Jacques Alexandre Allix de Vaux

Jacques Alexandre François Allix de Vaux (ur. 22 grudnia 1768 w Percy, zm. 26 stycznia 1836 w Courcelles) – francuski i westfalski wojskowy, generał dywizji.

Jacques Alexandre Allix de Vaux

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1768 Percy
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 1836 Courcelles
Przebieg służby
Lata służby	1792–1834
Główne wojny i bitwy	wojny napoleońskie
Odznaczenia

Życiorys

W 1792 roku wstąpił do szkoły wojskowej i został oficerem artylerii. Został oficerem artylerii w Armii Północnej i wziął udział w walkach przeciwko wojskom I koalicji antyfrancuskiej, wyróżniając się szczególnie w czasie zdobywania twierdzy Luksemburg w 1795 roku. Został wtedy mianowany pułkownikiem artylerii, a rok później generałem brygady.

Po przewrocie 8 brumaire’a znalazł się w gronie jego przeciwników, z tego powodu w 1801 roku został wysłany na San Domingo jako dowódca artylerii francuskiej w składzie ekspedycji przeciwko powstaniu ma San Domingo. Odsunięty od dowodzenia z powodu podejrzeń o malwersację w 1803 roku wrócił do Francji, gdzie pozostał bez przydziału.

W 1808 roku wstąpił do armii Królestwa Westfalii w stopniu generała brygady. W składzie tej armii jako dowódca artylerii 10 Korpusu westfalskiego wziął udział w kontrofensywie Napoleona w Hiszpanii. 15 kwietnia 1812 roku został mianowany na generała dywizji armii westfalskiej. Następnie jako dowódca artylerii 8 Korpusu westfalskiego wziął udział w wyprawie Napoleona do Rosji, po klęsce wojsk francuskich i odwrocie do Westfalii 30 września 1813 roku skapitulował.

W 1814 roku powrócił do Francji i powrócił do służby w armii francuskiej w stopniu generała brygady. Został wtedy dowódcą oddziałów, które wzięły udział w walkach w lesie Fontainebleau, które wyparły z nich oddziały austriackie i rosyjskich Kozaków. Później był dowódcą twierdzy Sens, broniąc jej od 18 do 26 lutego 1815 roku i ostatecznie zmuszając wojska oblegające ją do odwrotu. Za to został awansowany do stopnia generała dywizji.

Potem został wyznaczony na dowódcę 1 Dywizji 1 Korpusu nowo utworzonej Armii Północnej, która wzięła udział w bitwie pod Waterloo, jednak nie zdążył objąć dowództwa tej dywizji przed bitwą. Po ostatecznym upadku Napoleona i powrocie do władzy Burbonów został usunięty z wojska i wyjechał do Westfalii.

Zgodę na powrót do Francji uzyskał w 1818 roku, 1 stycznia 1819 roku został ponownie przyjęty do armii francuskiej, lecz nie otrzymał żadnego przydziału. 29 kwietnia 1834 roku został przeniesiony do rezerwy.

Awanse

Armia francuska

• pułkownik (1795)
• generał brygady (1796)

Armia Królestwa Westfalii

• generał brygady (1808)
• generał dywizji (1812)

Armia Cesarstwa Francuskiego

• generał brygady (1814)
• generał dywizji (1815)

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (19.10.1812)

Bibliografia

• Robert Bielecki: Encyklopedia wojen napoleońskich. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2001, s. 27. ISBN 83-85660-75-5.