Rodzina Łykow
Rodzina Łykow – rosyjska rodzina staroobrzędowców, która spędziła ponad 40 lat w syberyjskiej tajdze w całkowitej izolacji od cywilizacji[1].
| Data i miejsce śmierci |
|---|
Rodzinę żyjącą w tajdze odkryła w 1978 roku ekipa radzieckich geologów, która prowadziła w Chakasji badania poszukiwawcze rud żelaza. Okazało się, że dostrzeżona przez nich z powietrza chata jest zamieszkana przez rodzinę Łykowów, staroobrzędowców, którzy uciekli tutaj przed prześladowaniami władzy radzieckiej w latach trzydziestych XX wieku. Gdy brat Karpa został zabity przez żołnierzy z radzieckiego patrolu, Łykow uciekł z rodzinnych stron w obwodzie tiumeńskim wraz z żoną Akuliną i dwójką dzieci na wschód, oddalając się w głąb tajgi. Skromną chatę zbudowali w dorzeczu Abakanu (lewy dopływ Jeniseju), w odległości 150 km od najbliższych siedlisk ludzkich. Akulina Łykow zmarła z głodu w 1961 roku i Karp został sam z dziećmi. Żyli bardzo skromnie, bez jakichkolwiek udogodnień cywilizacyjnych[1].
Po odnalezieniu przez geologów Łykow odmówił opuszczenia tajgi. W trzy lata po odkryciu rodziny, zmarło troje dzieci Łykowów. Syn Sawin (54 lata) i Natalia (44 lata) zmarli z powodu niewydolności nerek, do której prawdopodobnie przyczyniła się surowa dieta. Drugi syn – Dmitrij (38) zmarł w wyniku zapalenia płuc. Akulina zmarła w 1961 roku, a Karp zmarł we śnie 16 lutego 1988 roku[2]. Przy życiu została jedyna córka – Agafja Łykow (ur. 1943), ale i ona zdecydowanie odmówiła opuszczenia tajgi i pozostała w tym samym miejscu, zamieszkując w odbudowanej po pożarze chacie[1].
Historię Łykowów po raz pierwszy opisał w 1982 roku na łamach dziennika Komsomolskaja prawda publicysta Wasilij Peskow[3]. W 1994 roku zebrane informacje opublikował w książce Zagubieni w tajdze: pięćdziesięcioletnia walka rosyjskiej rodziny o przetrwanie i wolność religijną w syberyjskiej tajdze[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Mike Dash: For 40 Years, This Russian Family Was Cut Off From All Human Contact, Unaware of World War II. Smithsonian Institute, 2013-01-29. [dostęp 2013-02-01]. (ang.).
- ↑ a b Wasilij Peskow: Lost in the taiga: one Russian family's fifty-year struggle for survival and religious freedom in the Siberian wilderness. 1994, s. 254.
- ↑ G. Kramor: At the «taiga dead-end». suvenirograd.ru. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-03)]. (ang.).