Richard Taylor (matematyk)
Richard Lawrence Taylor (ur. 19 maja 1962 w Cambridge) – brytyjsko-amerykański matematyk, laureat Nagrody Shawa w dziedzinie matematyki z 2007 roku, a także Breakthrough Prize in Mathematics za rok 2015. Specjalizuje się w teorii liczb.
 Richard Taylor w 1999 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1962 |
| Profesor | |
| Specjalność: teoria liczb | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1988-1995 |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1996-2012 |
| Instytut badawczy | |
| Okres zatrudn. |
2012-2019 |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
od 2018 |
| Nagrody | |
|
Breakthrough Prize in Mathematics (2014) | |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujUrodził się 19 maja 1962 roku w Cambridge. Gdy miał dwa lata, przeprowadził się z rodzicami do Oksfordu, gdzie spędził resztę dzieciństwa. Jego matka Mary była nauczycielką gry na fortepianie, a ojciec John – fizykiem teoretycznym[1]. W Oxfordzie uczęszczał do Magdalen College School, jednak na jego rozwój na tym etapie największy wpływ wywarł ojciec. Po ukończeniu szkoły Taylor wrócił do Cambridge, gdzie w 1980 roku rozpoczął studia. Był tam przez dwa lata prezesem stowarzyszenia The Archimedeans. Lubił także podróżować, szczególnie do miejsc, w których mógł oddać się swojej pasji do wspinaczki. Odwiedził Alpy, Himalaje, wulkany Ekwadoru i Karakorum. Spośród przedmiotów matematycznych, które studiował, najbardziej zainteresowała go teoria liczb[2].
W 1984 roku ukończył studia na University of Cambridge. Cztery lata później uzyskał doktorat na Uniwersytecie Princeton[3] (promotorem jego rozprawy zatytułowanej On Congruences between Modular Forms[4] był Andrew Wiles[5]).
Po doktoracie aż do 1995 roku pracował na University of Cambridge (w roku akademickim 1988/1989 przebywał na stypendium Royal Society w Institut des Hautes Études Scientifiques[2]), po czym spędził rok na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 1996 do 2012 roku był zatrudniony na Uniwersytecie Harvarda, a w latach 2012–2019 był profesorem w Institute for Advanced Study[3]. Od 2018 jest profesorem Uniwersytetu Stanforda[3][6].
Wypromował 30 doktorów, wśród których byli m.in. Kevin Buzzard, Ana Caraiani i Jack Thorne[5].
Publikacje i osiągnięcia
edytujAutor ok. 40 artykułów. Swoje prace publikował m.in. w „Duke Mathematical Journal”, „Publications mathématiques de l'IHÉS” oraz najbardziej prestiżowych czasopismach matematycznych świata: „Annals of Mathematics”, „Journal of the American Mathematical Society" i „Inventiones Mathematicae”[7].
Był redaktorem m.in. „Duke Mathematical Journal”, „Annals of Mathematics” i „Inventiones Mathematicae”[3]. Od 2021 roku jest w redakcji „Journal of the American Mathematical Society"[3][8].
Zainteresowania matematyczne Taylora koncentrują się na związku pomiędzy dwoma bardzo różnymi rodzajami symetrii: pewnymi dyskretnymi symetriami równań wielomianowych odkrytymi przez Galois w pierwszej połowie XIX wieku oraz symetriami ciągłymi występującymi w geometrii. Wpisuje się to w realizację tzw. programu Langlandsa. Jego realizacja doprowadziła w szczególności do rozwiązania starych problemów teorii liczb, najbardziej znanym przykładem jest tu dowód Wielkiego Twierdzenia Fermata autorstwa Andrew Wilesa (przez prawie cały rok Taylor pomagał Wilesowi uzupełnić lukę w pierwszej wersji dowodu, starania te zakończyły się sukcesem i zostały opublikowane w artykule Ring-theoretic properties of certain Hecke algebras[9]). Wczesne prace dotyczą przypadku dwuwymiarowego realizacji programu. Oprócz wspomnianej już współpracy z Wilesem, dotyczy to także pracy z Breuilem, Conradem i Diamondem, która doprowadziła do udowodnienia pełnej hipotezy Taniyamy-Weila, która ma ważne zastosowania w arytmetyce krzywych eliptycznych. Następnie Taylor zajął się dowolną liczbą wymiarów. Razem z Michaelem Harrisem dowiódł w szczególności lokalnej hipotezy Langlandsa. Innym ważnym rezultatem Taylora jest tu dowód hipotezy Sato-Tate'a[1].
