Kwas podchlorawy

Kwas podchlorawy
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
podst.	hydroksychloran, chloranol
addyt.	hydroksydochlor
wodor.	wodoro(oksydochloran)
	Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.	kwas podchlorawy
Stocka	kwas chlorowy(I)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	HClO
Inne wzory	HOCl
Masa molowa	52,46 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	7790-92-3
PubChem	24341
DrugBank	DB14135
InChI
	InChI=1S/ClHO/c1-2/h2H
	InChIKey
	QWPPOHNGKGFGJK-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Kwasowość (pKa)	7,4
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Podobne związki	HBrO, HIO, HClO; 2, HClO; 3, HClO; 4
Pochodne	podchloryny: NaClO, Ca(ClO); 2
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas podchlorawy, nazwa Stocka: kwas chlorowy(I), HClO – nieorganiczny związek chemiczny, jeden z tlenowych kwasów chloru. Jest nietrwały i znany tylko w postaci rozcieńczonych roztworów^[2]^[3].

Otrzymywanie

Można go otrzymać rozpuszczając chlor w wodzie. Następuje wówczas dysproporcjonowanie^[2]:

Cl
2 + 2H
2O ⇄ HClO + H
3O+
+ Cl−

W wyniku tej reakcji w nasyconym wodnym roztworze ok. 1/3 chloru przekształca się w HClO^[2].

Lepszą metodą jest reakcja chloru z zawiesiną tlenku rtęci(II)^[2]^[3]:

2Cl
2 + 2HgO + H
2O → HgO·HgCl
2 + 2HClO

W ten sposób uzyskał go w 1834 r. jego odkrywca, Antoine Balard^[4].

Właściwości

Kwas podchlorawy jest bardzo słabym kwasem, natomiast ma silne właściwości utleniające^[3] i jest stosowany jako środek wybielający i odkażający^[2]. Podczas przechowywania ulega dysproporcjonowaniu do kwasu chlorowego i solnego^[2]:

2HOCl + OCl−
→ ClO−
3 + 2H+
+ 2Cl−

Przypisy

↑ Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 336, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Hypochlorous acid, [w:] PradyotP. Patnaik PradyotP., Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 387–388, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).
↑ ^a ^b ^c AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 574–576, ISBN 83-01-13816-5 .
↑ ThomasT. Graham ThomasT., Elements of Chemisty, t. 4, Baillière, 1840, s. 367 [dostęp 2022-02-07] .

[1] Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 336, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).

[Patnaik-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Hypochlorous acid, [w:] PradyotP. Patnaik PradyotP., Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 387–388, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).

[Bielański-3] AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 574–576, ISBN 83-01-13816-5 .

[4] ThomasT. Graham ThomasT., Elements of Chemisty, t. 4, Baillière, 1840, s. 367 [dostęp 2022-02-07] .

[2]

[3]

[1]

[4]