Kormoran czerwonoczelny

Kormoran czerwonoczelny
	Urile urile
	(J.F. Gmelin, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Urile
Gatunek	kormoran czerwonoczelny
Synonimy
	Pelecanus Urile J.F. Gmelin, 1789; Phalacrocorax urile (J.F. Gmelin, 1789);
	Pelecanus Urile J.F. Gmelin, 1789; Phalacrocorax urile (J.F. Gmelin, 1789);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; obszary lęgowisk żerowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kormoran czerwonoczelny^[3] (Urile urile) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Zamieszkuje zimne regiony przybrzeżne południowej Alaski, Wysp Aleuckich i północno-wschodniej Azji (Kamczatka, Wyspy Kurylskie, Hokkaido). Nie wyróżnia się podgatunków^[4]. Nie jest zagrożony.

Wygląd: Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu, które jest w zasadzie czarne. Samice są nieco mniejsze od samców^[5]. Pióra z metalicznym, zielonym lub niebieskim połyskiem na skrzydłach i grzbiecie po fioletowe i brązowe po bokach. Na obu bokach kupra białe plamy^[5]. Skóra od dzioba i wokół oczu naga i czerwona (u nasady dzioba niebieska^[5]), o intensywniejszej barwie w sezonie lęgowym i bledszej zimą. Nogi czarno-brązowe (opisywane też jako czarniawoszare^[5]).

Biotop: Morskie, skaliste wybrzeża zimnych wód północnego Pacyfiku, Morza Barentsa i Ochockiego. Gatunek przeważnie osiadły, zimą rozprasza się po okolicznych wybrzeżach^[6].

Lęgi: Lęgi w maju i czerwcu. Gniazdownik. Gniazduje w koloniach, często mieszanych z innymi gatunkami morskich ptaków. Samo gniazdo buduje na półce skalnej nad wodą, wyściełając je trawą, mchami i wodorostami. Wyprowadza jeden lęg w roku, składając zwykle 3 do 4 jaj o niebieskawej barwie. Wysiadują obydwoje rodzice przez ok. 31–34 dni. Młode karmione przez parę opuszczają gniazdo po 50–60 dniach^[7].

Pożywienie: Głównie nieduże ryby (zwłaszcza z rodziny głowaczowatych), uzupełniane o morskie skorupiaki (kraby i krewetki). Jak inne kormorany, pożywienie chwyta nurkując z przybrzeżnych skał^[7].

Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kormorana czerwonoczelnego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2006 roku szacowano liczebność światowej populacji na ponad 200 tys. osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy^[2]^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b Orta, J., Garcia, E.F.J., Jutglar, F. & Kirwan, G.M.: Red-faced Cormorant (Urile urile). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2014. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-29)].
↑ ^a ^b ^c BirdLife International, Urile urile, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-07-22] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d N. Bouglouan: Red-faced Cormorant. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-07-22]. (ang.).
↑ ^a ^b Species factsheet: Urile urile. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-07-22]. (ang.).
↑ ^a ^b Red-faced Cormorant (Phalacrocorax urile). Audobon. [dostęp 2015-11-29]. (ang.).

Jerzy Lewczuk (tłum.): Wybrzeża morskie. Warszawa: Delta, 1997, seria: Encyklopedia dzikich zwierząt. ISBN 83-7175-105-2.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).