Nikołaj Wałujew
Nikołaj Siergiejewicz Wałujew, ros. Николай Сергеевич Валуев, (ur. 21 sierpnia 1973 w Leningradzie) – rosyjski bokser, były dwukrotny zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii ciężkiej, polityk.
 Nikołaj Wałujew przed walką z Davidem Haye’em (2009). | |
| Pełne imię i nazwisko |
Nikołaj Siergiejewicz Wałujew |
|---|---|
| Pseudonim |
The Russian Giant |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
213 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
53 |
| Zwycięstwa |
50 |
| Przez nokauty |
34 |
| Porażki |
2 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
1 |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujPoczątki kariery
edytujJest jednym z najwyższych i najcięższych bokserów świata – mierzy 213 cm wzrostu i waży ok. 150 kg. Na amatorskim ringu stoczył 15 walk, a karierę boksera zawodowego rozpoczął w wieku dwudziestu lat. Swój pierwszy pojedynek stoczył w październiku 1993, pokonując Amerykanina Johna Mortona przez techniczny nokaut w drugiej rundzie.
W maju 1999 stoczył walkę z Andreasem Sidonem, która później została uznana za nieodbytą (no contest). Sidon już w pierwszej rundzie był dwukrotnie liczony. W trzeciej rundzie sędzia zakończył pojedynek (ku niezadowoleniu widowni, która zaczęła buczeć i rzucać różne przedmioty w jego kierunku) i opuścił ring. Sidon namówił jednak Wałujewa do dalszej walki przez kolejne trzy rundy. Właśnie z powodu walki bez sędziego uznano ten pojedynek za nieodbyty[1].
W swojej dwudziestej pierwszej walce Wałujew zdobył tytuł zawodowego mistrza Rosji, nokautując już w pierwszej rundzie Aleksieja Warakina. W kolejnych walkach spotykał się z coraz bardziej wymagającymi rywalami. Pokonał między innymi na punkty Tarasa Bidenkę i Boba Mirovica, a przed czasem kolejno Paolo Vidoza[2], Geralda Noblesa (dyskwalifikacja za uderzenia poniżej pasa)[3], Atillę Levina (po tej walce ogłosił zakończenie kariery)[4] oraz Clifforda Etienne'a[5].
W październiku 2005 stoczył z Larrym Donaldem walkę eliminacyjną, decydującą o tym, kto stanie do pojedynku o tytuł mistrza świata organizacji WBA z Johnem Ruizem. Po wyrównanej walce sędziowie decyzją większości przyznali zwycięstwo Wałujewowi. Wielu komentatorów uznało to rozstrzygnięcie za bardzo kontrowersyjne[6].
Pierwszy tytuł mistrza świata WBA
edytujDo mistrzowskiego pojedynku między Ruizem i Wałujewem doszło 17 grudnia 2005. Ta walka także zakończyła się kontrowersyjnym wynikiem podjętym decyzją większości. Obóz Wałujewa słaby występ Rosjanina tłumaczył później kontuzją prawej ręki, odniesioną przed walką i ukrywaną w obawie przed niedopuszczeniem go do pojedynku. Wałujew został pierwszym rosyjskim zawodowym mistrzem świata. Jest też najwyższym i najcięższym mistrzem świata w historii[7].
Pierwsza obrona mistrzowskiego pasa nastąpiła 30 czerwca 2006. Pretendentem do tytułu był Jamajczyk Owen Beck. Rosjanin bez problemu wygrał walkę przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[8]. O wiele więcej sił kosztowała go następna walka, z Monte Barrettem. Amerykanin przez długi czas stawiał mu opór. Wałujew położył go na deskach dopiero w ósmej rundzie, a następnie dwa razy w jedenastej. Po trzecim knockdownie na ring wskoczył trener Amerykanina wymuszając na sędzim przerwanie walki[9]. Po tych dwóch walkach obóz Rosjanina był powszechnie krytykowany za to, że wybiera rywali spośród słabszych pięściarzy, niezasługujących na walkę o mistrzostwo świata.
Trzecia obrona miała miejsce 20 stycznia 2007. Wałujew zmierzył się w niej z innym olbrzymem, Jameelem McCline’em. Walka ta jest uważana za "największą" walkę mistrzowską, ponieważ obaj pięściarze ważyli razem ok. 270 kg. Była to też pierwsza walka o mistrzostwo świata kategorii ciężkiej zorganizowana w Szwajcarii. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Rosjanina w trzeciej rundzie po przypadkowej kontuzji kolana odniesionej przez McClaine'a podczas wyprowadzania ciosu[10].
