Wikipedia

Mikaela Shiffrin

amerykańska narciarka alpejska

Mikaela Pauline Shiffrin (ur. 13 marca 1995 w Vail) – amerykańska narciarka alpejska, posiadająca najwięcej zwycięstw w Pucharze Świata spośród wszystkich narciarzy alpejskich w historii (mężczyzn i kobiet). Jest uważana za jedną z najwybitniejszych narciarek alpejskich wszechczasów. Jest dwukrotną złotą medalistką olimpijską, pięciokrotną mistrzynią Pucharu Świata w klasyfikacji generalnej, czterokrotną mistrzynią świata w slalomie i ośmiokrotną zdobywczynią tytułu w tej dyscyplinie Pucharu Świata.

Mikaela Shiffrin
Ilustracja
Mikaela Shiffrin (2016)
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1995
Vail

Klub

Burke Mountain Academy

Wzrost

170 cm

Debiut w PŚ

11.03 2011, Špindlerův Mlýn
(DNQ1 – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

27.11 2011, Aspen
(8. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

29.12 2011, Lienz
(3. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Slalom
złoto Pjongczang 2018 Gigant
srebro Pjongczang 2018 Superkombinacja
Mistrzostwa świata
złoto Schladming 2013 Slalom
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Slalom
złoto Sankt Moritz 2017 Slalom
złoto Åre 2019 Supergigant
złoto Åre 2019 Slalom
złoto Cortina d’Ampezzo 2021 Superkombinacja
złoto Courchevel/Méribel 2023 Gigant
srebro Sankt Moritz 2017 Gigant
srebro Cortina d’Ampezzo 2021 Gigant
srebro Courchevel/Méribel 2023 Supergigant
srebro Courchevel/Méribel 2023 Slalom
brąz Åre 2019 Gigant
brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Supergigant
brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Slalom
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Crans-Montana 2011 Slalom
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2016/2017
Kryształowa Kula
2017/2018
Kryształowa Kula
2018/2019
Kryształowa Kula
2021/2022
Kryształowa Kula
2022/2023
2. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2023/2024
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
2012/2013
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
Mała Kryształowa Kula
2016/2017
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
Mała Kryształowa Kula
2018/2019
Mała Kryształowa Kula
2022/2023
Mała Kryształowa Kula
2023/2024
2. miejsce
2019/2020
2. miejsce
2020/2021
2. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2018/2019
Mała Kryształowa Kula
2022/2023
2. miejsce
2016/2017
2. miejsce
2020/2021
3. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2017/2018
3. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2018/2019
3. miejsce
2021/2022
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Shiffrin, w wieku 18 lat i 345 dni, została najmłodszą złotą medalistką w slalomie w historii igrzysk olimpijskich. Jako jedyna zawodniczka w historii narciarstwa alpejskiego zwyciężyła w sześciu konkurencjach (slalom, zjazd, gigant, kombinacja, supergigant, slalom równoległy), nie zdołała wygrać jedynie w gigancie równoległym.

16 lutego 2023 r. zdobyła swój siódmy w karierze złoty medal mistrzostw świata, co było jednocześnie jej 14 medalem imprezy tej rangi i dzięki temu Shiffrin stała się najbardziej utytułowaną narciarką w erze nowożytnej[1]. Zdobyła złotych medal mistrzostw świata w 4 różnych konkurencjach (slalom, gigant, supergigant, superkombinacja).

Została uznana za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób na świecie przez magazyn Time w 2023 r.[2]

Kariera

edytuj

Specjalizuje się w slalomie i gigancie. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 16 listopada 2010 roku w Copper Mountain, gdzie w zawodach FIS Race była osiemnasta w gigancie. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie zdobyła brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Roccaraso, jednak rywalizacji w slalomie nie ukończyła, a w gigancie była dwudziesta.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 marca 2011 roku w Szpindlerowym Młynie, gdzie nie ukończyła giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła osiem miesięcy później, 27 listopada 2011 roku w Aspen, gdzie była ósma w slalomie. Niedługo potem, 29 grudnia 2011 roku w Lienzu po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w slalomie. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 20 grudnia 2012 roku w Åre, gdzie była najlepsza w slalomie. W sezonie 2012/2013 była piąta w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu zdobyła Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji slalomu zwyciężyła również w sezonie 2013/2014.

