Timoteos z Miletu

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Timoteos z Miletu, Τιμόθεος ο Μιλήσιος (między końcem V a początkiem III w. p.n.e.) - poeta i muzyk grecki, twórca liryki chóralnej. Żył przede wszystkim w Atenach, miał spędzić też jakiś czas na dworze władcy Macedonii Archelaosa I.

Był autorem nomosów, proojmiów, enkomionów, hymnów i dytyrambów w 18 księgach utworów poetyckich, z których zachowały się jedynie fragmenty. Słynął z radykalnych innowacji muzycznych, ostro krytykowanych przez starożytnych.

Najbardziej znanym utworem Timoteosa jest nomos Persowie, z którego zachowały się obszerne fragmenty. Poemat w nowatorskiej, posługującej się zaskakującą metaforyką formie opisuje zwycięstwo Greków nad Persami w Bitwie pod Salaminą. Prolog do Persów napisać miał Eurypides, przyjaciel Timoteosa. Odkryty w 1902, pochodzący z IV w. p.n.e. papirus zawierający tekst tego poematu jest najstarszym zachowanym oryginalnym tekstem greckim.