Wikipedia

Mistrzostwa świata kobiet w snookerze

turniej snookera

Mistrzostwa świata kobiet w snookerze (znane jako Women's World Open w latach 1976-1981 i jako Ladies Snooker Championship w latach 1983-2018) — najdłużej trwający i najbardziej prestiżowy turniej w ramach World Women's Snooker Tour. Od pierwszej edycji w 1976 konkurs odbył się 41 razy. Wyłonił 15 różnych mistrzyń, z których sześć zdobyło tytuł więcej niż jeden raz.

dwie kobiety stojące przy stole snookerowym
Reanne Evans (po lewej) zdobyła rekordową liczbę dwunastu tytułów Mistrzyni świata kobiet w snookerze; Ng On-yee (po prawej) wygrała ten tytuł trzy razy.

Najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii turnieju jest Reanne Evans, która zdobyła 12 tytułów. Kolejne miejsca zajęły Allison Fisher(inne języki) z siedmioma tytułami i Kelly Fisher(inne języki) z pięcioma. Pierwszą mistrzynią została Vera Selby(inne języki), która zdobyła tytuł dwukrotnie. Chociaż do 2014 roku w turnieju zwyciężyła tylko jedna zawodniczka spoza Wielkiej Brytanii (Australijka Lesley McIlrath(inne języki) w 1980 roku ), w ostatnich edycjach triumfowały zawodniczki z Azji. Ng On-yee(inne języki) z Hongkongu zdobyła trzy tytuły w latach 2015, 2017 i 2018 . Tajskie zawodniczki Mink Nutcharut i Baipat Siripaporn(inne języki) zwyciężyły odpowiednio w 2022 i 2023 roku, a Chinka Bai Yulu zdobyła swój pierwszy tytuł w 2024 roku.

W 2021 roku turniej World Women's Snooker Tour stał się oficjalną drogą kwalifikacyjną do głównego zawodowego World Snooker Tour. Pod koniec każdego sezonu aktualna mistrzyni świata kobiet w snookerze otrzymuje profesjonalną kartę wstępu na dwa kolejne sezony, podobnie jak najwyżej sklasyfikowana zawodniczka w rankingu kobiet, która jeszcze nie bierze udziału w tourze. Jeśli mistrzyni świata jest już w tourze, karta zostanie wydana następnej najwyżej sklasyfikowanej zawodniczce, która nie bierze udziału w tourze.

Historia

edytuj

Założone w 1931 roku Women's Billiards Association(inne języki) (WBA) organizowało amatorskie mistrzostwa kobiet w snookerze, które odbywały się co roku od 1933 roku do lat 70. XX wieku. WBA organizowała także coroczne Mistrzostwa Kobiet w Snookerze Zawodowym w latach 1934–1941 i 1947–1950, ale później przerwała je z powodu braku zainteresowania ze strony opinii publicznej. Poziom amatorskiego snookera kobiet był powszechnie postrzegany jako niski przez całe lata 30. XX wieku, ale w okresie powojennym udział kobiet w rozgrywkach poprawił się, co doprowadziło m.in. do powstania lig snookera kobiecego, co przełożyło się na poprawę jakości gry. Produkująca stoły i akcesoria snookerowe firma Burroughes and Watts często wspierała zawody kobiet, ale wsparcie to ustało, gdy w 1967 roku została przejęta przez Riley(inne języki)[1]. Liczba zawodów zmalała, a mistrzostwa amatorskie charakteryzowały się brakiem sponsorów i słabą organizacją.

