Kusu (myszy)
rodzaj gryzoni
Kusu[4] (Arvicanthis) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Arvicanthis | |||
Lesson, 1842[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – kusu nilowy (A. niloticus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
kusu | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Zasięg występowania
edytujMorfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 115–188 mm, długość ogona 88–159 mm, długość ucha 13–24 mm, długość tylnej stopy 22–38 mm; masa ciała 48–180 g[6][8].
Systematyka
edytujRodzaj zdefiniował w 1842 roku francuski zoolog René Lesson w publikacji swojego autorstwa dotyczącej ssaków o tytule Nouveau tableau du règne animal: Mammifères[1]. Na gatunek typowy Lesson wyznaczył (oznaczenie monotypowe) kusu nilowego (A. niloticus).
Etymologia
edytuj- Arvicanthis (Arviacanthis): rodzaj Arvicola Lacépède, 1799 (karczownik); łac. acanthis ‘kręgosłup’[9].
- Isomys: gr. ισος isos ‘jednakowy, podobny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy: Sundevall wymienił dwa gatunki z czego na typ nomenklatoryczny wyznaczono Mus variegatus Lichtenstein, 1823 (Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803).
Podział systematyczny
edytujDo rodzaju należą następujące żyjące współcześnie gatunki[11][8][5][4]:
- Arvicanthis rufinus (Temminck, 1853) – kusu gwinejski
- Arvicanthis ansorgei O. Thomas, 1910 – kusu sahelski
- Arvicanthis neumanni (Matschie, 1894) – kusu somalijski
- Arvicanthis nairobae J.A. Allen, 1909 – kusu sawannowy
- Arvicanthis abyssinicus (Rüppell, 1842) – kusu abisyński
- Arvicanthis blicki Frick, 1914 – kusu halny
- Arvicanthis niloticus (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803) – kusu nilowy
Opisano również gatunki wymarłe[12]:
- Arvicanthis afoudensis Mahboubi, Surault & Benammi, 2022[13] (Maroko; miocen)
- Arvicanthis arambourgi Jaeger, 1976[14] (Tanzania; plejstocen)
- Arvicanthis broekhuisi Hordijk & Bruijn, 2009[15] (Grecja; miocen–pliocen)
- Arvicanthis musisii Mein, 1994[16] (Uganda; pliocen)
- Arvicanthis primaevus Jaeger, 1976[14] (Tanzania; plejstocen)
Uwagi
edytuj- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Arvicanthis Lesson, 1842.
Przypisy
edytuj- ↑ a b R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 147. (fr.).
- ↑ C.J. Sundevall. Om Professor J. Hedenborgs insaimlingar af Däggdjur i Nordöstra Africa och Arabien. „Kungl. Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar”. 31, s. 219, 1842. (łac. • szw.).
- ↑ F.E. Beddard: Mammalia. W: S.F. Harmer & A.E. Shipley (redaktorzy): The Cambridge natural history. Cz. 10. London: Macmillan and co., limited, 1902, s. 473. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 524. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 752–753. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Arvicanthis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 337. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 123.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 353.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra , Arvicanthis Lesson, 1842, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-13] (ang.).
- ↑ S. Mahboubi, J. Surault & M. Benammi. New data on the new micromammalian localities of Afoud (Aït Kandoula Basin, Morocco) at the Mio-Pliocene boundary: Biochronological, paleoecological and paleobiogeographic implications. „Geobios”. 74, s. 45, 2022. DOI: 10.1016/j.geobios.2022.06.003. (ang.).
- ↑ a b J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).
- ↑ K. Hordijk & H. de Bruijn. The succession of rodent faunas from the Mio/Pliocene lacustrine deposits of the Florina-Ptolemais-Servia Basin (Greece). „Hellenic Journal of Geosciences”. 44, s. 21–103, 2009. (ang.).
- ↑ P. Mein: Micromammifères du Miocène Supérieur et du Pliocène du Rift occidental, Ouganda. W: B. Senut & M. Pickford (redaktorzy): Geology and Palaeobiology of the Albertine Rift Valley, Uganda-Zaire. Cz. 2: Paleobiology. Orléans: CIFEG, 1994, s. 189. ISBN 978-2-904251-20-7. (fr.).
Bibliografia
edytuj- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).