Karol Emanuel IV

Karol Emanuel IV
	król Sardynii
Okres	od 16 października 1796; do 4 czerwca 1802 (abdykacja)
Poprzednik	Wiktor Amadeusz III
Następca	Wiktor Emanuel I
	Jakobicki pretendent do tronu Anglii i Szkocji
Okres	od 13 lipca 1807; do 6 października 1819
Poprzednik	Henryk IX i I
Następca	Wiktor Emanuel I
	Dane biograficzne
Dynastia	sabaudzka
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1751 ; Turyn
Data i miejsce śmierci	6 października 1819 ; Rzym
Ojciec	Wiktor Amadeusz III
Matka	Maria Antonia Burbon
Żona	Maria Klotylda Burbon; od 1775; do 7 marca 1802
Dzieci	brak
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karol Emanuel IV (ur. 24 maja 1751 w Turynie, zm. 6 października 1819 w Rzymie) – król Sardynii w latach 1796–1802.

Urodził się w Turynie jako najstarszy syn Wiktora Amadeusza III, późniejszego króla Sardynii (wtedy jeszcze księcia Sabaudii), i jego żony Marii Antonietty Burbon (córki Filipa V, króla Hiszpanii i Elżbiety Farnese). Od urodzenia, do swojej sukcesji, Karol Emanuel nosił tytuł księcia Piemontu.

W 1775 poślubił Marię Klotyldę Burbon, córkę Ludwika Ferdynanda, delfina Francji, oraz Marii Józefy Wettyn. Maria Klotylda była siostrą późniejszego króla Ludwika XVI. Mimo że ich małżeństwo zostało zawarte jedynie z przyczyn politycznych, Karol Emanuel i jego żona stali się sobie bardzo oddani. Nie mieli oni jednak dzieci.

Król Sardynii

16 października 1796, umarł Wiktor Amadeusz III i Karol Emanuel został królem. Jego królestwo zawierało nie tylko wyspę Sardynię, ale również znaczące ziemie północno-zachodnich Włoch, m.in. Piemont.

Stan posiadłości po śmierci Wiktora Amadeusza nie przedstawiał się dobrze. Skarb państwa był pusty. W 1796 roku Sardynia toczyła wojnę z Republiką Francuską. Przed 1798 rokiem Karol Emanuel został zmuszony do opuszczenia wszystkich swoich terytoriów we Włoszech oraz wycofania się z Sardynii. Przez cały kolejny rok starał się on bezskutecznie odzyskać Piemont. Razem ze swoją żoną musiał mieszkać w Rzymie i Neapolu jako gość bogatej rodziny Colonnów.

Abdykacja

7 marca 1802 żona Karola Emanuela – Maria Klotylda zmarła. Ta śmierć tak go poruszyła, że zdecydował się abdykować. Uczynił to 4 czerwca 1802, na korzyść swojego brata – Wiktora Emanuela. Karol Emanuel zachował sobie jednak tytuł króla. Mieszkał w Rzymie i miasteczku Frascati, pod Rzymem.

We Frascati jego częstym gościem był jego kuzyn Henryk Benedykt Stuart, kardynał i książę Yorku, ostatni członek królewskiej rodziny Stuartów. Po śmierci Henryka, w 1807, Karol Emanuel został najstarszym żyjącym potomkiem Karola I, króla Anglii i Szkocji. Jakobici obwołali go nawet Karolem IV, królem Anglii, Szkocji, Francji i Irlandii, mimo że on sam nie wysunął żadnych roszczeń.

Ostatnie lata

W 1815, w wieku 64 lat, Karol Emanuel złożył śluby w zakonie jezuitów. Nigdy nie przyjął święceń kapłańskich, do końca życia mieszkał w jezuickim nowicjacie w Rzymie. Zmarł 6 października 1819 i został pochowany w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie^[1].