Kusu (myszy)

rodzaj gryzoni

Kusu[4] (Arvicanthis) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Kusu
Arvicanthis
Lesson, 1842[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kusu nilowy (A. niloticus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Arvicanthini

Rodzaj

kusu

Typ nomenklatoryczny

Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803

Synonimy
Gatunki

12 gatunków (w tym 5 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[5][6][7].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 115–188 mm, długość ogona 88–159 mm, długość ucha 13–24 mm, długość tylnej stopy 22–38 mm; masa ciała 48–180 g[6][8].

Systematyka

edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1842 roku francuski zoolog René Lesson w publikacji swojego autorstwa dotyczącej ssaków o tytule Nouveau tableau du règne animal: Mammifères[1]. Na gatunek typowy Lesson wyznaczył (oznaczenie monotypowe) kusu nilowego (A. niloticus).

Etymologia

edytuj
  • Arvicanthis (Arviacanthis): rodzaj Arvicola Lacépède, 1799 (karczownik); łac. acanthis ‘kręgosłup’[9].
  • Isomys: gr. ισος isos ‘jednakowy, podobny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy: Sundevall wymienił dwa gatunki z czego na typ nomenklatoryczny wyznaczono Mus variegatus Lichtenstein, 1823 (Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803).

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące żyjące współcześnie gatunki[11][8][5][4]:

Opisano również gatunki wymarłe[12]:

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Arvicanthis Lesson, 1842.

Przypisy

edytuj
  1. a b R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 147. (fr.).
  2. C.J. Sundevall. Om Professor J. Hedenborgs insaimlingar af Däggdjur i Nordöstra Africa och Arabien. „Kungl. Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar”. 31, s. 219, 1842. (łac. • szw.). 
  3. F.E. Beddard: Mammalia. W: S.F. Harmer & A.E. Shipley (redaktorzy): The Cambridge natural history. Cz. 10. London: Macmillan and co., limited, 1902, s. 473. (ang.).
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 524. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 752–753. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Arvicanthis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 337. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Palmer 1904 ↓, s. 123.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 353.
  11. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
  12. J.S. Zijlstra, Arvicanthis Lesson, 1842, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-13] (ang.).
  13. S. Mahboubi, J. Surault & M. Benammi. New data on the new micromammalian localities of Afoud (Aït Kandoula Basin, Morocco) at the Mio-Pliocene boundary: Biochronological, paleoecological and paleobiogeographic implications. „Geobios”. 74, s. 45, 2022. DOI: 10.1016/j.geobios.2022.06.003. (ang.). 
  14. a b J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).
  15. K. Hordijk & H. de Bruijn. The succession of rodent faunas from the Mio/Pliocene lacustrine deposits of the Florina-Ptolemais-Servia Basin (Greece). „Hellenic Journal of Geosciences”. 44, s. 21–103, 2009. (ang.). 
  16. P. Mein: Micromammifères du Miocène Supérieur et du Pliocène du Rift occidental, Ouganda. W: B. Senut & M. Pickford (redaktorzy): Geology and Palaeobiology of the Albertine Rift Valley, Uganda-Zaire. Cz. 2: Paleobiology. Orléans: CIFEG, 1994, s. 189. ISBN 978-2-904251-20-7. (fr.).

Bibliografia

edytuj
  NODES
Project 1