Jurij Bondariew
Jurij Wasiljewicz Bondariew (ros. Юрий Васильевич Бондарев; ur. 15 marca 1924 w Orsku, zm. 29 marca 2020 w Moskwie[1]) – rosyjski pisarz[2].
Imię i nazwisko |
Jurij Wasiljewicz Bondariew |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 marca 1924 |
Data i miejsce śmierci |
29 marca 2020 |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki |
pisarz |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujW 1931 przeniósł się wraz z rodziną do Moskwy, później skończył szkołę średnią, w 1941 został powołany do Armii Czerwonej, od sierpnia 1942 brał udział w walkach na froncie, w tym od października 1942 w bitwie pod Stalingradem. Podczas walk został kontuzjowany i lekko ranny. W 1943 uczestniczył w forsowaniu Dniepru i wyzwalaniu Kijowa, w walkach o Żytomierz został ranny i odesłany do szpitala, później walczył m.in. na terytorium Polski i na granicy z Czechosłowacją, w latach 1944–1945 był kursantem szkoły artylerii, w grudniu 1945 został zdemobilizowany[3].
W 1949 zaczął publikować, w 1951 ukończył Instytut Literacki im. Gorkiego i został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR, w 1953 wydał pierwszy zbiór opowiadań – Na bolszoj rieke. W 1957 opublikował powieść Bataliony proszą o ogień (wyd. pol. 1964), w 1962 powieść Cisza (wyd. pol. 1963), w 1969 Gorący śnieg (wyd. pol. 1972), w 1975 Brzeg (wyd. pol 1977), w 1981 Wybór, a w 1985 Gra (wyd. pol. 1989). Wykorzystując własne doświadczenia frontowe, tworzył prozę batalistyczną, w której kładł nacisk na kwestie moralne i społeczno-psychologiczne[2]. W powieściach o charakterze psychologiczno-filozoficznym retrospektywnie ujmował temat Wielkiej wojny ojczyźnianej i losów rosyjskiej inteligencji, wykorzystując fabułę jako bazę refleksji o sensie ludzkiego życia[2].
Był deputowanym do Rady Najwyższej RFSRR IX i X kadencji, a w latach 1990–1991 członkiem KC Komunistycznej Partii RFSRR[3]. Pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[4].
Odznaczenia i nagrody
edytuj- Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (14 marca 1984)
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (18 marca 1974)
- Order „Znak Honoru”
- Order Przyjaźni Narodów (14 marca 1994)
- Medal „Za Odwagę” (dwukrotnie – 14 października 1943 i 21 czerwca 1944)
- Nagroda Leninowska (1972)
- Nagroda Państwowa ZSRR (dwukrotnie – 1977 i 1983)
- Nagroda im. Lwa Tołstoja (1993)
- Nagroda im. Szołochowa (1994)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Умер писатель Юрий Бондарев (ros.).
- ↑ a b c Bondariew Jurij W., [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-08-13] .
- ↑ a b c Бондарев Юрий Васильевич. Герои страны. [dostęp 2017-08-30]. (ros.).
- ↑ Могилы знаменитостей. Московский некрополь. БОНДАРЕВ Юрий Васильевич (1924 – 2020)
- ISNI: 0000000117744098
- VIAF: 90663087
- LCCN: n50042080
- GND: 11866137X
- LIBRIS: 31fhb58m56z9jpg
- BnF: 12521087v
- SUDOC: 034456589
- SBN: BVEV034739
- NLA: 35830996
- NKC: jn19990210125
- BNE: XX1149722
- NTA: 070016682
- BIBSYS: 90051036
- CiNii: DA03771164
- PLWABN: 9810555240505606
- NUKAT: n96001273
- J9U: 987007258848705171
- LNB: 000117242
- NSK: 000167566
- ΕΒΕ: 94077
- KRNLK: KAC2018O9374
- LIH: LNB:V*389531;=BP