Waco CG-15
Waco CG-15 – amerykański szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Waco Aircraft Company |
| Typ |
szybowiec transportowy |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1943 |
| Lata produkcji |
1943–1944 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
18,93 m |
| Wydłużenie |
6,21 |
| Długość |
18,93 m |
| Wysokość |
3,87 m |
| Powierzchnia nośna |
57,90 m² |
| Masa | |
| Własna |
1 740 kg |
| Użyteczna |
1 910 kg |
| Startowa |
3 650 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna |
100 km/h |
| Prędkość holowania |
290 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 13 | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
Historia
edytujW 1943 roku w firmie Waco Aircraft Company na podstawie wprowadzonego do produkcji seryjnej szybowca Waco CG-4 opracowano nowy szybowiec, z uwagi na to, że zmiany w konstrukcji były znaczne uznano, że jest to nowa konstrukcja otrzymał on oznaczenie CG-15. Zbudowano dwa prototypy tych szybowców.
W krótkim czasie po próbach prototypów rozpoczęto jego produkcję seryjną, a seryjne szybowce otrzymały oznaczenie CG-15A, która trwała kilka miesięcy, wyprodukowano 427 szybowców tego typu.
W 1945 roku jeden z szybowców przebudowano na motoszybowiec montując na skrzydłach dwa silniki gwiazdowe Jacobs R-755-9 o mocy 245 KM (180 kW). Motoszybowiec ten nie wszedł do produkcji seryjnej.
Użycie w lotnictwie
edytujSzybowce były używane do oddziałach powietrznodesantowych armii amerykańskiej w końcowym okresie wojny.
Opis konstrukcji
edytujSzybowiec Waco CG-15 był górnopłatem zastrzałowym o konstrukcji mieszanej. Konstrukcja kadłuba kratownicowa, ze spawanych rur. Kadłub kryty płótnem. Płaty prostokątne z zaokrąglonymi końcówkami, były wyposażone w klapy tylne o konstrukcji drewnianej. Płat podparty był jednym zastrzałem. Kabina załogi zakryta z bocznymi drzwiami, wewnątrz kadłuba znajdowała się miejsca dla 13 żołnierzy z pełnym wyposażeniem. Szybowiec mogli oni opuścić drzwiami w bocznej ścianie lub przez uchylenie do góry kabiny pilotów.
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 74, 76. ISBN 83-11-07162-4.