Ręczna stymulacja członka

Ten artykuł od 2021-03 może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje.

Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ręczna stymulacja członka – forma seksu bez penetracji polegająca na pobudzaniu ręką penisa przez partnera, stosowana zarówno w kontaktach hetero- jak i homoseksualnych.

Stymulacja członka ręką może stanowić samodzielną formę stosunku (masturbacja), jak również być elementem współżycia przed i po innych formach pobudzania partnera.

Zarówno w stosunkach hetero- oraz homoseksualnych dłoń partnerki/partnera obejmuje penisa i wykonuje nią ruchy frykcyjne, aż do momentu rozpoczęcia wytrysku, który odbywa się już samoistnie, jednak stymulacja może trwać nadal w jego trakcie (zależnie od partnerki/partnera). Partnerka/partner może jednocześnie drugą ręką pobudzać strefy erogenne partnera (np. mosznę). Nie zawsze ręczna stymulacja członka musi być zakończona wytryskiem.

Analogiczna forma pobudzania ręką w stosunku do kobiet to palcówka.

Popularność

Pobudzanie członka ręką stanowi popularną usługę świadczoną klientom agencji towarzyskich. Według badań z 2002 roku korzysta z niej 80,7% klientów tych agencji^[1]^[2].

Inne zastosowania

Ręczna stymulacja zewnętrznych narządów płciowych jest jedną z możliwości pozyskiwania spermy od samców zwierząt^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ Zachowania seksualne i wiedza na temat HIV/AIDS w grupie kobiet świadczących usługi seksualne
↑ Klient dzwoni raz – omówienie badań prof. Zbigniewa Izdebskiego, Newsweek
↑ Crump J., Crump J. Stallion ejaculation induced by manual stimulation of the penis.. „Theriogenology”. 2 (31), s. 341–6, luty 1989. PMID: 16726553.

[1] Zachowania seksualne i wiedza na temat HIV/AIDS w grupie kobiet świadczących usługi seksualne

[2] Klient dzwoni raz – omówienie badań prof. Zbigniewa Izdebskiego, Newsweek

[3] Crump J., Crump J. Stallion ejaculation induced by manual stimulation of the penis.. „Theriogenology”. 2 (31), s. 341–6, luty 1989. PMID: 16726553.

[1]

[2]

[3]