W 2013 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming, zdobywając złoty medal w slalomie[3]. Miała wtedy dokładnie 17 lat i 340 dni, co czyni ją trzecią najmłodszą mistrzynią świata w historii (młodsze od niej były tylko Esmé MacKinnon na MŚ 1931 oraz Hanni Wenzel na MŚ 1974). Na tych samych mistrzostwach była też szósta w gigancie[4]. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi również zwyciężyła w slalomie[5]. Została tym samym najmłodszą alpejką w historii, która wywalczyła złoty medal olimpijski w tej konkurencji[6]. Trzy dni wcześniej była piąta w slalomie gigancie[7].

W kolejnym sezonie (2014/2015) potwierdziła swoją dominację w slalomie, zdobywając złoty medal na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek[8]. Ponadto po raz trzeci z rzędu triumfowała w klasyfikacji Pucharu Świata w tej dyscyplinie. Odniosła też swoje pierwsze zwycięstwo w slalomie gigancie, wygrywając tę konkurencję 25 października 2014 roku w Sölden. 28 listopada 2015 roku wygrała slalom w Aspen z przewagą 3,07 sekundy co jest rekordem tej konkurencji w historii Pucharu Świata[9].

W grudniu 2015 roku, podczas treningu przed zawodami w Åre, doznała kontuzji więzadła pobocznego, co wykluczyło ją ze startów na dwa miesiące. Wróciła do PŚ w lutym 2016 roku, wygrywając slalom w Crans Montana[10].

Na rozgrywanych w lutym 2017 roku mistrzostwach świata w Sankt Moritz zdobyła srebrny medal w gigancie, przegrywając tylko z Francuzką Tessą Worley[11]. Dwa dni później wywalczyła swój trzeci złoty medal w slalomie[12]. Sezon 2016/2017 zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata oraz zwycięstwem w klasyfikacji slalomu.

W grudniu 2017 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w zjeździe (w zaledwie czwartym starcie w tej konkurencji Pucharu Świata). Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu (2018) zdobyła złoty medal w gigancie, wyprzedzając Norweżkę Ragnhild Mowinckel i Włoszkę Federicę Brignone[13]. Kilka dni później nie stanęła na podium w slalomie – będąca faworytką tej konkurencji Amerykanka wymiotowała przed startem i ostatecznie zajęła 4. miejsce[14]. Do zdobycia brązowego medalu zabrakło jej 0,08 sekundy[15]. W swoim trzecim starcie na tych igrzyskach zdobyła srebrny medal w kombinacji, przegrywając tylko z Michelle Gisin ze Szwajcarii[16].

W sezonach 2017/2018 i 2018/2019 ponownie zwyciężała w klasyfikacji generalnej. Łącznie 39 razy stawała na podium, odnosząc odpowiednio 12 i 17 zwycięstw. Rok później wygrała klasyfikacje slalomu, giganta i supergiganta. Odnosząc 17 zwycięstw w zawodach sezonu 2018/2019 pobiła 30-letni rekord Vreni Schneider (14 zwycięstw w sezonie 1988/89)[17]. Na rozgrywanych w lutym 2019 roku mistrzostwach świata w Åre zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając Włoszkę Sofię Goggię i Szwajcarkę Corinne Suter[18]. Następnie była trzecia w gigancie, plasując się za Słowaczką Petrą Vlhovą i Niemką Viktorią Rebensburg[19]. Dwa dni później zdobyła kolejny złoty medal w slalomie, wyprzedzając Szwedkę Annę Swenn-Larsson i Petrę Vlhovą[20]. Została tym samym pierwszą narciarką w historii, która wygrała czwarty raz z rzędu złoty medal w tej samej dyscyplinie[21].

Sezon 2019/2020 zakończyła na początku lutego 2020 roku, wycofując się z dalszych startów po śmierci ojca[22]. Do tego czasu Shiffrin trzynaście razy stawała na podium, w tym sześc razy na najwyższym stopniu. Ostatecznie została sklasyfikowana na drugim miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ, za Federicą Brignone. W klasyfikacji slalomu była druga, a w klasyfikacji giganta trzecia.

Na mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku czterokrotnie stawała na podium. W supergigancie była trzecia, za Szwajcarkami: Larą Gut-Behrami i Corinne Suter[23]. Cztery dni później wygrała kombinację, wyprzedzając Petrę Vlhovą i Michelle Gisin[24]. W gigancie była druga, rozdzielając na podium Gut-Behrami i Austriaczkę Katharinę Liensberger[25]. Następnie zajęła trzecie miejsce w slalomie, ulegając Liensberger i Vlhovej[26]. W Pucharze Świata była tym razem czwarta, na podium stawała dziesięć razy. W klasyfiakcjach slalomu i giganta była druga.

