Chrześcijańska metropolia adrianopolska powstała w 325. W VII w. Adrianopol był siedzibą metropolii, której podlegało siedem biskupstw. Do XII w. ich liczba wzrosła do trzynastu. Po zajęciu Adrianopola przez Turków kolejne biskupstwa były likwidowane; ostatnie, agatopolskie, przetrwało do 1760[1].
W związku z faktem, że w Edirne żyli zarówno prawosławni Grecy, jak i Bułgarzy, bułgarscy działacze narodowi i religijni domagali się wyłączenia metropolii adrianopolskiej z jurysdykcji Patriarchatu Konstantynopolitańskiego i włączenia jej do utworzonego w 1870 Egzarchatu Bułgarskiego. Sułtan nie wyraził jednak na to zgody. Bułgarzy mogli jedynie utrzymywać w Edirne biskupiego namiestnika[1]. W 1913, po II wojnie bałkańskiej i po zawarciu traktatu pokojowego w Konstantynopolu ludność bułgarska musiała opuścić Edirne. W 1922 region ten opuściła również ludność grecka, podczas wymiany ludności między Grecją a Turcją ogłoszonej przez traktat w Lozannie[1].
Urzędujący w 1922 metropolita adrianopolski Polikarp przeniósł się na ziemie metropolii, które znalazły się w granicach Grecji, na zachód od Maricy. W 1922 Święty Synod Patriarchatu Konstantynopolitańskiego zmienił jego tytuł na metropolita Nowej Orestiady i Adrianopola. Dziewięć lat później metropolia została zlikwidowana[1].
↑ abcdefD. Kiminas, The Ecumenical Patriarchate: A History of Its Metropolitans with Annotated Hierarch Catalogs. Wildside Press LLC, 2009, ISBN 978-1434458766, s. 52.
