Morris Minor
Morris Minor – brytyjski samochód osobowy produkowany przez Morris Motor Company w latach 1948–1971, zaprojektowany przez Aleca Issigonisa (1906–1988).
 1969 Morris Minor 1000 | |
| Producent | |
|---|---|
| Projektant | |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Długość |
3759 mm |
| Szerokość |
1524 mm |
| Wysokość |
1524 mm |
| Rozstaw osi |
2184 mm |
| Masa własna |
775 kg |
| Liczba miejsc |
4 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja |
Volkswagen Garbus |
Historia
edytujPrace nad przyszłym Morrisem Minor rozpoczęły się w latach 40. XX w., pomimo zakazu prac nad samochodami cywilnymi wydanym przez brytyjskie ministerstwo transportu w październiku 1940 roku[1]. Ówczesny dyrektor Morris Motor Company – Miles Thomas (1897–1980) uważał za konieczne opracowanie modelu, który mógłby być produkowany po II wojnie światowej[1]. W 1941 roku rozpoczął tajny program o kryptonimie Mosquito, by opracować projekty małego, średniego i dużego samochodu osobowego[1].
Głównym projektantem w programie był Alec Issigonis[1]. W 1943 roku, po zniesieniu zakazu prac nad pojazdami cywilnymi[1], na podstawie projektów Issigonisa zbudowano pierwszy prototyp EX/SX/86[2]. Issigonisowi przydzielono wówczas do pomocy niewielki zespół pracowników, do którego należeli m.in. Jack Daniels (1912–2004) i Reginald Job oraz grupa mechaników[1]. Prace kontynuowano w sekrecie[1]. W latach 1943–1947 wybudowano w sumie osiem prototypów, z których wiele Issigonis testował osobiście[2].
Po przestudiowaniu rozmaitych rozwiązań technicznych zastosowanych w różnych ówczesnych modelach, takich jak włoski Fiat Topolino, francuski Citroën Traction Avant i austriacki Steyr, Issigonis wybrał najlepsze jego zdaniem elementy techniczne, by połączyć je w swoim projekcie – były to m.in.: lekkie nadwozie, silnik zamontowany z przodu, niezależne zawieszenie przednie i układ kierowniczy z zębatką[1]. Jednocześnie, Issigonis pracował nad estetycznym kształtem wozu, inspirując się modelami amerykańskimi oraz nad jak najlepszym wykorzystaniem przestrzeni w środku[1].
Po wojnie, fabryka przywróciła produkcję modelu Morris Eight, a prace w ramach programu Mosquito przyspieszyły, by zaprezentować nowy model w 1947 roku[1]. Wówczas jednak o programie dowiedział się właściciel Morris Motor William Richard Morris (1877–1963)[1]. Nowy model zupełnie się mu nie spodobał – określił go mianem „jajka w koszulce” (ang. poached egg)[1][2]. Nie widział też potrzeby wprowadzania na rynek nowego samochodu wobec bardzo dobrze sprzedających się modeli Morris Eight[1]. W końcu jednak dał się przekonać i w listopadzie 1947 roku skierował dwu-drzwiowe modele sedana i tourera, wymuszając również zmiany w ich wnętrzach[2]. Miles Thomas odszedł z firmy, a nowy dyrektor Riginald Hanks zaaprobował również nazwę zasugerowaną przez Morrisa – Morris Minor[2].
Morris Minor został po raz pierwszy zaprezentowany w 1948 roku podczas Earls Court Motor Show w Londynie[2].
Samochód był produkowany przez ponad 20 lat (1948–1971) i jako pierwszy produkcji brytyjskiej sprzedany został w ponad 1 milionie egzemplarzy[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m Gillian Bardsley: Morris Minor. Amberley Publishing Limited, 2017, seria: Britain's Heritage Series. ISBN 978-1-4456-6899-4. [dostęp 2018-08-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Ray Newell: Morris Minor: 70 years on the road. Veloce Publishing Ltd,, 2018. ISBN 978-1-78711-354-1. [dostęp 2018-08-17]. (ang.).
- ↑ Sir Alec Issigonis, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-08-17] (ang.).