Kolejny triumf w klasyfikacji generalnej PŚ odniosła w sezonie 2021/2022. Na podium stanęła 14 razy, odnosząc pięć zwycięstw. 11 stycznia 2022 wygrała w Schladming swój 47. slalom w karierze, dzięki temu pobiła 35-letni rekord Ingemara Stenmarka zwycięstw w ramach jednej konkurencji[27]. W klasyfikacji slalomu była druga, a w klasyfikacjach giganta i supergiganta trzecia. Z igrzysk olimpijskich w Pekinie w 2022 roku wróciła bez medalu. Nie ukończyła rywalizacji w slalomie[28], gigancie[29] i kombinacji[30]. W rywalizacji drużynowej była czwarta[31], w supergigancie dziewiąta[32], a w zjeździe zajęła osiemnaste miejsce[33].

W sezonie 2022/2023 odniosła czternaście zwycięstw, łącznie osiemnaście razy stając na podium. W klasyfikacji generalnej ponownie zwyciężyła, wygrywając też klasyfikacje slalomu i giganta. 10 marca 2023 wygrała gigant w Åre, czym wyrównała rekord liczby zwycięstw w zawodach Pucharu Świata należący do Ingemara Stenmarka (86), dzień później, po kolejnym zwycięstwie, pobiła ten rekord[34]. Na mistrzostwach świata w Courchevel/Méribel w lutym 2023 roku zdobyła trzy medale. Najpierw zdobyła srebro w supergigancie, przegrywając tylko z Włoszką Martą Bassino[35]. W gigancie zdobyła złoty medal, wyprzedzając Federicę Brignone i Ragnhild Mowinckel[36]. Dwa dni później była też druga w slalomie, rozdzielając na podium Kanadyjkę Laurence St-Germain i Niemkę Lenę Dürr[37]. W kolejnym sezonie zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Shiffrin prowadziła w tej klasyfikacji aż do przełomu stycznia i lutego 2024, jednak kontuzja kolana odniesiona podczas zjazdu 26 stycznia w Cortinie d’Ampezzo wyeliminowała ją z rywalizacji aż do początku marca[38]. Podczas nieobecności wyprzedziły ją Lara Gut-Behrami i Federica Brignone. Mimo przerwy po raz kolejny zwyciężyła w klasyfikacji slalomu.

Życie prywatne

edytuj

Córka anestezjologa i pielęgniarki. Jej rodzice również byli narciarzami. Ma starszego brata, Taylora[39].

Osiągnięcia

edytuj

Igrzyska olimpijskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 18 lutego 2014   Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +0,50   Tina Maze
1.  21 lutego 2014   Krasnaja Polana Slalom 1:44,54 — —
1.  15 lutego 2018   Jeongseon Gigant 2:20,02 — —
4. 16 lutego 2018   Jeongseon Slalom 1:38,63 +0,40   Frida Hansdotter
2.  22 lutego 2018   Jeongseon Superkombinacja 2:20,90 +0,97   Michelle Gisin
DNF1 7 lutego 2022   Pekin Gigant 1:55,69 -   Sara Hector
DNF1 9 lutego 2022   Pekin Slalom 1:44,98 -   Petra Vlhová
9. 11 lutego 2022   Pekin Supergigant 1:13,51 +0,79   Lara Gut-Behrami
18. 15 lutego 2022   Pekin Zjazd 1:31,87 +2,49   Corinne Suter
DNF2 17 lutego 2022   Pekin Superkombinacja 2:25,67 -   Michelle Gisin

