Wikipedia

Praktyki seksualne między mężczyznami

Praktyki seksualne między mężczyznami – aktywności seksualne z udziałem mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami, niezależnie od ich orientacji seksualnej czy tożsamości płciowej[1]. Aktywności te mogą obejmować seks analny, seks bez penetracji oraz seks oralny. Dowody wskazują, że seks między mężczyznami jest znacząco niedostatecznie zgłaszany w badaniach ankietowych[2][3].

Starożytny grecki gliniany kubek z dekoracją reliefową przedstawiającą dwóch mężczyzn uprawiających seks analny

Zachowania seksualne

edytuj

Podczas aktywności seksualnej między mężczyznami mogą być stosowane różne pozycje seksualne. Dowody wskazują, że seks między mężczyznami jest znacząco niedostatecznie zgłaszany w badaniach ankietowych z powodu efektu społecznych oczekiwań[2][3].

Seks analny

edytuj
Zobacz też: Role w męsko-męskich stosunkach seksualnych.
 
Seks analny pomiędzy dwoma mężczyznami w pozycji misjonarskiej

Historycznie seks analny był z homoseksualnością mężczyzn powszechnie kojarzony. Wiele mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami nie angażuje się jednak w seks analny i może zamiast tego uprawiać seks oralny, seks bez penetracji lub wzajemną masturbację[4][5][6].

Wśród mężczyzn, którzy uprawiają seks analny z innymi mężczyznami, partner, który penetruje, może być określany jako top, natomiast ten, który jest penetrowany, jako bottom. Osoby, które czerpią przyjemność z obu ról, mogą być nazywane uniwersalnymi (ang. versatile)[7]. Gdy mężczyźni mający kontakty seksualne z mężczyznami uprawiają seks analny bez użycia prezerwatywy, jest to potocznie określane jako barebacking. Seks analny może wiązać się z przyjemnością, bólem lub oboma tymi odczuciami. Chociaż zakończenia nerwowe w odbytnicy mogą dostarczać przyjemnych doznań, orgazm może być osiągnięty przez receptywną penetrację analną poprzez pośrednie stymulowanie prostaty[8][9]. Badania przeprowadzone przez National Survey of Sexual Health and Behavior (NSSHB) wykazały, że mężczyźni, którzy sami zgłaszali przyjmowanie pozycji recepcyjnej podczas ostatniego kontaktu seksualnego, mieli co najmniej takie same szanse na osiągnięcie orgazmu jak mężczyźni przyjmujący rolę penetracyjną[10]. Badanie przeprowadzone wśród singli w USA wskazało, że wskaźniki osiągania orgazmu są podobne wśród mężczyzn o różnych orientacjach seksualnych[11]. Jeśli chodzi o ból lub dyskomfort podczas seksu analnego[12], niektóre badania wskazują, że od 24% do 61% gejów lub mężczyzn biseksualnych doświadczyło bolesnego seksu analnego (znanego jako anodyspareunia) jako częstego problemu seksualnego w swoim życiu[12].

Raporty dotyczące rozpowszechnienia seksu analnego pośród mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami zmieniały się na przestrzeni czasu, z różnymi wynikami[7][13][14][15]. Duży odsetek gejów i biseksualnych mężczyzn deklaruje, że kiedykolwiek w swoim życiu uprawiali seks analny[7]. Badania wśród gejów wskazują, że odsetki są podobne, gdy porównuje się mężczyzn, którzy wolą penetrować swoich partnerów, z tymi, którzy wolą być partnerem pasywnym[7][16]. Niektórzy mężczyźni uważają, że bycie pasywnym partnerem podczas seksu analnego podważa ich męskość[17][18].

Seks bez penetracji

edytuj
 
Frot pomiędzy dwoma mężczyznami polegający na pocieraniu penisów o siebie nawzajem

Istnieje wiele praktyk seksualnych niezwiązanych z penetracją. Frot to aktywność seksualna między mężczyznami, która polega na kontakcie penis-penis[19]. Frot może być przyjemny, ponieważ jednocześnie stymuluje narządy płciowe obu partnerów, gdyż zazwyczaj wywołuje przyjemne tarcie o frenulum znajdujące się na spodzie trzonu penisa, tuż poniżej ujścia cewki moczowej.

Innymi praktykami seksu bez penetracji poimędzy mężczyznami są m.in. seks międzyudowy[20] i docking (wsunięcie penisa jednego mężczyzny do napletka drugiego)[21].

Ręczna stymulacja członka to kolejna forma niepenetracyjnego aktu seksualnego, która może mieć miejsce między mężczyznami. Obejmuje to ręczne stymulowanie (znane potocznie jako handjob), czyli użycie rąk do stymulacji penisa lub moszny innej osoby, oraz palcowanie odbytu, czyli użycie palców do jego stymulacji.