14 kwietnia 2007 w Stuttgarcie stracił tytuł mistrza świata, przegrywając na punkty z Uzbekiem Rusłanem Czagajewem[11].
Dalsza kariera
edytujNa ring powrócił 29 września 2007, pokonując na punkty niepokonanego wcześniej Kanadyjczyka Jeana-François Bergerona[12]. 16 lutego 2008 w pojedynku eliminacyjnym WBA pokonał zdecydowanie na punkty Białorusina Siarhieja Lachowicza[13], został oficjalnym pretendentem do tytułu, otrzymał prawo do walki rewanżowej z Czagajewem i szansę na odzyskanie utraconego rok wcześniej pasa mistrzowskiego.
Drugi tytuł mistrza świata WBA
edytujDo pojedynku z Czagajewem miało dojść 5 lipca 2008, jednak Uzbek wycofał się z powodu kontuzji. W konsekwencji Wałujew zmierzył się 30 sierpnia z Johnem Ruizem. Stawką walki był tytuł mistrza świata WBA, ponieważ Czagajew został ogłoszony "mistrzem w zawieszeniu" (champion in recess). Rosjanin pokonał Ruiza jednogłośnie na punkty i zdobył pas mistrzowski[14]. 20 grudnia 2008 w Zurychu obronił tytuł mistrza świata federacji WBA, niejednogłośnie pokonując na punkty Evandera Holyfielda. Wynik tej walki wywołał wiele kontrowersji, część komentatorów oraz widzowie uważali, że zwycięstwo należało się Amerykaninowi[15]. 7 listopada 2009 w Norymberdze przegrał niejednogłośnie na punkty z Davidem Haye’em w stosunku 114:114, 112:116 i 112:116 i stracił swój pas mistrzowski[16].
Kariera filmowa
edytujW 2006 Wałujew wystąpił w filmie "7 krasnoludków: Las to za mało – historia jeszcze prawdziwsza". W 2008 Wałujew wystąpił w głównej roli w filmie fabularnym produkcji rosyjskiej – Kamienny łeb.
Polityka
edytujW 2011 wystartował w wyborach parlamentarnych zdobywając mandat z listy partii Jedna Rosja[17].
Choroba
edytujW 2019 ujawnił, że od lat jest chory na akromegalię (która odpowiadała też za jego wzrost) i przeszedł kilka operacji guzów przysadki mózgowej, jednak nie wszystkie guzy udało się usunąć[18].
Przypisy
edytuj- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Per Åke Persson: Valuev Decisions Donald, Vidoz retains title. Eastsideboxing.com. (ang.).
- ↑ Spencer Cobb Adams: Valuev Upsets Ruiz Claims Crown. The Boxing Times. [dostęp 2007-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-11)]. (ang.).
- ↑ Spencer Cobb Adams: Russian Giant Valuev KO's Beck. The Boxing Times. [dostęp 2007-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-11)]. (ang.).
- ↑ Luis Escobar: Valuev End Barrett's Night In Eleven. The Boxing Times. [dostęp 2007-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-11)]. (ang.).
- ↑ Spencer Cobb Adams: Valuev Retains Crown McCline Injures Knee. The Boxing Times. [dostęp 2007-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Ruslan Chagaev W12 Nikolai Valuev. Fightwriter.com. (ang.).
- ↑ Karl Freitag: Valuev defeats Bergeron!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Graham Houston: A Big Hand for a Big Guy: Nikolai Valuev W12 Sergei Liakhovich. Fightwriter.com. (ang.).
- ↑ Valuev defeats Ruiz to clinch WBA heavyweight title. EastSideBoxing.com. [dostęp 2008-09-19]. (ang.).
- ↑ Nikolai Valuev W12 (maj.) Evander Holyfield. Fightwriter.com. [dostęp 2008-12-26]. (ang.).
- ↑ Haye pokonał Wałujewa, choć przez całą walkę uciekał. sport.pl. (pol.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa: Marat Safin został deputowanym do Dumy. sport.pl, 2012-12-09. [dostęp 2012-09-20]. (pol.).
- ↑ NIKOŁAJ WAŁUJEW: JESTEM ŚMIERTELNIE CHORY [online], bokser.org [dostęp 2019-06-23].