Przewód słuchowy zewnętrzny

Przewód słuchowy zewnętrzny (łac. meatus acusticus externus) – część ucha zewnętrznego odpowiedzialna za przekazywanie dźwięków pobranych z otoczenia przez małżowinę uszną. Rozpoczyna się otworem słuchowym zewnętrznym a kończy błoną bębenkową. Składa się z części chrzęstnej (początkowej) zawierającej włosy (łac. tragi) oraz gruczoły woskowinowe i części kostnej (pozbawionej włosów), która kończy się pierścieniem włóknistym błony bębenkowej.

Kształt oraz długość przewodu słuchowego są zmienne gatunkowo. W skórze przewodu słuchowego są umieszczone gruczoły łojowe oraz gruczoły woskowinowe, produkujące woskowinę. Te drugie mogą stanowić przekształcone gruczoły potowe lub gruczoły łojowe (na przykład u psa)^[1].

Przypisy

↑ Helena Przespolewska, Henryk Kobryń, Tomasz Szara & Bartłomiej J. Bartyzel: Podstawy anatomii zwierząt domowych. Warszawa: PWN, 2014, s. 171. ISBN 978-83-62815-22-7.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[pa-1] Helena Przespolewska, Henryk Kobryń, Tomasz Szara & Bartłomiej J. Bartyzel: Podstawy anatomii zwierząt domowych. Warszawa: PWN, 2014, s. 171. ISBN 978-83-62815-22-7.

[1]