RMS Homeric (1913)

RMS Homeric − brytyjski statek pasażerski, budowany w stoczni Schichaua w Gdańsku jako "Columbus" dla niemieckiego armatora Norddeutscher Lloyd, po zakończeniu I wojny światowej w stanie nieukończonym przyznany Wielkiej Brytanii jako część reparacji i przejęty pod nową nazwą przez White Star Line. Do 1932 roku pływał na liniach transatlantyckich, następnie był wykorzystywany jako statek wycieczkowy. Wycofany w 1935 roku, został zezłomowany w roku następnym.

RMS Homeric

Poprzednie nazwy	Columbus
Bandera	Wielka Brytania
Armator	White Star Line
Historia
Stocznia	Stocznia Schichaua w Gdańsku
Data wodowania	17 grudnia 1913
Data oddania do eksploatacji	15 lutego 1922
Data wycofania ze służby	wrzesień 1935
Dane techniczne
Liczebność załogi	730
Liczba pasażerów	2766
Długość całkowita (L)	232,59 m
Szerokość (B)	24,64 m
Zanurzenie (D)	10,97 m
Pojemność	34 351 B RT
Napęd mechaniczny
Silnik	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania, 12 kotłów
Liczba śrub napędowych	2
Prędkość maks.	19,5 w.

Historia

W 1912 roku rozpoczęto w stoczni Ferdinanda Schichaua w Gdańsku budowę dwóch bliźniaczych statków pasażerskich: "Columbus" i "Hindenburg", przeznaczonych do obsługi linii nowojorskiej, na zamówienie przedsiębiorstwa żeglugowego Norddeutscher Lloyd z Bremy. W chwili rozpoczęcia budowy miały to być największe transatlantyki niemieckiego armatora. "Columbus" zwodowano 17 grudnia 1913 roku, ale prace wykończeniowe zostały wstrzymane po wybuchu I wojny światowej, przy stanie zaawansowania ocenianym na 80%.

Na mocy postanowień traktatu wersalskiego, w 1919 roku statek został przyznany Wielkiej Brytanii. Rok później nabyła go White Star Line z Liverpoolu, decydując o zmianie nazwy na "Homeric". Po zakończeniu prac stoczniowych w Gdańsku parowiec przepłynął do Southampton, gdzie został ostatecznie wyposażony i wcielony w skład floty brytyjskiego przewoźnika. 15 lutego 1922 roku transatlantyk wypłynął w dziewiczy rejs do Nowego Jorku. Obsługiwał tę linię do czasu wprowadzenia na nią przez swojego armatora w 1932 roku nowoczesnych motorowców pasażerskich, po czym został przesunięty na trasy wycieczkowe. Po dokonanej w 1934 roku fuzji White Star Line z Cunard Line, nowy armator uznał statek za przestarzały i we wrześniu 1935 roku wycofał z eksploatacji. W lutym 1936 roku sprzedano go na złom firmie T. W. Ward.

Opis konstrukcji

RMS "Homeric" był dużym, dwukominowym parowcem pasażerskim, o kadłubie długości 232,59 m, szerokości 24,64 m i średnim zanurzeniu 10,97 m. Pojemność rejestrowa wynosiła 34 351 BRT. Statek był napędzany dwiema czterocylindrowymi maszynami parowymi potrójnego rozprężania, zasilanymi w parę przez 12 kotłów i napędzającymi dwie śruby. Na przełomie 1923 i 1924 roku kotły przystosowano do opalania paliwem płynnym, co pozwoliło na wzrost prędkości maksymalnej z 18 do 19,5 węzła.

Załoga transatlantyku liczyła 730 osób, zaś maksymalna liczba przewożonych pasażerów wynosiła 2766 osób, w tym 529 w I, 487 w II i 1750 w III klasie.

Zobacz też

• SS Columbus (1924)

Bibliografia

• Jacek Jarosz: Statki pasażerskie typu Columbus, w: "Morza, Statki i Okręty" nr 3/2003, ISSN 1426-529X