrp
ISO 639-3 zrp
IETF zrp
Glottolog zarp1238
Ethnologue zrp
SIL zrp
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka zarfatit
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Historia

edytuj

Nazwa tego języka pochodzi od hebrajskiego słowa Tzarfat „Francja”. Istnieją teorie, że zarfatit był poprzednikiem języka jidysz wśród diaspory żydowskiej w Niemczech.

Pierwsze teksty w tym języku to glosy rabinów Rasziego i Mosze HaDarszana w ich komentarzach do Tory i Talmudu z XI w. Prześladowania i wygnania Żydów francuskich do Niemiec spowodowały zanik języka zarfatit we Francji i powstanie nowych ośrodków piśmiennictwa w tym języku w takich miastach zachodnich Niemiec, jak Frankfurt nad Menem, Moguncja i Akwizgran. Zarfatit był tam używany aż do końca XIV w., kiedy został wyparty przez jidysz.

Wyjątkową cechą języka zarfatit wśród języków diaspory żydowskiej jest zapisywanie samogłosek przy pomocy systemu nikud. Inną cechą charakterystyczną jest mała liczba zapożyczeń z języka hebrajskiego, co w opinii niektórych językoznawców kwalifikuje zarfatit raczej jako dialekt języka starofrancuskiego (zapisywany innym alfabetem i z inną ortografią) niż jako odrębny język.

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES