Jules Mazarin

Jules Mazarin właśc. Giulio Raimondo Mazzarini, również Mazarini (ur. 14 lipca 1602 w Pescinie, zm. 9 marca 1661 w Vincennes) – francuski kardynał, od 1642 pierwszy minister Francji.

Jules Mazarin

Giulio Raimondo Mazzarini

Kardynał diakon
Portret Mazarina pędzla Pierra Mignarda (1658)
Firmando firmior hæret Hinc ordo, hinc copia rerum
Kraj działania	Królestwo Francji
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1602 Pescina
Data i miejsce śmierci	9 marca 1661 Vincennes
Miejsce pochówku	grobowiec kardynała Mazarina↗
Pierwszy minister Francji
Okres sprawowania	1642–1661
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	16 grudnia 1641 Urban VIII

Życiorys

Był najstarszym z sześciu synów Sycylijczyka Pietra Mazzariniego i Ortensii Bufalini. Jego siostrami były Geronima Mancini i Laura Martinozzi, których córki (Laura Mancini, Olimpia Mancini, Maria Mancini, Hortensja Mancini, Maria Anna Mancini, Laura Martinozzi i Anna Maria Martinozzi) przybyły do wuja do Francji dla odpowiednio korzystnego zamążpójścia. Jego bratem był Michel Mazarin. Będąc Włochem niskiego pochodzenia, często spotykał się z tym zarzutem ze strony francuskiej szlachty.

W latach 1634–1636 pełnił funkcję nuncjusza papieskiego we Francji. W 1639 przeszedł na służbę francuską. Sprawował władzę podczas regencji Anny Austriaczki i małoletności jej syna Ludwika XIV. Był następcą kardynała de Richelieu. Doprowadził do odbudowy skarbu Francji poprzez podwyższenie podatków i popieranie przez państwo polityki gospodarczej (m.in. celnej), określonej później jako merkantylizm.

Przypisuje mu się wprowadzenie opery do Francji, to on zorganizował pierwszy występ śpiewaków włoskich przed francuskim dworem królewskim w roku 1645.

Zdecydowanie umocnił władzę absolutną króla przez ograniczenie władzy politycznej wielkich feudałów. Doprowadziło to do dwóch wojen domowych tzw. frondy (1648-1653), buntu mieszczan i arystokracji przeciwko absolutystycznym tendencjom dworu. Rebelia zakończyła się porozumieniem obu stron, jednak więcej zyskali książęta.

Prowadził bardzo aktywną politykę międzynarodową, dążąc do zapewnienia Francji przewagi w Europie kosztem zmniejszenia roli Habsburgów. Zaangażował swe państwo w wojnę trzydziestoletnią po stronie protestanckiej Szwecji, wypłacając armii szwedzkiej subsydia z francuskiego budżetu. Wojnę z Habsburgami hiszpańskimi zakończyło podpisanie w 1659 korzystnego dla Francji pokoju pirenejskiego.

W literaturze

• Aleksander Dumas uczynił go jednym z bohaterów swych powieści Dwadzieścia lat później i Wicehrabia de Bragelonne, opisując go jako sknerę obawiającego się utraty majątku.
• Arthur Conan Doyle jest autorem opowiadania kryminalnego Brylant Kardynała Mazariniego.
• Edward Rutherfurd w powieści Paryż zawarł sugestię, że Mazarin mógł być ojcem Ludwika XIV.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku kardynałów Salvadora Mirandy

Linki zewnętrzne

• Jules Mazarin – dzieła w bibliotece Polona