W 1976 roku powstało Women's Billiards and Snooker Association. Firma Q Promotions prowadzona przez Maurice'a Hayesa uzyskała sponsoring od marki tytoniowej Embassy(inne języki) na kobiecy turniej Women's World Open 1976(inne języki) w ramach umowy Embassy o sponsorowaniu Mistrzostw Świata w Snookerze w 1976. Wzięło w nim udział 16 zawodniczek w tym byłe mistrzynie amatorskie Maureen Baynton(inne języki) i Rosemary Davies, które wróciły z emerytury, oraz Joyce Gardner(inne języki), wicemistrzyni zawodowców w latach 1934, 1935 i 1937. Mistrzostwa odbyły się w ratuszu w Middlesbrough i są dziś uznawane przez World Women's Snooker(inne języki) za pierwszą edycję Mistrzostw Świata Kobiet w Snookerze[2]. Vera Selby, obrończyni tytułu amatorskiego przez cztery sezony, pokonała w finale Muriel Hazeldene(inne języki) 4–0 i wygrała 500 funtów oraz zegarek Jaeger-LeCoultre wart kolejne 500 funtów.

Następna edycja miała miejsce w 1980 roku, kiedy to zgłosiło się 46 zawodniczek. Australijka Lesley McIlrath(inne języki) wygrała finał 4–2 z Agnes Davies(inne języki), zwyciężczynią Mistrzostw Kobiet w Snookerze Zawodowym w 1949 roku[3][4]. Turniej odbył się ponownie w następnym roku, 1981, kiedy Selby odzyskała tytuł po zwycięstwie 3–0 nad Mandy Fisher w finale[5][6]. Pierwsze trzy mistrzostwa były organizowane pod nadzorem Women's Billiards and Snooker Association, ale od 1983 roku mistrzostwa były kontrolowane przez World Ladies Billiards and Snooker Association (WLBSA), która ściśle współpracowała z Ladies Snooker International, firmą zarządzającą i promującą, która podpisała kontrakty z wieloma czołowymi zawodniczkami.

W 1984 roku WLBSA zorganizowała mistrzostwa amatorskie, które wygrała 15-letnia Stacey Hillyard(inne języki), oraz serię pięciu turniejów Grand Prix(inne języki), którą wygrała Mandy Fisher(inne języki). Seria ta jest obecnie uważana za edycję Mistrzostw Świata Kobiet w Snookerze[7]. W Mistrzostwach w 1985 roku wzięło udział 78 zawodniczek, a zwyciężyła w nich Allison Fisher, która przegrała tylko jeden frame podczas turnieju. W kolejnym roku WLBSA zniosła rozróżnienie między statusem amatora i profesjonalisty[7]. Fisher zdobyła później sześć kolejnych tytułów mistrza świata, ostatni raz w 1994[2].

Firma Matchroom Barry'ego Hearna promowała Mistrzostwa Świata w 1990(inne języki) przy wsparciu Trusthouse Forte i łącznej puli nagród wynoszącej 30 000 funtów, w tym 10 000 funtów dla mistrzyni. Poprzedni rekord puli nagród w turnieju wynosił 10 000 funtów, a zwyciężczyni otrzymała 3500 funtów. Było to pierwsze wydarzenie w ramach pięcioletniej umowy Matchroom z WLBSA, która gwarantowała co najmniej 50 000 funtów nagród pieniężnych w mistrzostwach świata w ciągu pięciu lat. Karen Corr(inne języki) zdobyła tytuł w latach 1990, 1995 i 1997, a Kelly Fisher(inne języki) pięć razy w ciągu sześciu lat od 1998 do 2003 roku[2]. Niezadowolona ze swoich zarobków Allison Fisher opuściła w 1997 roku środowisko snookera, aby wziąć udział w zawodach nine-ball i pool w Stanach Zjednoczonych organizowanych przez Women's Professional Billiard Association(inne języki). Zarówno Corr, jak i Kelly Fisher poszły później tą samą drogą.

W 1994 roku ćwierćfinały, półfinały i finał odbyły się w Nowym Delhi w Indiach. Był to pierwszy turniej rozgrywany poza granicami Zjednoczonego Królestwa[8]. W 1994 i ponownie w 1995 obniżono pulę nagród, a finałowe etapy ponownie odbyły się w Nowym Delhi. Podczas kolejnej edycji(inne języki), która trwała od 1996 do 1997 z powodu opóźnień w harmonogramie rund finałowych, Hearn zażądał rozwiązania umowy z WLBSA, aby móc w przyszłości promować wydarzenie.

