Piana (rzeka)

Piana
Peene
	; Piana w okolicy Stolpe an der Peene
Kontynent	Europa
Państwo	Niemcy
	Rzeka
Długość	120 km
	Źródło
Miejsce	Pojezierze Meklemburskie; na zach. od Demmin
Wysokość	ok. 30 m n.p.m.
Współrzędne	53°56′01″N 12°41′01″E/53,933611 12,683611
	Ujście
Recypient	cieśnina Piana
Miejsce	koło Anklam
Współrzędne	53°51′20″N 13°48′30″E/53,855556 13,808333
Szlak
	Położenie na mapie Niemiec źródło ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Piana^[1] (niem. Peene) – rzeka w Niemczech na Pomorzu Przednim (Meklemburgia-Pomorze Przednie).

Źródła rzeki leżą w północno-wschodniej części Pojezierza Meklemburskiego (314.2-3), ok. 25 km na zachód od miasta Demmin i ok. 16 km na północny zachód od Kummerower See na wysokości ok. 28 m n.p.m. Po przepłynięciu kilkunastu kilometrów na południe, a następnie na wschód, rzeka (na tym odcinku zwana również Westpeene – dosł. Piana Zachodnia) w pobliżu miejscowości Neukalen wpada do Kummerower See, które zasilane jest również od strony południowej przez Ostpeene (dosł. Piana Wschodnia). Już jako Piana wypływa z północnego krańca Kummerower See płynąc na północny wschód w kierunku Demmin, na przedmieściach którego zasilana jest przez dwa swoje największe dopływy – najpierw prawy Tollense, a następnie lewy Trebel. Po minięciu Demmin rzeka zmienia kierunek na wschodni i po ok. 55 km, przepływając po drodze przez Anklam, ok. 7 km na wschód od centrum tego miasta, wpada do rozpoczynającej się w tym miejscu cieśniny Zalewu Szczecińskiego – Piany (niem. Peenestrom), vis-à-vis południowo-zachodniego cypla wyspy Uznam.

Dawniej wzdłuż rzeki zamieszkiwały słowiańskie plemiona Związku wieleckiego (Lucice) – od wschodu Redarowie i Dołężanie oraz Chyżanie i Czrezpienianie od zachodu^[2].

Rzeka Piana, swoje dopływy a cieśnina Piana

Zobacz też

Kleine Peene (także Teterower Peene)
Ostpeene (także Malchiner Peene)
Westpeene (także Dahmer Kanal)
Kittendorfer Peene
rzeki Europy

Przypisy

↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo geograficzne świata. T. 12: Europa Część II. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010, s. 153. ISBN 978-83-254-0825-1.
↑ Mały słownik kultury dawnych Słowian. Lech Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 125. ISBN 83-214-0499-5.

Linki zewnętrzne

Piana, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 42 .

[1] Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo geograficzne świata. T. 12: Europa Część II. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010, s. 153. ISBN 978-83-254-0825-1.

[2] Mały słownik kultury dawnych Słowian. Lech Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 125. ISBN 83-214-0499-5.

[1]

[2]