Pulcheria (cesarzowa)

cesarzowa wschodniorzymska

Pulcheria, Aelia Pulcheria (ur. 19 stycznia 399 w Konstantynopolu, zm. w czerwcu lub lipcu 453 tamże) – święta Kościoła katolickiego i prawosławnego, córka cesarza wschodniorzymskiego Arkadiusza i cesarzowej Aelii Eudoksji, przeciwniczka monofizytyzmu i nestorianizmu, opisywana jako dobrodziejka Kościoła i ubogich. W latach 450–453 była cesarzową, jako żona Marcjana[1].

Święta
Pulcheria
Aelia Pulcheria
cesarzowa
Ilustracja
Fresk w Soborze Sofijskim w Kijowie.
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 399
Konstantynopol

Data i miejsce śmierci

453
Konstantynopol

Czczona przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

10 września[a]
23 września[b]

cesarzowa bizantyjska
Dane biograficzne
Dynastia

teodozjańska

Miejsce spoczynku

Kościół Świętych Apostołów

Ojciec

Arkadiusz

Matka

Aelia Eudoksja

Mąż

Marcjan
od 450

Moneta
moneta
Solid z wizerunkiem Pulcherii

Życiorys

edytuj

Była starszą siostrą Teodozjusza II i kiedy w 408 jej brat został cesarzem, Pulcheria zyskała duży wpływ na jego decyzje. Aby nikt nie zmusił jej do małżeństwa, złożyła śluby dziewictwa (czystości). Przed 416 Teodozjusz przejął pełnię władzy, ale w dalszym ciągu pozostał pod wpływem Pulcherii i w 414 proklamował ją cesarzową. Pulcheria razem z bratem usunęła wszystkich niechrześcijan z urzędów publicznych – sama będąc żarliwą chrześcijanką, przekonała do swojej wiary swojego brata i jego żonę, Atenię Eudokię. W 421 pod wpływem siostry, Teodozjusz wypowiedział wojnę Persji, dlatego że Persowie prześladowali chrześcijan. Pulcheria potępiała zarówno arianizm jak i nestorianizm, który był łagodniejszą formą arianizmu[2]. Teodozjusz początkowo wspierał arcybiskupa Nestoriusza, ale Pulcheria z pomocą arcybiskupa Cyryla z Aleksandrii przekonała go, aby powrócił na łono Kościoła. Nestoriusz został wygnany w 435, a Pulcheria przekonała jeszcze brata, aby wypędził Żydów i zniszczył ich synagogi w Konstantynopolu. Pod wpływem św. Cyryla zwalczała nestorianizm i doprowadziła do zwołania IV Soboru Powszechnego w Chalcedonie w 451 roku, na którym definitywnie i ostatecznie potępiono nauki Nestoriusza. Była pierwszą kobietą uczestniczącą u boku męża w posiedzeniu soborowym.

Wykorzystując wpływy Ateny św. Pulcheria wybudowała cztery kościoły i przyczyniła się do rozwoju kultu Czterdziestu męczenników z Sebasty.

W 441 eunuch Chrysafius przekonał Teodozjusza, aby odprawił Pulcherię, a on sam zajął jej miejsce – nie cieszył się jednak takimi względami u cesarza jak Pulcheria. Pulcheria została zakonnicą, pozwolono jej wrócić na dwór cesarski w 450, kiedy Teodozjusz zmarł. Pulcheria poślubiła jednego z generałów – Marcjana – i ogłosiła, że jej brat przed śmiercią wyznaczył Marcjana na swojego następcę. Małżeństwo to nie zostało skonsumowane, bo Marcjan zaakceptował śluby Pulcherii (w chwili ślubu Pulcheria miała 51 lat, a Marcjan 58). Pulcheria została macochą córki Marcjana – Aelii Marcii Eufemii. Marcjan kazał zabić Chrysafiusa.

Pulcheria zmarła mając 53 lata. W testamencie zapisała cały swój majątek ubogim[3]. Pochowano ją w kościele Świętych Apostołów.

Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 10 września za Martyrologium Rzymskim.

Kościół prawosławny wspomina świętą cesarzową 10/23 września[c], tj. 23 września według kalendarza gregoriańskiego.

W ikonografii św. Pulcheria przedstawiana jest w zdobionym stroju cesarskim z koroną na głowie. W dłoni trzyma zazwyczaj model kościoła.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. św. Pulcheria swi/p/pulcheri.htm. ruda_parafianin.republika.pl. [dostęp 2015-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)].
  2. .:ILG:. - Czytelnia: 10 września - Św. Pulcheria. brewiarz.katolik.pl. [dostęp 2015-10-03].
  3. Aelia Pulcheria [online], www.smolec.pl [dostęp 2017-11-26].

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
Done 1