Róg rosyjski

instrument muzyczny dęty

Róg rosyjskiinstrument muzyczny dęty z grupy aerofonów ustnikowych[1]. Koniczna, sierpowato zagięta rura wykonana z mosiądzu lub spiżu i zakończona ruchomą czarą głosową umożliwiającą strojenie[2]. Przystosowany do wydawania tylko jednego dźwięku[1] (nie stosowano techniki przedęcia[3]) – drugiego z szeregu harmonicznego[2][3]. Wprowadzony w 1751 przez marszałka dworu Piotra FiodorowiczaSiemiona Naryszkina(inne języki) (później Wielkiego Łowczego(inne języki)) w Petersburgu[2].

Róg rosyjski
Ilustracja
Klasyfikacja naukowa
423.121.21

Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)

Klasyfikacja popularna
instrument dęty
Podobne instrumenty

róg naturalny, róg myśliwski, ligawka, trombita, bazuna, cynk, olifant, szofar, alboka(inne języki), pepa(inne języki), pibgorn(inne języki)

Rosyjska orkiestra rogowa

Budowano go w różnych wielkościach i używano w wieloosobowych zespołach[2] – orkiestrach złożonych z chłopów pańszczyźnianych (tzw. muzyka jegrów)[1]. Każdy waltornista dął w jeden, nastrojony w takiej samej tonacji róg, razem z innymi tworząc akordowe współbrzmienia podobne do organowych[2].

Nadworny kapelmistrz Naryszkina – Jan Antonín Mareš(inne języki) – opracował specjalną notację pozwalającą dyrygować zespołem niewykwalifikowanych instrumentalistów: wskazywał nazwę instrumentu oraz oktawę, a określeni muzycy wykonywali melodię wg zapisanego w notacji rytmu. Pierwszy raz taka „orkiestra rogowa” wykorzystana była do akompaniowania orkiestrze dętej złożonej z dwunastu rogów myśliwskich, dwóch puzonów i dwóch trąbek pocztowych[3].

Róg rosyjski używany był do połowy XIX wieku[2].

W XXI wieku tradycję gry na rogu rosyjskim popularyzuje Rosyjska Orkiestra Waltorniowa(inne języki)[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b c róg rosyjski, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-01-25].
  2. a b c d e f Baculewski et al. 2006 ↓, s. 768.
  3. a b c Ricks 1969 ↓, s. 364.
  4. Российский роговой оркестр выступил на сцене Рязанского кремля [online], Filharmonia Riazańska [dostęp 2024-01-26] (ros.).

Bibliografia

edytuj
  • Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
  • Robert Ricks. Russian Horn Bands. „The Musical Quarterly”. 55 (3), s. 364-371, 1969. Oxford: Oxford University Press. JSTOR: 741006. 

Zobacz też

edytuj


  NODES
Intern 1
multimedia 1
os 24