Letnie Igrzyska Olimpijskie 1976

XXI Letnie Igrzyska Olimpijskie
	; Stadion Olimpijski w Montrealu
IO 1972	IO 1980
Stolica igrzysk	Montreal; Kanada
Liczba ekip	92
Liczba sportowców	6084; (4824 mężczyzn i 1260 kobiet)
Liczba konkurencji	198 w 21 dyscyplinach
Otwarcie	17 lipca 1976
Oficjalne otwarcie	królowa Kanady Elżbieta II
Zamknięcie	1 sierpnia 1976
Przysięga olimpijska	Pierre Saint-Jean (sportowcy); Maurice Fauget (sędziowie)
Znicz olimpijski	Stéfane Préfontaine; Sandra Henderson
Stadion	Stade Olympique, Montreal
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2021-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

XXI Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XXI Olimpiady) odbyły się w 1976 roku w Montrealu (Kanada).

Igrzyska pod względem sportowym oraz organizacyjnym, mimo ustanowionych 32 rekordów świata, uznano za nieudane. Przyczynił się do tego bojkot imprezy przez ekipy narodowe państw afrykańskich (jedynymi państwami reprezentującymi ten kontynent na igrzyskach były Senegal i Wybrzeże Kości Słoniowej). Był to protest przeciwko niepodjęciu przez MKOl decyzji o wykluczeniu z igrzysk reprezentacji Nowej Zelandii, której reprezentacja w rugby złamała międzynarodową izolację rasistowskiej Republiki Południowej Afryki, organizując tournée po tym państwie. Wśród państw bojkotujących igrzyska znalazł się także Tajwan, który nie uzyskawszy zgody na występowanie pod nazwą Republika Chińska, zrezygnował ze startu. Ciężka zima spowodowała, że Kanadyjczycy nie byli w stanie dokończyć wszystkich rozpoczętych inwestycji. Jednocześnie w środowisku sportowym rozgorzała dyskusja nad czystością sportu; coraz częściej podejrzewano sportowców (szczególnie z państw bloku wschodniego) o stosowanie wyszukanych środków i technik dopingowych. Pojawiły się także głosy o upadającym duchu amatorstwa olimpijskiego, komercjalizacji sportu w państwach zachodnich oraz upolitycznieniu w państwach socjalistycznych. Igrzyska w Montrealu były finansową klapą, a ich koszty obciążyły społeczeństwo kanadyjskie na wiele lat.

Do programu włączono nowe dyscypliny w kategorii kobiet – wioślarstwo, koszykówkę i piłkę ręczną.

Państwa uczestniczące

Na Igrzyskach w Montrealu pojawiło się 4 debiutantów: Andora, Antigua i Barbuda (jako Antigua), Kajmany oraz Papua-Nowa Gwinea. UWAGA: Egipt, Kamerun, Maroko i Tunezja po dwóch dniach zbojkotowały igrzyska.

Slogan

Długie życie igrzysk w Montrealu (ang. Long life to the Montréal Games, fr. Longue vie aux Jeux de Montréal)

Państwa bojkotujące igrzyska

Państwa bojkotujące (na żółto)

Wyniki

Wschodnioniemiecki biegacz Waldemar Cierpinski zaskoczył wszystkich wygrywając maraton na IO 1976

Okolicznościowe znaczki pocztowe wyemitowane w ZSRR
Koszykówka
Zapasy
Wioślarstwo
Rzut dyskiem
Strzelectwo

Statystyka medalowa

Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
Klasyfikacja medalowa
1	ZSRR	49	41	35	125
2	NRD	40	25	25	90
3	Stany Zjednoczone	34	35	25	94
4	RFN	10	12	17	39
5	Japonia	9	6	10	25
6	Polska	7	6	13	26
7	Bułgaria	6	9	7	22
8	Kuba	6	4	3	13
9	Rumunia	4	9	14	27
10	Węgry	4	5	13	22
Zobacz pełną klasyfikację medalową