W 1997 roku World Professional Billiards and Snooker Association (WPBSA) przejęło WLBSA, zobowiązując się do zapewnienia dodatkowych nagród pieniężnych. W latach 1998–2003 turnieje sponsorowała marka Embassy, a półfinały i finał odbywały się w Crucible Theatre w Sheffield razem otwartymi Mistrzostwami świata w snookerze[9] WPBSA zaprzestała wspierania zawodów kobiecych w 2003 w związku z ograniczeniami rządu Wielkiej Brytanii dotyczącymi sponsorowania sportu przez firmy tytoniowe, a mistrzostwa w 2004 nie odbyły się[2].

Turniej reaktywowano w 2005 roku. Od tego czasu jej najbardziej utytułowaną zawodniczką stała się Reanne Evans, która zdobyła tytuł rekordową liczbę 12 razy, w tym dziesięć zwycięstw z rzędu w latach 2005–2014, a następnie kolejne tytuły w 2016 i 2019[2]. Ng On-yee z Hongkongu została pierwszą azjatycką zwyciężczynią turnieju w 2015, zdobywając kolejne tytuły w 2017 i 2018 r[2]. Wydarzenie w 2017 odbyło się w Toa Payoh w Singapurze. Był to pierwszy raz od 1995, kiedy turniej odbył się poza Wielką Brytanią[10]. W 2018 roku World Ladies Billiards and Snooker Association zmieniło nazwę na World Women's Snooker Association (WWS)[11].

W latach 2020 i 2021 turniej nie odbył się z powodu pandemii COVID-19. W 2021 roku trofeum turnieju przemianowano na Mandy Fisher Trophy[12]. Fisher, która założyła World Ladies Billiards and Snooker Association w 1981, zdobyła tytuł mistrzyni świata kobiet w 1984, od marca 2024 pełni funkcję prezesa World Women's Snooker Association[13]

Od 2021 roku turniej World Women's Snooker Tour stał się oficjalną ścieżką kwalifikacyjną do World Snooker Tour. Mistrzyni świata kobiet automatycznie otrzymuje kartę wstępu na turniej zawodowy na kolejne dwa sezony, ale jeśli już posiada miejsce w turnieju zawodowym, miejsce otrzyma kolejna najwyżej sklasyfikowana zawodniczka, która nie bierze udziału w turnieju[12]. W turniejach w latach 2022 i 2023 zwyciężyły odpowiednio tajskie zawodniczki Mink Nutcharut i Baipat Siripaporn, kończąc tym samym 19-letni okres, w którym wszystkie tytuły mistrzowskie świata zdobyli Evans lub Ng[2]. Chiny po raz pierwszy będą gospodarzem wydarzenia w 2024 roku, turniej odbył się w Dongguan[14]. Bai Yulu pokonała w finale Nutcharut 6–5, stając się pierwszą zwycięzczynią z Chin kontynentalnych[15][16].

Najwyższy break w historii turnieju to 127, który zaliczył Bai w fazie grupowej wydarzenia w 2023 roku[17].

Ann-Marie Farren(inne języki), która zdobyła tytuł w 1987 mając 16 lat i 47 dni, jest uznawana przez Księgę Rekordów Guinnessa za najmłodszą zwyciężczynię turnieju[18] chociaż Hillyard miała zaledwie 15 lat, gdy wygrała mistrzostwa amatorów w 1984[7].

