Wikipedia

Mirko Kokotović

chorwacki piłkarz

Miroslav „Mirko” Kokotović (serb. Милослав „Мирко” Кокотовић, ur. 15 kwietnia 1913 w Lukavacu, zm. 15 listopada 1988 w Zagrzebiu) – jugosłowiański piłkarz narodowości serbskiej występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Jugosławii (1931–1939) i Chorwacji (1940–1944), trener piłkarski.

Mirko Kokotović
Мирко Кокотовић
Ilustracja
Mirko Kokotović (pierwszy z prawej) w barwach klubu Građanski Zagrzeb (sezon 1936/37)
Pełne imię i nazwisko

Miroslav Kokotović

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1913
Lukavac

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1988
Zagrzeb

Wzrost

170 cm

Pozycja

lewoskrzydłowy

Kariera juniorska
Lata Klub
1926–1929 NK Maksimir
1929 Građanski Zagrzeb
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1929–1945 Građanski Zagrzeb 222 (52[a])
1945–1948 Dinamo Zagrzeb 51 (5[b])
W sumie: 273 (57)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1931–1939  Jugosławia 23 (4)
1940–1944  Chorwacja 15 (2[c])
W sumie: 38 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1947 Dinamo Zagrzeb (grający trener)
1947–1948 Dinamo Zagrzeb (asystent)
NK Lokomotiva Zagrzeb
NK Varteks
HNK Segesta
NK Kozara Slavonski Brod
1958–1959 NK Odred Lublana
1960–1962 FK Borac Banja Luka
1962–1964 Fenerbahçe SK
1964–1965 AEK Ateny
1965–1966 GS Diagoras Rodos
1966–1967 Velež Mostar
1969–1970 Austria Klagenfurt
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

edytuj

Grę w piłkę nożną rozpoczął w 1926 roku w zespołach młodzieżowych klubu NK Maksimir z Zagrzebia, w którym umieścili go działacze Građanskiego Zagrzeb[1][2]. W 1929 roku, w wieku 16 lat, rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w Građanskim[1][2]. W debiucie w meczu towarzyskim przeciwko Budai 33 zdobył bramkę bezpośrednio z rzutu rożnego[2][3]. W 1930 roku zaczął otrzymywać powołania do reprezentacji Zagrzebia, w której występował regularnie, łącznie notując 40 występów[1]. W maju 1936 roku zdobył gola w wygranym 5:1 towarzyskim spotkaniu przeciwko Liverpool FC, dla którego była to pierwsza porażka z zespołem spoza Zjednoczonego Królestwa[2][4]. W sezonach 1936/37 i 1939/40 wywalczył w barwach Građanskiego mistrzostwo Jugosławii[1][5]. Triumfował również w nieoficjalnych rozgrywkach o mistrzostwo Hrvatsko-Slovenskej Ligi (1939/40) i Niepodległego Państwa Chorwackiego (1943)[3][6] oraz o Puchar Króla Aleksandra (1938) i Puchar HNS (1941)[7][8].

W czerwcu 1945 roku Związek Komunistów Jugosławii z przyczyn politycznych rozwiązał Građanskiego i zniszczył jego archiwa w odwecie za udział w utworzonej przez Ustaszy lidze chorwackiej[1][2]. Trzy dni po tym, przy aprobacie władz komunistycznych, część byłych piłkarzy i działaczy założyła Dinamo Zagrzeb, który uznany został za spadkobiercę tradycji jego poprzednika[2][9]. Kokotović mianowany został pierwszym w historii kapitanem zespołu[3]. W 1946 roku wygrał z Dinamem mistrzostwo Zagrzebia, dzięki czemu uzyskał prawo gry w Prvej Lidze Jugoslavije w inauguracyjnym sezonie 1946/47, zdobywając wicemistrzostwo kraju[10][11]. W sezonie 1947/48 wywalczył tytuł mistrza Jugosławii, pełniąc funkcję grającego asystenta trenera Karla Mütscha[12][13]. Jesienią 1948 roku zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Reprezentacja Jugosławii

edytuj

2 października 1931 zadebiutował w reprezentacji Jugosławii w przegranym 0:2 spotkaniu z Turcją w ramach Balkan Cup 1931. W czerwcu 1933 roku uzyskał hat trick w meczu przeciwko Bułgarii (4:0) w Balkan Cup 1933, zdobywając tym samym pierwsze bramki w drużynie narodowej. Ogółem w latach 1931–1939 rozegrał w reprezentacji Jugosławii 23 oficjalne występy i strzelił 4 gole[1].

