Nowomyrhorod
Nowomyrhorod (ukr. Новомиргород) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kirowohradzkim, w rejonie nowoukraińskim. W 2020 roku liczyło ok. 11 tys. mieszkańców[1].
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 5256 | ||||
Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 48°48′01″N 31°39′05″E/48,800278 31,651389
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Historia
edytujMiejscowość powstała w 1740 roku na miejscu zimownika Tresiahy, tj. niedużego osiedla Kozaków zaporoskich, w którym spędzano zimę. Pierwszymi osadnikami byli chłopi i Kozacy z pułku myrhorodzkiego, od którego nazwę wzięła nowo utworzona osada[2].
W latach 50. XVIII wieku Nowomyrhorod stał się głównym ośrodkiem nowo utworzonej prowincji Nowej Serbii zasiedlanej przez imigrantów z pogranicza turecko-austriackiego, głównie Serbów.
W miejscowości rozmieszczony był sztab pułku huzarskiego Jovana Horvata. W 1753 roku wzniesiony został szaniec. W 1764 roku zniesiono Nową Serbię oraz Nowosłobodzki Pułk Kozacki, a ich ziemie włączono do guberni noworosyjskiej. W 1773 roku Nowomyrhorod otrzymał prawa miejskie. W 1784 roku miejscowość była siedzibą ujezdu nowomyrhorodzkiego w namiestnictwie jekaterynosławskim, a od 1795 roku namiestnictwie wozniesieńskim. Po likwidacji namiestnictwa wozniesieńskiego w 1796 roku ujezd nowomyrhorodzki zlikwidowano, a miasto weszło w skład guberni noworosyjskiej. W 1802 roku Nowomyrhorod znalazł się w granicach guberni mikołajowskiej, przemianowanej w 1803 roku na chersońską[3]. W owym czasie miasto liczyło prawie 3,5 tys. mieszkańców i mieściły się w nim ok. 700 domostw, gorzelnia, browar oraz cegielnia. W 1799 roku do Nowomyrhorodu przeniesiono seminarium duchowne z Połtawy i utworzona została prawosławna eparchia, która istniała do 1804 roku. W 1820 roku miasto przeszło pod zarząd osiedli wojskowych, co wiązało się z tym, że do początku XX wieku stacjonowały w nim jednostki wojskowe[2]. W miejscowości znajdowały się kierownictwa okręgów V-VIII Noworosyjskiego Osiedla Wojskowego oraz administracja okręgu VII. W tym czasie rozpoczęła się aktywna przebudowa miasta dla celów wojska – powstały budynki sztabowe, maneże, składy broni oraz stajnie. W 1846 roku na 3,7 tys. mieszkańców 3,3 tys. stanowili osadnicy wojskowi. W 1860 roku powołana została rada miejska, która zarządzała miastem po likwidacji osiedli wojskowych.
W 1923 roku Nowomyrhorod został ustanowiony siedzibą administracyjną okręgu jelizawetragdzkiego (od 1924 roku – zinowjewskiego), a w 1930 roku – rejonu nowomyrhorodzkiego. Od 1939 roku miasto wchodzi w skład obwodu kirowohradzkiego.
W czasie II wojny światowej miejscowość była okupowana przez wojska niemieckie od 1 sierpnia 1941 roku do 11 marca 1944 roku. W 1959 roku do Myrhorodu przyłączono miasto Złatopil (do 1787 roku zwane Hulajpołem) oraz wsie Wynohradiwka i Kateryniwka i uzyskał on status miasta o znaczeniu rejonowym[3]. W 2020 roku zlikwidowano rejon nowomyrhorodzki i miasto weszło w skład rejonu nowoukraińskiego.
Przypisy
edytuj- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. Статистичний збірник. За редакцією Марії ТІМОНІНОЇ. Київ: Державна служба статистики України, 2020, s. 42.
- ↑ a b Енциклопедія історії України. Редкол.: В. А.Смолій (голова) та ін. T. 7. Мл–О. Київ: Наукова думка, 2010, s. 477. ISBN 978-966-00-1061-1.
- ↑ a b Історія міст і сіл Української РСР. Кіровоградська область. T. 11. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1972, s. 487–499.
Linki zewnętrzne
edytuj- Nowomirgorod, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 265.