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
6. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +2,30   Tessa Worley
1.  16 lutego 2013   Schladming Slalom 1:39,85 —
5. 10 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Drużynowo —   Austria
8. 12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 +2,47   Anna Fenninger
1.  14 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Slalom 1:38,48 —
2.  16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +0,34   Tessa Worley
1.  18 lutego 2017   Sankt Moritz Slalom 1:37,27 —
1.  5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 —
3.  14 lutego 2019   Åre Gigant 2:01,97 +0,38   Petra Vlhová
1.  16 lutego 2019   Åre Slalom 1:57,05 —
3.  11 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:25,51 +0,47   Lara Gut-Behrami
1.  15 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:07,22 —
2.  18 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Gigant 2:30,66 +0,02   Lara Gut-Behrami
3.  20 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Slalom 1:39,50 +1,98   Katharina Liensberger
DSQ2 6 lutego 2023   Courchevel/Méribel Kombinacja 1:57,47 -   Federica Brignone
2.  8 lutego 2023   Courchevel/Méribel Supergigant 1:28,06 +0,11   Marta Bassino
1.  16 lutego 2023   Courchevel/Méribel Gigant 2:07,13 —
2.  18 lutego 2023   Courchevel/Méribel Slalom 1:43,15 +0,57   Laurence St-Germain

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNS1 2 lutego 2011   Crans-Montana Gigant 2:28,27 -   Sara Hector
3.  3 lutego 2011   Crans-Montana Slalom 1:40,32 +0,95   Jessica Depauli
DNF2 1 marca 2012   Roccaraso Slalom 1:41,19 -   Stephanie Brunner
20. 3 marca 2012   Roccaraso Gigant 2:40,02 +3,11   Ragnhild Mowinckel

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium

edytuj
Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2011/2012 - - 1 1
2012/2013 4 - 3 7
2013/2014 5 2 1 8
2014/2015 6 - 2 8
2015/2016 5 1 - 6
2016/2017 11 2 1 14
2017/2018 12 2 4 18
2018/2019 17 2 2 21
2019/2020 6 3 4 13
2020/2021 3 4 3 10
2021/2022 5 6 3 14
2022/2023 14 3 1 18
2023/2024 9 2 3 14
2024/2025 2 - - 2
Suma 99 27 28 154

Klasyfikacje kryształowych kul

edytuj
Sezon
Wiek Klasyfikacja generalna Slalom Gigant
 Super
Gigant 		Zjazd Kombinacja Równoległe
2012 16 43 17 49 – – – —
2013 17 5 1 19 – – – —
2014 18 6 1 7 – – – —
2015 19 4 1 3 – – – —
2016 20 10 4 21 39 – 23 —
2017 21 1 1 2 24 36 6 —
2018 22 1 1 3 28 5 – —
2019 23 1 1 1 1 25 – —
2020 24 2 2 3 7 5 – 20
2021 25 4 2 2 – – – —
2022 26 1 2 3 3 26 – —
2023 27 1 1 1 7 12 – —
2024 28 3 1 5 29 22 – —
Stan na 09 września 2024

