Julian Michaux
Julian Michaux, Юлиан Александрович Мишо – Julian Aleksandrowicz Miszo (ur. 1 grudnia 1867 w Warszawie, zm. 11 grudnia 1925 tamże) – szermierz specjalizujący się w szabli, olimpijczyk z igrzysk w Paryżu w 1900 w barwach Imperium Rosyjskiego, trener, kapitan Wojska Polskiego.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice |
Aleksander, Julia |
Życiorys
edytujPrzodkowie w rodzinie Michaux przenieśli się do Polski z Belgii, gdzie pochodzili z Liège. Pradziadek Juliana (zapisywany pierwotnie jako Michaud lub Michault) przybył do Warszawy na początku XIX wieku. Dziadek Marcin Michaux był powstańcem listopadowym. Julian Michaux urodził się jako syn Aleksandra (1839-1895, poeta, dziennikarz) oraz Julii Höhr (wdowa, z domu Karczewską).
Naukę szermierki rozwijał u szermierzy francuskich i włoskich. Specjalizował się w szabli. Został nauczycielem szermierki na szable w otwartej przez siebie w 1890 sali szermierczej w Warszawie, a także w ramach tamtejszego Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego i Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[1][2]. Jako szermierz był jednym z czterech reprezentantów w ekipie Imperium Rosyjskiego na drugie w historii Letnie Igrzyska Olimpijskie 1900. W indywidualnym turnieju szablistów zawodowców zajął 5. miejsce. Drugim reprezentantem Imperium Rosyjskiego na tych igrzyskach był jego uczeń Piotr Zakoworot.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1924 był oficerem w stopniu kapitana przeniesionym w stan spoczynku[3].
Zmarł 11 grudnia 1925 w Warszawie[4]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 5, rząd 6, miejsce 3)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Stanisław Spyra: Szermierka. Metodyka nauczania. Floret – szabla – szpada. Warszawa: 1970, s. 18.
- ↑ Maciej Łuczak. Wpływ myśli teoretycznej i praktycznej szkoleniowców węgierskich na sukcesy polskiej szermierki. „Prace naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie”. VIII, s. 56, 2009. Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1415.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 25 marca 1930 roku, s. 97.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONINA MICHAUX, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2015-06-21].
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Julian Michaux. Sejm Wielki. [dostęp 2015-06-21].
- Aleksander Michaux. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2015-06-21].