Myszowiórka karłowata

gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych

Myszowiórka karłowata[5] (Myosciurus pumilio) – gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych zamieszkujący nizinne tereny lasów tropikalnych w Kamerunie, Kongo, Gwinei Równikowej i w Gabonie[4]. Jedyny przedstawiciel rodzaju myszowiórka (Myosciurus)[3][5]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia myszowiórkę karłowatą w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski[4].

Myszowiórka karłowata
Myosciurus pumilio[1]
(Le Conte, 1857)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

afrowiórki

Plemię

olejówki

Rodzaj

Myosciurus
O. Thomas, 1909

Gatunek

myszowiórka karłowata

Synonimy
  • Sciurus pumilio Le Conte, 1857[2]
  • Sciurus minutus Du Chaillu, 1860[2]
  • Myosciurus minutulus Hollister, 1921[2][3]
  • Myosciurus pumilio Lang, 1922[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Budowa ciała

edytuj

Myszowiórkę karłowatą charakteryzują niezwykle małe – w stosunku do innych afrykańskich wiewiórkowatych – rozmiary. Tułów wraz z głową osiąga długość poniżej 75 mm, zaś ogon mniej niż 60 mm. Cześć grzbietowa okryta jest miękkim, szarobrązowym futerkiem, a część brzuszna jest wyraźnie jaśniejsza – oliwkowo-biała. Krawędzie powiek i uszu są wybarwione na biało. Zwierzę wykazuje nieznaczne cechy dymorfizmu płciowego[2].

Tryb życia

edytuj

Myszowiórki karłowate wiodą samotniczy tryb życia, ale tolerują bliskie sąsiedztwo innych osobników swojego gatunku. W sytuacji zagrożenia ostrzegają się wzajemnie dźwiękiem. Żerują w ciągu dnia[2].

Rozmieszczenie geograficzne

edytuj

Przedstawiciele gatunku zamieszkują nizinne tereny środkowoafrykańskich lasów tropikalnych w: Kamerunie, północno-zachodnim Kongo, Gwinei Równikowej (Mbini i Bioko) i w Gabonie[2][4].

Ekologia

edytuj

Myszowiórki karłowate żywią się korą drzew, grzybami i owadami (mrówki i termity). Zagrożeniem dla gatunku jest wylesianie siedlisk[2].

Siedlisko

edytuj

Gatunek zamieszkuje różne rodzaje lasów w obrębie swojego zasięgu geograficznego. Wspinają się na pnie rosnących drzew, a także tych powalonych na ziemię. Potrafią się wspinać wysoko, ale występują głównie na niższych poziomach[2].

Przypisy

edytuj
  1. Myosciurus pumilio, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h i Burhan M. Gharaibeh, Clyde Jones. Myosciurus pumilio. „Mammalian Species”. 523, s. 1–3, 1996. American Society of Mammalogists. DOI: 10.2307/3504298. JSTOR: 3504298. (ang.). 
  3. a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Myosciurus pumilio. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2018-02-06]
  4. a b c d Myosciurus pumilio, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 204–207. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  NODES
INTERN 1