Mężczyźni uprawiający seks z innymi mężczyznami mogą również używać zabawek erotycznych. Zgodnie z ankietą internetową przeprowadzoną wśród 25 294 mężczyzn, którzy zadeklarowali orientację homoseksualną lub biseksualną, 49,8% używało wibratorów. Większość mężczyzn, którzy wcześniej używali wibratora, stosowała go podczas masturbacji (86,2%). Kiedy wibratory były używane podczas interakcji z partnerem, były one włączane do gry wstępnej (65,9%) i stosunku (59,4%)[22].

Seks oralny

edytuj
 
Seks oralny pomiędzy dwoma mężczyznami w pozycji 69

Mężczyźni uprawiający seks z innymi mężczyznami mogą uprawiać seks oralny, w tym fellatio, czyli stymulację penisa lub moszny innej osoby za pomocą ust, oraz anilingus, czyli stymulację odbytu przy użyciu języka i warg. Wellings i in. zauważyli, że „utożsamianie homoseksualności z seksem analnym wśród mężczyzn jest powszechne zarówno wśród laików, jak i profesjonalistów medycznych”, podczas gdy ankieta internetowa przeprowadzona wśród 18 000 mężczyzn w Europie „wykazała, że seks oralny był najczęściej praktykowany, następnie wspólna masturbacja, a na trzecim miejscu stosunek analny.”[4] Badanie z 2011 roku opublikowane w The Journal of Sexual Medicine wykazało podobne wyniki wśród gejów i biseksualnych mężczyzn w USA. Trzy najczęściej występujące zachowania to całowanie partnera w usta (74,5%), seks oralny (72,7%) oraz wspólna masturbacja (68,4%), przy czym 63,2% próby zadeklarowało pięć do dziewięciu różnych zachowań seksualnych podczas ostatniego kontaktu seksualnego[23].

Ryzyko zdrowotne

edytuj

Różnorodne infekcje przenoszone drogą płciową (STD) mogą być wynikiem aktywności seksualnej[24]. Badanie z 2007 roku wykazało, że dwie duże ankiety populacyjne stwierdziły, iż „większość gejów miała podobną liczbę niezabezpieczonych partnerów seksualnych rocznie co heteroseksualni mężczyźni i kobiety.”[25][26].

Legalność

edytuj

Niektóre lub wszystkie akty seksualne między mężczyznami są obecnie lub były wcześniej w niektórych jurysdykcjach klasyfikowane jako przestępstwa. W swoim raporcie z grudnia 2020 roku Międzynarodowe Stowarzyszenie Lesbijek, Gejów, Biseksualistów, Osób Trans i Interseksualistów (ILGA) stwierdziło, że określone akty seksualne między mężczyznami są kryminalizowane w 67 z 193 państw członkowskich ONZ oraz w jednej jurysdykcji niepodlegającej ONZ – na Wyspach Cooka. Dwa państwa członkowskie ONZ, Irak i Egipt, kryminalizują je de facto, ale nie w ustawodawstwie[27][28][29]. W Egipcie nie ma prawa przeciwko homoseksualizmowi, ale geje i biseksualni mężczyźni są ścigani na podstawie innych przepisów, najbardziej znanego przypadku Sprawy kairskiej 52[30][31][32]. W co najmniej sześciu państwach członkowskich ONZ – Brunei, Iranie, Mauretanii, Nigerii (tylko północna Nigeria), Arabii Saudyjskiej i Jemenie – jest to karane śmiercią[27][33]. W 2007 roku pięć krajów wykonało egzekucję jako karę za akty homoseksualne[30]. W 2020 roku ILGA wskazała Iran i Arabię Saudyjską jako jedyne kraje, w których rzekomo miały miejsce egzekucje za aktywność seksualną osób tej samej płci[27][34][35]. W innych krajach, takich jak Jemen i Irak, dochodzi do pozasądowych egzekucji przeprowadzanych przez grupy terrorystyczne, takie jak Państwo Islamskie czy Al-Kaida[27]. Wiele innych krajów miało takie przepisy w przeszłości, ale zostały one zniesione, zwłaszcza po 1945 roku[36][37]. Takie przepisy są z natury trudne do egzekwowania[37][38].