Zwycięstwa w zawodach PŚ

edytuj
  1.   Åre − 20 grudnia 2012 (slalom)
  2.   Zagrzeb − 4 stycznia 2013 (slalom)
  3.   Flachau − 15 stycznia 2013 (slalom)
  4.   Lenzerheide − 16 marca 2013 (slalom)
  5.   Levi – 16 listopada 2013 (slalom)
  6.   Bormio – 5 stycznia 2014 (slalom)
  7.   Flachau − 14 stycznia 2014 (slalom)
  8.   Åre − 8 marca 2014 (slalom)
  9.   Lenzerheide − 15 marca 2014 (slalom)
  10.   Sölden – 25 października 2014 (gigant)[40]
  11.   Kühtai – 29 grudnia 2014 (slalom)
  12.   Zagrzeb − 4 stycznia 2015 (slalom)
  13.   Maribor − 22 lutego 2015 (slalom)
  14.   Åre − 14 marca 2015 (slalom)
  15.   Méribel − 21 marca 2015 (slalom)
  16.   Aspen – 28 listopada 2015 (slalom)
  17.   Aspen – 29 listopada 2015 (slalom)
  18.   Crans-Montana − 15 lutego 2016 (slalom)
  19.   Jasná – 6 marca 2016 (slalom)
  20.   St. Moritz − 19 marca 2016 (slalom)
  21.   Levi − 12 listopada 2016 (slalom)
  22.   Killington – 27 listopada 2016 (slalom)
  23.   Sestriere – 11 grudnia 2016 (slalom)
  24.   Semmering – 27 grudnia 2016 (gigant)
  25.   Semmering – 28 grudnia 2016 (gigant)
  26.   Semmering – 29 grudnia 2016 (slalom)
  27.   Maribor – 8 stycznia 2017 (slalom)
  28.   Sztokholm – 31 stycznia 2017 (slalom równoległy)
  29.   Crans-Montana − 26 lutego 2017 (kombinacja)
  30.   Squaw Valley − 10 marca 2017 (gigant)
  31.   Squaw Valley − 11 marca 2017 (slalom)
  32.   Killington – 26 listopada 2017 (slalom)
  33.   Lake Louise – 2 grudnia 2017 (zjazd)
  34.   Courchevel – 19 grudnia 2017 (gigant)
  35.   Courchevel – 20 grudnia 2017 (slalom równoległy)
  36.   Lienz – 28 grudnia 2017 (slalom)
  37.   Oslo – 1 stycznia 2018 (slalom równoległy)
  38.   Zagrzeb – 3 stycznia 2018 (slalom)
  39.   Kranjska Gora – 6 stycznia 2018 (gigant)
  40.   Kranjska Gora – 7 stycznia 2018 (slalom)
  41.   Flachau − 9 stycznia 2018 (slalom)
  42.   Ofterschwang – 10 marca 2018 (slalom)
  43.   Åre – 17 marca 2018 (slalom)
  44.   Levi – 17 listopada 2018 (slalom)
  45.   Killington – 25 listopada 2018 (slalom)
  46.   Lake Louise – 2 grudnia 2018 (supergigant)
  47.   St. Moritz − 8 grudnia 2018 (supergigant)
  48.   St. Moritz − 9 grudnia 2018 (slalom równoległy)
  49.   Courchevel − 21 grudnia 2018 (gigant)
  50.   Courchevel − 22 grudnia 2018 (slalom)
  51.   Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom)
  52.   Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom)
  53.   Kronplatz – 15 stycznia 2019 (gigant)
  54.   Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2019 (supergigant)
  55.   Maribor – 1 lutego 2019 (gigant)[41]
  56.   Maribor – 2 lutego 2019 (slalom)
  57.   Sztokholm – 19 lutego 2019 (slalom równoległy)
  58.   Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom)
  59.   Soldeu – 16 marca 2019 (slalom)
  60.   Soldeu – 17 marca 2019 (gigant)
  61.   Levi – 23 listopada 2019 (slalom)
  62.   Killington – 1 grudnia 2019 (slalom)
  63.   Lienz – 28 grudnia 2019 (gigant)
  64.   Lienz – 29 grudnia 2019 (slalom)
  65.   Bansko – 24 stycznia 2020 (zjazd)
  66.   Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant)
  67.   Courchevel – 14 grudnia 2020 (gigant)
  68.   Flachau − 12 stycznia 2021 (slalom)
  69.   Jasná – 6 marca 2021 (slalom)
  70.   Sölden – 23 października 2021 (gigant)
  71.   Killington – 28 listopada 2021 (slalom)
  72.   Courchevel – 21 grudnia 2021 (gigant)
  73.   Schladming − 11 stycznia 2022 (slalom)
  74.   Courchevel – 16 marca 2022 (zjazd)
  75.   Levi – 19 listopada 2022 (slalom)
  76.   Levi – 20 listopada 2022 (slalom)
  77.   St. Moritz − 18 grudnia 2022 (supergigant)
  78.   Semmering – 27 grudnia 2022 (gigant)
  79.   Semmering – 28 grudnia 2022 (gigant)
  80.   Semmering – 29 grudnia 2022 (slalom)
  81.   Zagrzeb – 4 stycznia 2023 (slalom)
  82.   Kranjska Gora – 8 stycznia 2023 (gigant)
  83.   Kronplatz – 24 stycznia 2023 (gigant)
  84.   Kronplatz – 25 stycznia 2023 (gigant)
  85.   Szpindlerowy Młyn – 28 stycznia 2023 (slalom)
  86.   Åre − 10 marca 2023 (gigant)