Bramki w reprezentacji
LP Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 7 czerwca 1933 Stadionul ONEF, Bukareszt   Bułgaria 1:0 3:1 Balkan Cup 1933
2. 7 czerwca 1933 Stadionul ONEF, Bukareszt   Bułgaria 3:0 3:1 Balkan Cup 1933
3. 7 czerwca 1933 Stadionul ONEF, Bukareszt   Bułgaria 4:0 3:1 Balkan Cup 1933
4. 25 września 1938 Stadion Wojska Polskiego, Warszawa   Polska 2:2 4:4 Mecz towarzyski

Reprezentacja Chorwacji

edytuj

Po uformowaniu w obrębie Królestwa Jugosławii jednostki administracyjnej pod nazwą Banowina Chorwacji, utworzono piłkarską reprezentację Chorwacji, w której zadebiutował 2 kwietnia 1940 w meczu przeciwko Szwajcarii (4:0), pełniąc rolę kapitana zespołu[3][14]. Po przejęciu władzy przez Ustaszy w 1941 roku, mimo serbskiego pochodzenia, ze względu na jego zasymilowanie i lojalność wobec reżimu zezwalano mu na grę w drużynie narodowej i zachowanie funkcji kapitańskiej[3][15]. Łącznie w latach 1940–1944 zanotował w reprezentacji Chorwacji oraz Niepodległego Państwa Chorwackiego 15 spotkań, w których strzelił 2 bramki[1].

Bramki w reprezentacji
LP Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 6 czerwca 1943 Tehelné pole, Bratysława   Słowacja 1:0 3:1 Mecz towarzyski
2. 6 czerwca 1943 Tehelné pole, Bratysława   Słowacja 3:1 3:1 Mecz towarzyski

Kariera trenerska

edytuj

W 1947 roku, po odejściu Mártona Bukoviego, przez 8 miesięcy prowadził Dinamo Zagrzeb jako grający trener[1][16]. W sezonie 1947/48 był grającym asystentem trenera Karla Mütscha i zdobył z Dinamem mistrzostwo Jugosławii[12][13]. Po definitywnym zakończeniu kariery zawodniczej, trenował w latach 1949–1959 NK Lokomotiva Zagrzeb, NK Varteks, HNK Segesta, NK Kozara Slavonski Brod oraz NK Odred Lublana[2]. W 1960 roku zatrudniono go na stanowisku szkoleniowca FK Borac Banja Luka. W sezonie 1960/61 uzyskał pierwszy w historii klubu awans do Prvej Ligi Jugoslavije, z której spadł po sezonie 1961/62[17].

W lipcu 1962 roku został mianowany trenerem Fenerbahçe SK, z którym w sezonie 1963/64 zdobył mistrzostwo Turcji oraz osiągnął finał Pucharu Turcji 1962/63, w którym jego klub uległ w dwumeczu Galatasaray SK (1:2, 1:2)[18][19]. W Pucharze Zdobywców Pucharów 1963/64 dotarł do ćwierćfinału, w którym Fenerbahçe odpadło z MTK Budapest FC po trzecim, dodatkowym meczu rozegranym na Stadio Olimpico w Rzymie[18][20]. Latem 1964 roku przejął AEK Ateny, z którym w sezonie 1964/65 zdobył wicemistrzostwo Grecji, dotarł do ćwierćfinału Pucharu Grecji i odpadł w I rundzie Pucharu Zdobywców Pucharów z Dinamem Zagrzeb (2:0, 0:3)[19]. Wygrywając pierwsze spotkanie w Atenach AEK odniósł pierwsze zwycięstwo w rozgrywkach europejskich pod egidą UEFA[21][22]. W czerwcu 1965 roku, mimo przychylności stowarzyszenia kibiców, zarząd zatrudnił w jego miejsce Trifona Dzanetisa[19]. W sezonie 1965/66 Kokotović prowadził drugoligowy zespół GS Diagoras Rodos, z którym zajął 2. miejsce w tabeli grupy B[19][23]. Pod koniec lat 60. pracował jako szkoleniowiec Veležu Mostar (Prva Liga Jugoslavije) oraz Austrii Klagenfurt (Nationalliga)[2][19]. Po spadku Austrii do Regionalligi w sezonie 1969/70 zakończył karierę trenerską[24].

