Kurek

Kurek – element mechanizmu uderzeniowego zwalniany po naciśnięciu spustu, który poprzez uderzenie ruchem obrotowym doprowadza pośrednio do zapalenia ładunku miotającego.

Ruch kurka jest powodowany przez sprężynę uderzeniową. W broni współczesnej zwolniony przez mechanizm spustowy kurek uderza w iglicę, która następnie zbija spłonkę naboju scalonego. W rzadszych przypadkach (głównie w rewolwerach) kurek uderza bezpośrednio w spłonkę. Mechanizm ten ma zastosowanie głównie w powtarzalnej lub samopowtarzalnej broni strzeleckiej. Wyróżnia się kurki odkryte (wystające na zewnątrz i często z możliwością ręcznego napięcia), oraz zakryte znajdujące się wewnątrz korpusu broni.

Pistolet samopowtarzalny z napiętym kurkiem
Kurek zwolniony
Mechanizm uderzeniowy pistoletu Colt M1911. Zwolniony przez mechanizm spustowy kurek uderza w iglicę, która następnie zbija spłonkę naboju powodując wystrzał
Schemat mechanizmów spustowo-uderzeniowych karabinków AR-15 i HK416 wyposażonych w kurki zakryte/wewnętrzne (zaznaczone kolorem czerwonym)

Historia

Kurek w zamku skałkowym

Pierwotnie w dawnej odprzodowej broni rozdzielnego ładowania kurek mieścił w sobie uchwyt na lont (zob. zamek lontowy) lub skałkę (zob. zamek skałkowy) inicjując zapalenie prochu na panewce. W XIX w. wraz z popularyzacją zamków kapiszonowych kurek służył do zbijania kapiszonu na kominku, a wraz z powstawaniem amunicji zespolonej zaczął pełnić funkcję taką jak współcześnie (zbijając spłonkę naboju lub uderzając w odpowiadającą za to iglicę).

Zobacz też

bijnik

Bibliografia

Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 113. ISBN 83-11-06699-X.
Andrzej Ciepliński: Encyklopedia współczesnej broni palnej : (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WIS, 1994, s. 102. ISBN 83-86028-01-7.