  87.   Åre − 11 marca 2023 (slalom)
  88.   Soldeu – 19 marca 2023 (gigant)
  89.   Levi – 12 listopada 2023 (slalom)
  90.   Killington – 26 listopada 2023 (slalom)
  91.   St. Moritz − 9 grudnia 2023 (zjazd)
  92.   Lienz – 28 grudnia 2023 (gigant)
  93.   Lienz – 29 grudnia 2023 (slalom)
  94.   Flachau − 16 stycznia 2024 (slalom)
  95.   Jasná – 21 stycznia 2024 (slalom)
  96.   Åre − 10 marca 2024 (slalom)
  97.   Saalbach − 16 marca 2024 (slalom)
  98.   Levi − 16 listopada 2024 (slalom)
  99.   Gurgl − 23 listopada 2024 (slalom)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Lienz – 29 grudnia 2011 (slalom) – 3. miejsce
  2.   Levi – 10 listopada 2012 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Moskwa – 29 stycznia 2013 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  4.   Ofterschwang – 10 marca 2013 (slalom) – 3. miejsce
  5.   Beaver Creek – 1 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
  6.   Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Lienz – 29 grudnia 2013 (slalom) – 2. miejsce
  8.   Kühtai – 28 grudnia 2014 (gigant) – 3. miejsce
  9.   Flachau – 13 stycznia 2015 (slalom) – 3. miejsce
  10.   Sölden – 24 października 2015 (gigant) – 2. miejsce
  11.   Sölden – 22 października 2016 (gigant) – 2. miejsce
  12.   Flachau − 10 stycznia 2017 (slalom) – 3. miejsce
  13.   Aspen − 18 marca 2017 (slalom) – 2. miejsce
  14.   Levi − 11 listopada 2017 (slalom) – 2. miejsce
  15.   Killington – 25 listopada 2017 (gigant) – 2. miejsce
  16.   Lake Louise – 1 grudnia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
  17.   Lienz – 29 grudnia 2017 (gigant) – 3. miejsce
  18.   Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
  19.   Ofterschwang – 9 marca 2018 (gigant) – 3. miejsce
  20.   Sölden – 27 października 2018 (gigant) – 3. miejsce
  21.   Oslo – 1 stycznia 2019 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  22.   Flachau – 8 stycznia 2019 (slalom) – 2. miejsce
  23.   Szpindlerowy Młyn – 8 marca 2019 (gigant) – 3. miejsce
  24.   Sölden – 26 października 2019 (gigant) – 2. miejsce
  25.   Killington – 30 listopada 2019 (gigant) – 3. miejsce
  26.   Lake Louise – 7 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  27.   St. Moritz − 14 grudnia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
  28.   Zagrzeb − 4 stycznia 2020 (slalom) – 2. miejsce
  29.   Flachau – 14 stycznia 2020 (slalom) – 3. miejsce
  30.   Sestriere – 18 stycznia 2020 (gigant) – 3. miejsce
  31.   Levi – 21 listopada 2020 (slalom) – 2. miejsce
  32.   Semmering – 29 grudnia 2020 (slalom) – 3. miejsce
  33.   Jasná – 7 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  34.   Åre − 12 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  35.   Åre − 13 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
  36.   Lenzerheide – 20 marca 2021 (slalom) – 2. miejsce
  37.   Lenzerheide – 21 marca 2021 (gigant) – 2. miejsce
  38.   Levi – 20 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
  39.   Levi – 21 listopada 2021 (slalom) – 2. miejsce
  40.   St. Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  41.   St. Moritz – 12 grudnia 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  42.   Courchevel – 22 grudnia 2021 (gigant) – 2. miejsce
  43.   Zagrzeb – 4 stycznia 2022 (slalom) – 2. miejsce
  44.   Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  45.   Åre – 11 marca 2022 (gigant) – 3. miejsce
  46.   Courchevel – 17 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  47.   Sestriere – 11 grudnia 2022 (slalom) – 2. miejsce
  48.   Flachau – 10 stycznia 2023 (slalom) – 2. miejsce
  49.   Szpindlerowy Młyn – 29 stycznia 2023 (slalom) – 2. miejsce
  50.   Soldeu – 18 marca 2023 (slalom) – 3. miejsce
  51.   Killington – 25 listopada 2023 (gigant) – 3. miejsce
  52.   Mont-Tremblant – 2 grudnia 2023 (gigant) – 3. miejsce
  53.   Mont-Tremblant – 3 grudnia 2023 (gigant) – 3. miejsce
  54.   Courchevel – 21 grudnia 2023 (slalom) – 2. miejsce
  55.   Jasná − 20 stycznia 2024 (gigant) – 2. miejsce