Życie prywatne

edytuj

Urodził się w 1913 roku w miejscowości Lukavac w serbskiej rodzinie[3]. Był wyznania prawosławnego[2][3]. W 1925 roku przeprowadził się do Zagrzebia, gdzie mieszkała czwórka jego rodzeństwa[2][3]. 15 listopada 1988 po meczu oldbojów na Stadionie Maksimir zmarł na atak serca podczas kąpieli pod prysznicem[1][2]. Został pochowany w rodzinnej mogile na Cmentarzu Mirogoj.

Sukcesy

edytuj

Jako piłkarz

edytuj
Građanski Zagrzeb
Dinamo Zagrzeb

Jako trener

edytuj
Dinamo Zagrzeb
Fenerbahçe SK

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h i Kokotović Miroslav. reprezentacija.rs. [dostęp 2019-11-24]. (serb.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Klupske legende: Mirko Kokotović. povijest.gnkdinamo.hr. [dostęp 2019-11-24]. (chorw.).
  3. ↑ a b c d e f g h Bomba: Pravoslavni Srbin bio kapiten fudbalske reprezentacije Nezavisne Države Hrvatske, Zagreb ga obožavao. telegraf.rs. [dostęp 2019-11-24]. (serb.).
  4. ↑ Zagrebački Građanski napunio mrežu Liverpoola. povijest.hr. [dostęp 2019-11-24]. (chorw.).
  5. ↑ Yugoslavia - List of Final Tables. rsssf.com. [dostęp 2019-11-23]. (ang.).
  6. ↑ Croatia - List of Champions. rsssf.com. [dostęp 2019-11-25]. (ang.).
  7. ↑ Arhiva: 1941-1942. povijest.gnkdinamo.hr. [dostęp 2019-11-30]. (chorw.).
  8. ↑ Croatia - Cup Finals. rsssf.com. [dostęp 2019-11-26]. (ang.).
  9. ↑ Dinamo Zagreb: Povijest. gnkdinamo.hr. [dostęp 2019-11-25]. (chorw.).
  10. ↑ 01.01.1946-18.08.1946 (put do YU lige). dinamo-zg.com. [dostęp 2019-11-25]. (chorw.).
  11. ↑ FD Dinamo Zagreb 1946/47. dinamo-zg.com. [dostęp 2019-11-25]. (chorw.).
  12. ↑ a b FD Dinamo Zagreb 1947/48. dinamo-zg.com. [dostęp 2019-11-25]. (chorw.).
  13. ↑ a b Prve titule “Velike četvorke”. strategija.org. [dostęp 2019-11-25]. (chorw.).
  14. ↑ Hrvatski izbornici: Preživjeli su atentate i zatvore. express.hr. [dostęp 2019-11-24]. (chorw.).
  15. ↑ Pravoslavac bio kapetan reprezentacije NDH. vecernji.hr. [dostęp 2019-11-24]. (chorw.).
  16. ↑ Treneri kroz povijest. povijest.gnkdinamo.hr. [dostęp 2019-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-16)]. (chorw.).
  17. ↑ Преминуо Младен Тимотијевић. borac-sport.com. [dostęp 2019-11-25]. (serb.).
  18. ↑ a b Miroslav Kokotović kimdir?. aydinpost.com. [dostęp 2019-11-25]. (tur.).
  19. ↑ a b c d e Μίρκο Κοκότοβιτς – Mirko Kokotović / 1964-65. kitrinomavro.gr. [dostęp 2019-11-25]. (gr.).
  20. ↑ Fenerbahçe, Avrupa'da 221. Kez Sahada. haberler.com. [dostęp 2019-11-25]. (tur.).
  21. ↑ Σαν σήμερα η πρώτη ευρωπαϊκή νίκη της ΑΕΚ. kitenimerosi.gr. [dostęp 2019-11-25]. (gr.).
  22. ↑ Η πρώτη ευρωπαϊκή νίκη της ΑΕΚ. enwsi.gr. [dostęp 2019-11-25]. (gr.).
  23. ↑ Greece - List of Second Level Final Tables. rsssf.com. [dostęp 2019-12-01]. (ang.).
  24. ↑ Austria Final League Tables (First and Second Level). rsssf.com. [dostęp 2019-12-01]. (ang.).

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Bilans występów w mistrzostwach Zagrzebia, Banowiny Chorwacji, NDH oraz Prvenstvie Jugoslavije
  2. ↑ Bilans występów w mistrzostwach Zagrzebia oraz Prvej Lidze Jugoslavije
  3. ↑ Bilans obejmuje trzy spotkania towarzyskie przeciwko Szwajcarii, uznawane przez za ASF-SFV z przyczyn politycznych za nieoficjalne

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirko_Kokotović&oldid=71651688”
  NODES