Love in Vain

Love in Vain (oryg. Love in Vain Blues) – bluesowa piosenka napisana i nagrana przez Roberta Johnsona w 1937 roku. Dzieło zostało opublikowane na singlu, w lutym 1939. Niedługo po wydaniu, utwór stał się bluesowym standardem.

Love in Vain

Wykonawca singla
Roberta Johnsona
Strona B	„Preaching Blues (Up Jumped the Devil)”
Wydany	1939
Nagrywany	20 czerwca 1937
Gatunek	blues
Długość	2:26
Wydawnictwo	Vocalion
Producent	Donald Firth "Don" Law
Format	10" 78 rpm
Autor	Robert Johnson

Melodia

Kompozycja „Love in Vain Blues” Johnsona wzorowana była na utworze „When the Sun Goes Down” Leroya Carra z 1935 roku.

Odbiór piosenki

Na temat kompozycji wypowiedział się amerykański historyk muzyczny Elijah Wald, który jest także gitarzystą folk-bluesowym, uhonorowanym nagrodą Grammy.

Love In Vain jest niczym mniejszym aniżeli arcydzieło, ponieważ Johnson nadał mu taki kształt, by odpowiadał obecnym trendom. Dla właściwie nieznanego gitarzysty delta blues, który aspiruje do poziomu zaawansowania miejskiej gwiazdy bluesa jak Leroy Carr, nie było znakiem słabości, a odważnym skokiem wyobraźni

Elijah Wald

Inne wersje

Utwór nagrany został między innymi przez akty takie jak:

• The Rolling Stones (Let It Bleed, Get Yer Ya-Ya's Out!)
• Eric Clapton (Me and Mr. Johnson)
• The Faces (Five Guys Walk into a Bar...)

Nawiązania do utworu

W roku 1970 grupa Erica Claptona, Derek and the Dominos nagrała piosenkę pod tytułem „Layla”, której tekst odnosi się do „Love in Vain Blues” Johnsona („...please don't say we'll never find a way, and tell me all my love's in vain”).

Zobacz też

• Terraplane Blues