Piza

miasto we Włoszech

Piza (wł. Pisa) – miasto we Włoszech, w Toskanii, 85 379 mieszkańców, nad rzeką Arno, oddalone o 13 km od wybrzeża Morza Tyrreńskiego.

Piza
Pisa
Ilustracja
Panorama miasta
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Włochy

Region

 Toskania

Prowincja

Piza

Zarządzający

Michele Conti

Powierzchnia

185 km²

Wysokość

4 m n.p.m.

Populacja (2000)
• liczba ludności
• gęstość


85 379
461,5 os./km²

Nr kierunkowy

0-50

Kod pocztowy

56100

Tablice rejestracyjne

PI

Położenie na mapie Toskanii
Mapa konturowa Toskanii, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Piza”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Piza”
Ziemia43°43′N 10°24′E/43,716667 10,400000
Strona internetowa

Piza jest także jedną z prowincji Toskanii o powierzchni 2448 km², zamieszkaną przez 384 957 osób, podzieloną na 39 gmin.

Historia

edytuj

Założona przez Etrusków lub Ligurów, później port morski. Stała się potężną republiką między X a XII wiekiem. W roku 1081 uzyskała prawa miejskie i zrzeczenie się księcia Toskanii wszelkiej jurysdykcji oraz nadanie praw mieszkańcom wyboru margrabiów. Piza wzbogaciła się w tym okresie na łupach pochodzących z kampanii przeciwko Saracenom na Sycylii i Sardynii – najlepiej świadczy o tym kunszt wykonania słynnej w świecie Krzywej Wieży (Torre Pendente). Od XVI w. podupadło głównie z winy nanoszonego przez rzekę Arno mułu, który doprowadził do zapiaszczenia portu. W 1409 miejsce soboru. W Pizie znajduje się również jeden ze starszych uniwersytetów na świecie, utworzony w 1343.

  • 180 p.n.e. – zdobyta przez Rzym
  • 313 – stolica biskupia
  • 860 – miasto złupili wikingowie pod wodzą Hastinga
  • 1063 – rozpoczęcie budowy katedry
  • 1075 – miasto wystąpiło do papieża z prośbą o nadanie praw miejskich
  • 1081 – nadanie praw miejskich
  • 1152 – rozpoczęcie budowy baptysterium
  • 1284 – miasto zdobyte przez Genueńczyków
  • 1343 – założenie uniwersytetu
  • 1406 – zdobyta przez Florencję
  • 1409 – Sobór w Pizie
  • 1494 – odzyskanie niepodległości
  • 1509 – po raz drugi zdobyta przez Florencję
  • 1987 – Campo dei Miracoli zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO[1]

Zabytki

edytuj
  • Campo dei Miracoli (Pole cudów) – duży plac, na którym znajdują się 4 arcydzieła architektury średniowiecznej: katedra, baptysterium, kampanila, zwana Krzywą Wieżą oraz cmentarz:
    • Katedra – zbudowana w latach 1063–1118, następnie po pożarze w 1595 odbudowana w 1604 roku. Fasada katedry w stylu lombardzkim[2] ozdobiona kolorowym piaskowcem oraz płytkami ze szkła i majoliki. Najcenniejsze zabytki to południowe drzwi wykonane z brązu (1180) przez Bonannusa, mozaika Chrystus w Majestacie (1302) w apsydzie i ambona (1302–1311) autorstwa Giovanniego Pisano;
    • Baptysterium – w budowli można zidentyfikować kilka stylów architektonicznych, romański w bryle budynku, gotycki w zdobiących elewacje pinaklach, renesans w półkolistych arkadach. Projekt budynku wykonał Diotisalvi, natomiast budowę ukończyli Giovanni Pisano i Nicola Pisano. Wewnątrz zwraca uwagę marmurowa chrzcielnica Guida Bigaralliego oraz ambona Nicoli Pisano;
    • Torre Pendente (Krzywa Wieża) – budowę której rozpoczęto w 1173 jako dzwonnicy katedry, jednakże ze względu na piaszczysty grunt zaczęła się przechylać już w trakcie budowy;
    • Camposanto – nekropolia w północnej części Campo dei Miracoli w pobliżu katedry;
  • Bazylika San Piero a Grado – rzymskokatolicki kościół znajdujący się w miejscu, gdzie według tradycji św. Piotr zszedł na ląd w drodze z Antiochii do Rzymu, znaczący przykład lokalnego stylu romańskiego;
  • kościół Santa Maria della Spina – mały kościół położony nad brzegiem Arno zbudowany w 1230 i przebudowany w stylu gotyckim w 1323 roku. W 1871 kościół rozebrano i przesunięto o kilka metrów. Nazwa kościoła pochodzi od przechowywanej tu kiedyś relikwii ciernia z korony cierniowej Jezusa;
  • kościół San Zeno;
  • Piazza dei Cavallieri – plac otoczony średniowiecznymi budynkami;
  • Museo dell'Opera del Duomo – eksponujące skarby katedry i baptysterium;
  • Museo Nazionale di San Matteo – muzeum z bogatym zbiorem toskańskiej rzeźby i malarstwa, w szczególności twórców związanych z Pizą i Florencją;
  • Museo delle Sinopie – muzeum eksponuje szkice fresków które ozdabiały mury Camposanto. Freski te zostały zniszczone w czasie nalotów bombowych w 1944 roku;

Znane postacie

edytuj

Miasta partnerskie

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. UNESCO World Heritage Centre: Piazza del Duomo, Pisa. whc.unesco.org. [dostęp 2016-12-15]. (ang.).
  2. Najsłynniejsze miejsca i budowle świata. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2005, s. 205. ISBN 83-7184-480-8.

Bibliografia

edytuj
  • Tim Jepson: Przewodnik National Geographic – Włochy. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& Co. Spółka Komandytowa, 2002, s. 263. ISBN 83-88132-80-6.
  • Baedeker – Włochy północne. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 363-370. ISBN 978-3-8297-6558-9.
  • Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia – Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 156–161. ISBN 978-83-7575-692-0.

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
INTERN 3