Szpital św. Pawła w Barcelonie

Pałac Muzyki Katalońskiej i szpital św. Pawła, Barcelona^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Hiszpania
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, IV
Numer ref.	804
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1997; na 21. sesji
Dokonane zmiany	2008
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Szpital św. Pawła w Barcelonie
Państwo	Hiszpania
Miejscowość	Barcelona
Styl architektoniczny	secesja
Architekt	Lluís Domènech i Montaner
Rozpoczęcie budowy	18 stycznia 1902
Ukończenie budowy	1930
	Położenie na mapie Barcelony Szpital św. Pawła w Barcelonie
	Położenie na mapie Hiszpanii Szpital św. Pawła w Barcelonie
	Położenie na mapie Katalonii Szpital św. Pawła w Barcelonie
	Położenie na mapie prowincji Barcelony Szpital św. Pawła w Barcelonie
	41°24′46″N 2°10′28″E/41,412778 2,174444
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Szpital św. Pawła w Barcelonie (właśc. szpital św. Krzyża i św. Pawła, kat. L'Hospital de la Santa Creu i Sant Pau) – zespół budynków w barcelońskiej dzielnicy Eixample, zaprojektowanych w głównej części przez Lluisa Domènecha i Montanera, jednego z najważniejszych przedstawicieli katalońskiej secesji, a w uzupełnieniu – przez jego syna Pere Domènecha i Rourę^[1]^[2].

Historia

Początki placówki sięgają roku 1401, kiedy połączono sześć istniejących wówczas szpitali. Nową lecznicę nazwano wówczas Szpitalem św. Krzyża (Hospital de la Santa Creu).

Pod koniec XIX wieku znaczny rozwój miasta oraz postępy w medycynie sprawiły, że konieczne stało się rozbudowanie szpitala. Zaplanowano postawienie nowego budynku, którego sfinansowanie zapowiedział bankier Pau Gil. Budowa rozpoczęła się 18 stycznia 1902 i trwała 18 lat, z przerwami spowodowanymi brakiem środków. Wreszcie w 1930 udało się ukończyć inwestycję. Na prośbę sponsora do nazwy szpitala dodano jego patrona, św. Pawła. Pełna nazwa brzmiała więc Szpital św. Krzyża i św. Pawła. Współcześnie pomija się pierwszą część nazwy.

Budowla

Zespół zaprojektowano na dziewięciu kwartałach ulic w dzielnicy Eixample, na kwadratowej działce o wymiarach 300 na 300 metrów. Składa się z budynku głównego, przeznaczonego na administrację, i 27 pawilonów. Wszystkie budynki połączone są podziemnymi korytarzami, przystosowanymi do transportu chorych. Urządzenia techniczne pozostawiono na zewnątrz, dla łatwiejszej obsługi i konserwacji.

Pośród budynków wyróżnia się przede wszystkim siedziba administracji, do której prowadzą szerokie schody. Po obu stronach położone są biblioteka i sekretariat. W wydzielonej części mieści się kościół. Interesujące są również wszystkie pawilony, szczególnie, że każdy z nich różni się od pozostałych.

Przy budowie szpitala Domènecha wspomagali inni katalońscy artyści – rzeźbiarze Eusebi Arnau i Pau Gargallo, malarz i autor mozaik Francesc Labarta oraz kowal Josep Perpinyà^[1].

Wraz z upływem lat szpital wzbogacał się o kolejne budynki, spośród których wyróżnia się Instytut Urologii. Zaplanowano kolejny, duży budynek, który stanie na skraju kompleksu.

W 1997 szpital znalazł się na liście światowego dziedzictwa UNESCO^[2]^[3].