Zwyciężczynie

edytuj
 
Kelly Fisher (na zdjęciu w 2022 r.) zdobyła mistrzostwo pięć razy. Zdobyła również tytuły mistrzyni świata w bilardzie angielskim[19], bilardzie dziesięciobilowym i bilardzie dziewięciobilowym .[20]
 
Trzykrotna mistrzyni świata w snookerze kobiet Karen Corr (na zdjęciu z 2009 r.) to kolejna była angielska mistrzyni świata w bilardzie[19]. Podobnie jak Allison Fisher i Kelly Fisher, przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, aby rywalizować w zawodach pool bilarda
 
Mink Nutcharut zajęła drugie miejsce w 2024 r., po zwycięstwie w 2022 r. i dotarciu do finału w 2019 r.
Finały Mistrzostw świata Kobiet[2]
Rok Zwycieżczyni Finalistka Wynik Miejsce Przypisy
1976   Vera Selby(inne języki)   Muriel Hazeldene(inne języki) 4–0   Middlesbrough [21][22]
1977–1979 Turnieju nie rozegrano
1980   Lesley McIlrath(inne języki)   Agnes Davies(inne języki) 4–2   Hayling [4][3]
1981   Vera Selby   Mandy Fisher(inne języki) 3–0   Thorness Bay [6][5]
1982 Turnieju nie rozegrano [2]
1983   Sue Foster   Maureen Baynton 8–5   Brean [23][24]
1984 (Am)   Stacey Hillyard(inne języki)   Natalie Stelmach 4–1   Coventry [25][26]
1984 (Pro)   Mandy Fisher   Maryann McConnell 4–2   Birmingham [2][7]
1985   Allison Fisher   Stacey Hillyard 5–1   Solihull [27][28]
1986   Allison Fisher   Sue LeMaich 5–0   Solihull [29][30]
1987   Ann-Marie Farren   Stacey Hillyard 5–1   Puckpool [31][32]
1988   Allison Fisher   Ann-Marie Farren 6–1   Brixham [9][33][34]
1989   Allison Fisher   Ann-Marie Farren 6–5   Brixham [9][35][36]
1990   Karen Corr   Stacey Hillyard 7–4   Londyn [37][38]
1991   Allison Fisher   Karen Corr 8–2   Londyn [39][40]
1992 Turnieju nie rozegrano
1993   Allison Fisher   Stacey Hillyard 9–3   Blackpool [41][42]
1994   Allison Fisher   Stacey Hillyard 7–3   Nowe Delhi [43][44]
1995   Karen Corr   Kim Shaw 6–3   Nowe Delhi [45][46]
1996 Turnieju nie rozegrano[a]
1997   Karen Corr   Kelly Fisher 6–3   Llanelli [45][46]
1998   Kelly Fisher   Karen Corr 5–0   Sheffield [47][48]
1999   Kelly Fisher   Karen Corr 4–2   Sheffield [9][49][50]
2000   Kelly Fisher   Lisa Ingall 4–1   Sheffield [9][51][52]
2001   Lisa Quick   Lynette Horsburgh 4–2   Sheffield [9][53][54]
2002   Kelly Fisher   Lisa Quick 4–1   Sheffield [9][55][56]
2003   Kelly Fisher(inne języki)   Lisa Quick(inne języki) 4–1   Sheffield [9][57][58]
2004 Turnieju nie rozegrano
2005   Reanne Evans   Lynette Horsburgh(inne języki) 6–4   Cambridge [59][60]
2006   Reanne Evans   Emma Bonney 5–3   Cambridge [61][62]
2007   Reanne Evans   Katie Henrick(inne języki) 5–3   Cambridge [63][64]
2008   Reanne Evans   June Banks(inne języki) 5–2   Cambridge [9][65][66]
2009   Reanne Evans   Maria Catalano 5–2   Cambridge [9][67][68]
2010   Reanne Evans   Maria Catalano 5–1   Cambridge [9][69][70]
2011   Reanne Evans   Emma Bonney 5–1   Bury St Edmunds [9][71][72]
2012   Reanne Evans   Maria Catalano 5–3   Cambridge [73][74]
2013   Reanne Evans   Maria Catalano 6–3   Cambridge [75][76]
2014   Reanne Evans   Ng On-yee 6–0   Leeds [77][78][79]
2015   Ng On-yee   Emma Bonney(inne języki) 6–2   Leeds [80][81]
2016   Reanne Evans   Ng On-yee 6–4   Leeds [82][83]
2017   Ng On-yee   Vidya Pillai(inne języki) 6–5   Toa Payoh [84][85][86][87]
2018   Ng On-yee(inne języki)   Maria Catalano(inne języki) 5–0   Saint Paul’s Bay [88][89][90]
2019   Reanne Evans   Mink Nutcharut 6–3   Bangkok [91][92][93][94]
2020–2021 Odwołane z powdu pandemii COVID-19
2022   Mink Nutcharut   Wendy Jans(inne języki) 6–5   Sheffield [95][96][97][98]
2023   Baipat Siripaporn(inne języki)   Bai Yulu 6–3   Bangkok [99][100][101][102]
2024   Bai Yulu   Mink Nutcharut 6–5   Dongguan [16][15][103]