Nagrodę Shawa otrzymał razem z Robertem Langlandsem za zainicjowanie i rozwinięcie wielkiej, jednoczącej wizji matematyki, która łączy liczby pierwsze z symetrią[10].
Z kolei Breakthrough Prize in Mathematics został nagrodzony za liczne przełomowe wyniki w teorii form automorficznych, w tym te dotyczące hipotezy Taniyamy-Weila, lokalnej hipotezy Langlandsa dla ogólnych grup liniowych i hipotezy Sato-Tate'a[11].
Wyróżnienia
edytujTaylor był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in.:
- 2014 – Breakthrough Prize in Mathematics[11]
- 2007 – Nagrodę Shawa w dziedzinie matematyki[10]
- 2007 – Clay Research Award[12]
- 2005 – Dannie Heineman Prize (nagroda Akademii Nauk w Getyndze)[2][3]
- 2002 – Nagrodę Cole'a z teorii liczb[13]
- 2001 – Nagrodę Fermata[3]
- 2001 – Nagrodę Ostrowskiego[14]
- 1990 – Whitehead Prize (nagroda Londyńskiego Towarzystwa Matematycznego)[15]
W roku 1994 był prelegentem sekcyjnym, a w roku 2002 plenarnym na Międzynarodowym Kongresie Matematyków[16]. W 2008 roku wygłosił też wykład plenarny na Europejskim Kongresie Matematyki[17].
Jest członkiem Royal Society (od 1995 roku[18]), Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk (od 2012 roku[19]), Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (od 2013 roku[20]), National Academy of Sciences (od 2015 roku[21]) i Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego (od 2018 roku[22])[3].
Życie prywatne
edytujW 1994 roku spotkał Christine Jiayou Chang, matematyczkę po Uniwersytecie Harvarda. Pobrali się w sierpniu 1995 roku i mają dwójkę dzieci: Jeremy'ego i Chloe. Próbując połączyć karierę naukową żony i własną, Taylor po ślubie najpierw opuścił Cambridge, a później wyjechał do USA[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Richard Taylor [online], The Shaw Prize [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ a b c d Richard Taylor - Biography [online], Maths History [dostęp 2024-08-17] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Richard Lawrence Taylor - CV [online], stanford.edu [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ RICHARD LAWRENCE TAYLOR, ON CONGRUENCES BETWEEN MODULAR FORMS [online], stanford.edu [dostęp 2024-08-17] (ang.).
- ↑ a b Richard Taylor - The Mathematics Genealogy Project [online], www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu [dostęp 2024-08-11].
- ↑ Richard Taylor [online], mathematics.stanford.edu [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Richard Taylor - Author Profile - zbMATH Open [online], zbmath.org [dostęp 2024-08-11].
- ↑ Journal of the American Mathematical Society :: Editorial Board [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Richard Taylor, Andrew Wiles, Ring-theoretic properties of certain Hecke algebras, „Annals of Mathematics. Second Series”, 141 (3), 1995, s. 553–572, DOI: 10.2307/2118560, ISSN 0003-486X, JSTOR: 2118560 [dostęp 2024-08-17] (ang.).
- ↑ a b 2007 Mathematical Sciences [online], The Shaw Prize [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ a b Breakthrough Prize – Mathematics Breakthrough Prize Laureates – Richard Taylor [online], breakthroughprize.org [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Richard Taylor [online], Clay Mathematics Institute [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Browse Prizes and Awards [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Ostrowski [online], www.ostrowski.ch [dostęp 2024-08-11].
- ↑ London Mathematical Society, List of LMS prize winners [online], www.lms.ac.uk [dostęp 2024-08-11].
- ↑ International Mathematical Union (IMU), ICM Plenary and Invited Speakers [online], www.mathunion.org [dostęp 2024-08-11].
- ↑ 5 ECM [online], 6th European Congress of Mathematics [dostęp 2024-08-12].
- ↑ Professor Richard Taylor FRS [online], royalsociety.org [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ American Academy of Arts and Sciences, Richard Lawrence Taylor [online], www.amacad.org, 11 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Fellows of the American Mathematical Society [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-21] (ang.).
- ↑ Richard L. Taylor – NAS [online], nasonline.org [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Election of New Members at the 2018 Spring Meeting [online], www.amphilsoc.org [dostęp 2024-08-17] (ang.).