 

     Kryminalizowane

     Dekryminalizowane 1791–1850

     Dekryminalizowane 1850–1945

     Dekryminalizowane 1946–1989

     Dekryminalizowane od 1990

     Nieznana data legalizacji

     Legalne od zawsze

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Andrew D. Eaton i inni, Identity development, attraction, and behaviour of heterosexually identified men who have sex with men: scoping review protocol, „Systematic Reviews”, 12, 2023, s. 184, DOI: 10.1186/s13643-023-02355-6, ISSN 2046-4053, PMID: 37777815 [dostęp 2024-08-27].
  2. ↑ a b C.F. Turner i inni, Adolescent Sexual Behavior, Drug Use, and Violence: Increased Reporting with Computer Survey Technology, „Science”, 280 (5365), 1998, s. 867–873, DOI: 10.1126/science.280.5365.867, ISSN 0036-8075 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  3. ↑ a b Katherine B. Coffman, Lucas C. Coffman, Keith M. Marzilli Ericson, The Size of the LGBT Population and the Magnitude of Antigay Sentiment Are Substantially Underestimated, „Management Science”, 63 (10), 2017, s. 3168–3186, DOI: 10.1287/mnsc.2016.2503, ISSN 0025-1909 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  4. ↑ a b Kaye Wellings i inni red., Sexual health: a public health perspective, Understanding public health series, Maidenhead: Open Univ. Press, 2012, s. 91, ISBN 978-0-335-24481-2 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  5. ↑ Stephen E Goldstone, Mark L Welton, Anorectal Sexually Transmitted Infections in Men Who Have Sex with Men-Special Considerations for Clinicians, „Clinics in Colon and Rectal Surgery”, 17 (04), 2004, s. 235–239, DOI: 10.1055/s-2004-836944, ISSN 1531-0043, PMID: 20011265, PMCID: PMC2780055 [dostęp 2024-08-27] (niem.).
  6. ↑ Edwin Clark Johnson, Gay perspective: things our homosexuality tells us about the nature of God and the universe, wyd. Rev. ed, Maple Shade, NJ: Lethe Press, 2008, s. 139, ISBN 978-1-59021-015-4 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  7. ↑ a b c d Steven Gregory Underwood, Gay Men and Anal Eroticism: Tops, Bottoms, and Versatiles, Psychology Press, 2003, ISBN 978-1-56023-375-6 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  8. ↑ Martha Rosenthal, Human Sexuality: From Cells to Society, Cengage Learning, 6 stycznia 2012, s. 133–135, ISBN 978-0-618-75571-4 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  9. ↑ The orgasm answer guide, Baltimore (Md.): Johns Hopkins university press, 2010, s. 108–109, ISBN 978-0-8018-9396-4 [dostęp 2024-08-27].
  10. ↑ Mona Chalabi, The Gender Orgasm Gap [online], FiveThirtyEight, 20 sierpnia 2015 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  11. ↑ Justin R. Garcia i inni, Variation in Orgasm Occurrence by Sexual Orientation in a Sample of U.S. Singles, „The journal of sexual medicine”, 11 (11), 2014, s. 2645–2652, DOI: 10.1111/jsm.12669, ISSN 1743-6095, PMID: 25131299, PMCID: PMC6035747 [dostęp 2024-08-27].
  12. ↑ a b Joel J. Heidelbaugh, E. Jauniaux, Mark B. Landon, Clinical Men’s Health: Evidence in Practice, Elsevier Health Sciences, 2007, s. 273, ISBN 978-1-4160-3000-3 [dostęp 2024-08-27] (ang.).
  13. ↑ Increases in Unsafe Sex and Rectal Gonorrhea Among Men Who Have Sex With Men -- San Francisco, California, 1994-1997 [online], www.cdc.gov [dostęp 2024-08-28].
  14. ↑ Laumann, E., Gagnon, J.H., Michael, R.T., and Michaels, S. The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States. 1994. Chicago: University of Chicago Press (Także w:, Michael et al., Sex in America: A Definitive Survey, 1994).
  15. ↑ Mary Anne Dunkin, Anal Sex Safety and Health Concerns [online], WebMD [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  16. ↑ Benjamin N. Breyer i inni, The Impact of Sexual Orientation on Sexuality and Sexual Practices in North American Medical Students, „The journal of sexual medicine”, 7 (7), 2010, s. 2391–2400, DOI: 10.1111/j.1743-6109.2010.01794.x, ISSN 1743-6095, PMID: 20384941, PMCID: PMC3607668 [dostęp 2024-08-28].
  17. ↑ John H. Harvey, Amy Wenzel, Susan Sprecher, The Handbook of Sexuality in Close Relationships, Psychology Press, 26 kwietnia 2004, s. 355–356, ISBN 978-1-135-62470-5 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  18. ↑ Walt Odets, In the shadow of the epidemic. Being HIV-negative in the age of AIDS, Durham: Duke University Press, 1995, s. 191, ISBN 978-0-8223-1626-8 [dostęp 2024-08-28].
