Memnon z Rodos

Memnon z Rodos (ur. 380 p.n.e., zm. 333 p.n.e.) – dynasta w perskiej Azji Mniejszej i wódz najemników greckich.

Memnon z Rodos

Μέμνων ο Ρόδιος

Bita w imieniu Memnona drachma miasta Lampsakos (po 340 p.n.e.) z symbolami rodyjskimi (głowa Heliosa i kwiat róży)
Data i miejsce urodzenia	380 p.n.e. Rodos
Data śmierci	333 p.n.e.
Przebieg służby
Lata służby	337–333 p.n.e.
Stanowiska	dowódca najemników greckich w służbie perskiej
Główne wojny i bitwy	bitwa nad Granikiem

Życiorys

Był bratem Mentora, mianowanego namiestnikiem w hellespontyjskiej Frygii przez jego szwagra, satrapę Artabazosa. Jako uczestnik nieudanego spisku Artabazosa przeciw królowi Artakserkesowi Ochosowi, wraz z bliskimi zbiegł w 353 p.n.e. do Macedonii pod protekcję Filipa II. Po powrocie przejął za nieżyjącego brata namiestnictwo jako perski hiparcha Troady i ożeniony ze swą szwagierką Barsine, skutecznie bronił wraz z Ateńczykiem Charesem terytorium perskiego przed agresją macedońskiego Filipa (zwycięstwo pod Magnezją, zdobycie Lampsakos i Efezu).

Później dowodził greckimi najemnikami w służbie perskiego króla Dariusza III Kodomana. Podczas azjatyckiej wyprawy Aleksandra Wielkiego głównym jego zadaniem było powstrzymywanie najazdu wojsk macedońskich na perskie satrapie w Azji Mniejszej. W obliczu inwazji zalecał innym dowódcom (m.in. satrapie Lidii i Jonii Spitrydatesowi) zastosowanie taktyki spalonej ziemi, co spotkało się z silnym sprzeciwem Persów.

Uczestniczył w bitwie nad rzeką Granikos, gdzie w oddziale jazdy perskiej, usiłującej przeszkodzić siłom Aleksandra w przeprawie, walczył wraz ze swymi synami. Po przegranej bitwie król perski, który zapewnił sobie lojalność Memnona biorąc na swój dwór jego żonę i dzieci jako zakładników, przekazał mu dowództwo nad wojskami w Azji Mniejszej i tamtejszą flotą. Memnon przygotował do obrony Halikarnas obsadzony przez silną załogę najemników i żołnierzy perskich. W toku oblężenia wojskom macedońskim udało się sforsować część murów miejskich. Obrońcy wybudowali z cegieł mur wewnętrzny, któremu jednak zagroziły machiny oblężnicze Macedończyków. Wówczas ze współdowodzącym Orontobatesem zdecydował o opuszczeniu miasta i wycofaniu się do umocnionych fortec.

Z myślą o wykorzystaniu perskiej przewagi na morzu zamierzał przenieść działania wojenne do Macedonii i Grecji, zmuszając tym Aleksandra do odwrotu. Dzięki zdradzie zdobył wyspę Chios i większość miast na wyspie Lesbos z wyjątkiem Mityleny. Podczas rozpoczętej blokady Mityleny zachorował i zmarł. Umierając przekazał dowództwo swemu siostrzeńcowi Farnabazosowi. Śmierć Memnona zniweczyła plany ataku perskiego na Macedonię, który mógł mieć decydujące znaczenie dla wyniku wojny z Aleksandrem.

Linki zewnętrzne

• Biogram po angielsku. livius.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-14)].