Statystyki

edytuj
 
Reanne Evans wygrała wszystkie dwanaście finałów, w których brała udział.
Pozycja Zawodniczka Kraj Zwyciężczyni Finalistka
1 Evans, ReanneReanne Evans   12 0
2 Fisher, AllisonAllison Fisher   7 0
3 Fisher, KellyKelly Fisher   5 1
4 Corr, KarenKaren Corr   3 3
5 On Yee, NgNg On Yee   3 2
6 Selby, VeraVera Selby   2 0
7 Hillyard, StaceyStacey Hillyard   1 5
8 Farren, Ann-MarieAnn-Marie Farren   1 2
Quick, LisaLisa Quick   1 2
Nutcharut, MinkMink Nutcharut   1 2
11 Fisher, MandyMandy Fisher   1 1
Yulu, BaiBai Yulu   1 1
13 McIlrath, LesleyLesley McIlrath   1 0
Foster, SueSue Foster   1 0
Siripaporn, BaipatBaipat Siripaporn   1 0
16 Catalano, MariaMaria Catalano   0 5
17 Bonney, EmmaEmma Bonney   0 3
18 Horsburgh, LynetteLynette Horsburgh   0 2
19 Hazeldene, MurielMuriel Hazeldene   0 1
Davies, AgnesAgnes Davies   0 1
Baynton, MaureenMaureen Baynton   0 1
Stelmach, NatalieNatalie Stelmach   0 1
McConnell, MaryannMaryann McConnell   0 1
LeMaich, SueSue LeMaich   0 1
Kim Shaw   0 1
Ingall, LisaLisa Ingall   0 1
Henrick, KatieKatie Henrick   0 1
Banks, JuneJune Banks   0 1
Pillai, VidyaVidya Pillai   0 1
Jans, WendyWendy Jans   0 1
Aktywne zawodniczki są pokazane wytłuszczeniem.