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Alasdair Howorth, Mikaela Shiffrin wins giant slalom to become most successful skier in modern era [online], CNN, 17 lutego 2023 [dostęp 2024-09-09] (ang.).
  2. ↑ Mikaela Shiffrin: The 100 Most Influential People of 2023 [online], Time, 13 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-09] (ang.).
  3. ↑ Schladming (AUT) World Championships Women's Slalom February 16, 2013, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  4. ↑ Schladming (AUT) World Championships Women's Giant Slalom February 14, 2013, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  5. ↑ Sochi (RUS) Olympic Winter Games Women's Slalom February 21, 2014, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  6. ↑ Soczi 2014: Mikaela Shiffrin złotą medalistką, „przegladsportowy.onet.pl” [dostęp 2024-03-23] (pol.).
  7. ↑ Sochi (RUS) Olympic Winter Games Women's Giant Slalom February 18, 2014, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  8. ↑ Vail / Beaver Creek (USA) World Championships Women's Slalom February 14, 2015, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  9. ↑ Shiffrin claims historic win in Aspen SL. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)]. (ang.).
  10. ↑ Rehab Like A Champion: Mikaela Shiffrin's Return To The Slopes, „espn.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  11. ↑ St. Moritz (SUI) World Championships Women's Giant Slalom February 16, 2017, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  12. ↑ St. Moritz (SUI) World Championships Women's Slalom February 18, 2017, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  13. ↑ PyeongChang (KOR) Olympic Winter Games Women's Giant Slalom February 15, 2018, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  14. ↑ PjongCzang 2018: sensacja w slalomie. Złota Frida Hansdotter, Mikaela Shiffrin poza podium [online], polskieradio.pl [dostęp 2018-02-20] (ang.).
  15. ↑ PyeongChang (KOR) Olympic Winter Games Women's Slalom February 16, 2018, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  16. ↑ PyeongChang (KOR) Olympic Winter Games Women's Alpine combined February 22, 2018, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  17. ↑ The remarkable story of Mikaela Shiffrin’s record-smashing stats, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  18. ↑ Are (SWE) World Championships Women's Super G February 05, 2019, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  19. ↑ Are (SWE) World Championships Women's Giant Slalom February 14, 2019, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  20. ↑ Are (SWE) World Championships Women's Slalom February 16, 2019, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  21. ↑ Mikaela Shiffrin makes history with fourth straight slalom gold, „cnn.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  22. ↑ Mikaela Shiffrin’s father, Jeff Shiffrin, dies unexpectedly at 65, „vaildaily.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  23. ↑ Cortina d'Ampezzo (ITA) World Championships Women's Super G February 11, 2021, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  24. ↑ Cortina d'Ampezzo (ITA) World Championships Women's Alpine combined February 15, 2021, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  25. ↑ Cortina d'Ampezzo (ITA) World Championships Women's Giant Slalom February 18, 2021, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  26. ↑ Cortina d'Ampezzo (ITA) World Championships Women's Slalom February 20, 2021, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  27. ↑ Mikaela Shiffrin Wins 47th World Cup Slalom Race To Break Record, „teamusa.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  28. ↑ Beijing (CHN) Olympic Winter Games Women's Slalom February 09, 2022, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  29. ↑ Beijing (CHN) Olympic Winter Games Women's Giant Slalom February 07, 2022, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  30. ↑ Beijing (CHN) Olympic Winter Games Women's Alpine Combined February 17, 2022, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  31. ↑ Beijing (CHN) Olympic Winter Games Mixed Team Parallel February 20, 2022, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  32. ↑ Beijing (CHN) Olympic Winter Games Women's Super G February 11, 2022, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  33. ↑ Beijing (CHN) Olympic Winter Games Women's Downhill February 15, 2022, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  34. ↑ Mikaela Shiffrin pobiła rekord zwycięstw Ingemara Stenmarka w Pucharze Świata - narciarstwo alpejskie, „eurosport.tvn24.pl” [dostęp 2024-03-23] (pol.).
  35. ↑ Courchevel Meribel (FRA) World Championships Women's Super G February 08, 2023, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  36. ↑ Courchevel Meribel (FRA) World Championships Women's Giant Slalom February 16, 2023, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  37. ↑ Courchevel Meribel (FRA) World Championships Women's Slalom February 18, 2023, „fis-ski.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  38. ↑ Injured Mikaela Shiffrin Recovering With Boyfriend Aleksander Aamodt Kilde, „powder.com” [dostęp 2024-03-23] (ang.).
  39. ↑ Gordy Megroz, Groomed for success [online] [dostęp 2016-12-29].
  40. ↑ ex aequo z Anną Fenninger
  41. ↑ ex aequo z Petrą Vlhovą

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikaela_Shiffrin&oldid=75672191”
  NODES
admin 8
INTERN 2