  19. ↑ Here Publishing, The Advocate, Here Publishing, 12 kwietnia 2005, s. 39–40, 42 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  20. ↑ B. Perera, M. Reece, Sexual behavior of young adults in Sri Lanka: Implications for HIV prevention, „AIDS Care”, 18 (5), 2006, s. 497–500, DOI: 10.1080/09540120500241538, ISSN 0954-0121 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  21. ↑ Jonathan A Allan, The spectre of docking in circumcision debates, „Sexualities”, 2023, DOI: 10.1177/13634607231199407, ISSN 1363-4607 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  22. ↑ Michael Reece i inni, Characteristics of Vibrator Use by Gay and Bisexually Identified Men in the United States, „The Journal of Sexual Medicine”, 7 (10), 2010, s. 3467–3476, DOI: 10.1111/j.1743-6109.2010.01873.x, ISSN 1743-6109 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  23. ↑ Joshua G. Rosenberger i inni, Sexual Behaviors and Situational Characteristics of Most Recent Male-Partnered Sexual Event among Gay and Bisexually Identified Men in the United States, „The Journal of Sexual Medicine”, 8 (11), 2011, s. 3040–3050, DOI: 10.1111/j.1743-6109.2011.02438.x, ISSN 1743-6109 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  24. ↑ Ten Things Gay Men Should Discuss With Their Health Care Providers [online], www.health.ny.gov [dostęp 2024-08-28].
  25. ↑ Sexual Behavior Does Not Explain Varying HIV Rates Among Gay And Straight Men [online], www.medicalnewstoday.com, 13 września 2007 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  26. ↑ Steven M Goodreau, Matthew R Golden, Biological and demographic causes of high HIV and sexually transmitted disease prevalence in men who have sex with men, „Sexually Transmitted Infections”, 83 (6), 2007, s. 458–462, DOI: 10.1136/sti.2007.025627, ISSN 1368-4973, PMID: 17855487, PMCID: PMC2598698 [dostęp 2024-08-28].
  27. ↑ a b c d ILGA (14 grudnia 2020). State-Sponsored Homophobia report – 2020 global legislation overview update (PDF). s. 11, 25, 38, 85, 115, 131. Dostęp 28 sierpnia 2024.
  28. ↑ Iraq debates law on death penalty for same-sex relationships – DW – 09/07/2023 [online], dw.com [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  29. ↑ Ahmady, Kameel Et, 2020: Forbidden Tale (A comprehensive study on lesbian, gay, bisexuals (LGB) in Iran). AP Lambert Academic Publishing, Germany. s. 77.
  30. ↑ a b Victor Asal, Udi Sommer, Legal path dependence and the long arm of the religious state: sodomy provisions and gay rights across nations and over time, Albany: State University of New York Press, 2016, s. 19–20, 65, ISBN 978-1-4384-6325-4 [dostęp 2024-08-28].
  31. ↑ Armando Salvatore, Sārī Ḥanafī, Kieko Obuse (red.), The Oxford handbook of the sociology of the Middle East, New York, NY: Oxford University Press, 2022, ISBN 978-0-19-008749-4 [dostęp 2024-08-28].
  32. ↑ Egypt: Draft Law Criminalizes Homosexuality [online], Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA [dostęp 2024-08-28].
  33. ↑ View of LGBT IN IRAN: THE HOMOPHOBIC LAWS AND SOCIAL SYSTEM IN ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN [online], web.archive.org, 5 lipca 2022 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-05].
  34. ↑ Kameel Ahmady, Investigating the Dynamics of the Iranian LGBT Community from Legal and Religious Perspectives, „Lampyrid: The Journal of Bioluminescent Beetle Research”, 13, 11 maja 2023, s. 846–869, ISSN 2041-4900 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  35. ↑ Amnesty International MAN SENTENCED FOR HOMOSEXUALITY (PDF) [online], dostęp 29 sierpnia 2024.
  36. ↑ Achim Hildebrandt, Routes to decriminalization: A comparative analysis of the legalization of same-sex sexual acts, „Sexualities”, 17 (1–2), 2014, s. 230–253, DOI: 10.1177/1363460713511105, ISSN 1363-4607 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  37. ↑ a b Melinda Kane, Decriminalizing Homosexuality, [w:] David Paternotte, Manon Tremblay, The Ashgate Research Companion to Lesbian and Gay Activism, Routledge, 2015, s. 277, ISBN 978-1-315-61314-7 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
  38. ↑ Wannes Dupont, Pas de deux, out of step: Diverging chronologies of homosexuality’s (de)criminalisation in the Low Countries, „Tijdschrift voor Genderstudies”, 22 (4), 2019, s. 321–338, DOI: 10.5117/TVGN2019.4.001.DUPO, ISSN 1388-3186 [dostęp 2024-08-28] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Praktyki_seksualne_między_mężczyznami&oldid=75220556”
  NODES
COMMUNITY 1
INTERN 3