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Mistrzostwa rozpoczęły się w 1996 ale nie zakończyły się przed końcem roku. Zostały zaliczone jako Mistrzostwa roku 1997.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Peter Ainsworth: Burroughes & Watts. Billiard and Snooker Heritage Collection. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j World Champions. World Women's Snooker. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-10)]. (ang.).
  3. ↑ a b 1980 Womens World Open. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  4. ↑ a b 1980 Women's World Open. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  5. ↑ a b 1981 Womens World Open. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  6. ↑ a b 1981 Women's World Open. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  7. ↑ a b c d Matt Huart: WWS History. World Women's Snooker. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-01)]. (ang.).
  8. ↑ Matt Huart: Women's World Snooker Championship – A Potted History. womenssnooker.com. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-21)]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l Ladies' Snooker. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-18)]. (ang.).
  10. ↑ WLBS Announces 2016/17 Calendar. 2016-06-21. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)]. (ang.).
  11. ↑ World Women's Snooker. 2018-11-29. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-09)]. (ang.).
  12. ↑ a b Sheffield to Host 2022 World Women's Snooker Championship. World Snooker, 2021-10-12. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-12)]. (ang.).
  13. ↑ Board. World Women's Snooker. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-01)]. (ang.).
  14. ↑ China to Host World Women's Snooker Championship for First Time. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-12)]. (ang.).
  15. ↑ a b 2024 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  16. ↑ a b 2024 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  17. ↑ Bai Yulu Makes 127 In Thailand. World Women's Snooker, 1 March 2023. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-04)]. (ang.).
  18. ↑ Youngest world champion (female). Guinness World Records. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  19. ↑ a b World Ladies Billiards Champions. World-Billiards.com, 2015-06-22. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-16)]. (ang.).
  20. ↑ Kelly Fisher. Women's Professional Billiard Association. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  21. ↑ 1976 Women's World Open. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  22. ↑ 1976 Womens World Open. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  23. ↑ 1983 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  24. ↑ 1983 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  25. ↑ 1984 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  26. ↑ 1984 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  27. ↑ 1985 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  28. ↑ 1985 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  29. ↑ 1986 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  30. ↑ 1986 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  31. ↑ 1987 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  32. ↑ 1987 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  33. ↑ 1988 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  34. ↑ 1988 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  35. ↑ 1989 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  36. ↑ 1989 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  37. ↑ 1990 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  38. ↑ 1990 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  39. ↑ 1991 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  40. ↑ 1991 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  41. ↑ 1993 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  42. ↑ 1993 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  43. ↑ 1994 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  44. ↑ 1994 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  45. ↑ a b 1995 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  46. ↑ a b 1995 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  47. ↑ 1998 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  48. ↑ 1998 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  49. ↑ 1999 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  50. ↑ 1999 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  51. ↑ 2000 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  52. ↑ 2000 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  53. ↑ 2001 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  54. ↑ 2001 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  55. ↑ 2002 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  56. ↑ 2002 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  57. ↑ 2003 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  58. ↑ 2003 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  59. ↑ 2005 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  60. ↑ 2005 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  61. ↑ 2006 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  62. ↑ 2006 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  63. ↑ 2007 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  64. ↑ 2007 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  65. ↑ 2008 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  66. ↑ 2008 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  67. ↑ 2009 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  68. ↑ 2009 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  69. ↑ 2010 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  70. ↑ 2010 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  71. ↑ 2011 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  72. ↑ 2011 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  73. ↑ 2012 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  74. ↑ 2012 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  75. ↑ 2013 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  76. ↑ 2013 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  77. ↑ Perfect Ten For Evans. 2014-04-23. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  78. ↑ 2014 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  79. ↑ 2014 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  80. ↑ 2015 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  81. ↑ 2015 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  82. ↑ 2016 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  83. ↑ 2016 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  84. ↑ On Yee Wins Women's World Title. World Snooker, 2017-03-20. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-22)]. (ang.).
  85. ↑ 2017 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  86. ↑ 2017 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  87. ↑ Women's World Championship 2017. snooker.org. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  88. ↑ 2018 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  89. ↑ 2018 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  90. ↑ Women's World Championship 2018. snooker.org. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  91. ↑ Player Reanne Evans's matches in the 2019 World Women's Snooker Championship. snookerscores.net. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-03)]. (ang.).
  92. ↑ 2019 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  93. ↑ 2019 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  94. ↑ Women's World Championship 2019. snooker.org. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  95. ↑ Laokiatphong and Davidson Crowned Champions in Sheffield. World Women's Snooker, 2022-02-11. [dostęp 2024-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-11)]. (ang.).
  96. ↑ 2022 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  97. ↑ 2022 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  98. ↑ Women's World Championship 2022. snooker.org. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  99. ↑ World Women's Snooker Championship to return to Thailand. World Women's Snooker, 22 November 2022.
  100. ↑ 2023 World Women's Snooker Championship. SnnokerScores.net. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  101. ↑ 2023 Womens World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  102. ↑ Women's World Championship 2023. snooker.org. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
  103. ↑ Women's World Championship 2024. snooker.org. [dostęp 2024-10-30]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_świata_kobiet_w_snookerze&oldid=75302622”
  NODES
orte 1
Story 2