Pawicowate

rodzina motyli

Pawicowate (Saturniidae) – rodzina motyli obejmująca około 1300–1500 gatunków[1], głównie tropikalnych. Do fauny Polski zalicza się tylko cztery gatunki, lotnica zyska, pawica gruszówka (której obserwacje bywają podważane), pawica grabówka i Saturnia pavoniella(inne języki).

Pawicowate
Saturniidae
Boisduval(inne języki), 1837
Ilustracja
Pawica atlas
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

pawicowate

Charakterystyka

edytuj

Rodzina pawicowatych obejmuje motyle średnich jak i dużych rozmiarów. Są wśród nich ćmy olbrzymy o rozpiętości skrzydeł przekraczającej 250 mm. Rozpiętość skrzydeł największych okazów Attacus atlas sięga 30 cm. U większości gatunków na skrzydłach występują charakterystyczne wzory pawich oczek lub mają bezłuskowe okienka. Niektóre gatunki posiadają długie ogony na tylnych skrzydłach. Imago mają aparat gębowy silnie uwsteczniony i nie pobierają pokarmu, owad nie zużywa więc energii na wyszukiwanie pokarmu. Długość życia zależy od ilości zapasów tłuszczowych nagromadzonych w ciele w okresie życia larwalnego. Dymorfizm płciowy między samcem a samicą jest silnie zaznaczony. Samce posiadają mocno grzebieniaste czułki, dzięki którym w sprzyjających warunkach pogodowych wychwycają pojedyncze molekuły feromonu płciowego wydzielane przez wabiącą samicę z odległości kilku kilometrów. Gąsienice przędą kokony o różnej strukturze i kształtach od podłużnych jajowatych, gruszkowatych po prześwitujące siatkowate. Gąsienice niektórych gatunków są wykorzystywane do produkcji jedwabiu, oprzędy tych gatunków służą jako surowiec do produkcji nici jedwabnych.

Wybrane taksony

edytuj

Rodzaj Antheraea obejmuje 40 znanych gatunków zamieszkujących wschodnią część Palearktyki i Krainę orientalną. Cztery endemiczne gatunki występują w Ameryce Północnej, do Europy zostały przywiezione z Chin i Japonii dwa gatunki Antheraea yamamai, Antheraea pernyi, które się zaaklimatyzowały. Są gatunkami motyli egzotycznych stosunkowo łatwymi w hodowli.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Grimaldi & Engel, 2005

Bibliografia

edytuj
  • David Carter, Motyle, Frank Greenaway, Warszawa: Wiedza i Życie, 1993, ISBN 83-85231-90-0, OCLC 749393132.
  • * Buszko J., "Atlas Motyli Polski – część II prządki, zawisaki, niedzwiedziówki", Grupa IMAGE, Warszawa 1997.

Linki zewnętrzne

edytuj


  NODES
INTERN 1