Wierzba płożąca (Salix repens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym niżu. Roślina rzadka.

Wierzba płożąca
Ilustracja
Pędy z kotkami męskimi
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba płożąca

Nazwa systematyczna
Salix repens L.
Sp. pl. 2:1020. 1753

Morfologia

edytuj
Pokrój
Mały, szeroko rozpostarty krzew wysokości do 100 cm. Nie wytwarza czołgających się pod ziemią pędów.
Pędy
Brązowe, cienkie i nagie gałęzie, wznoszące się i zwisające na końcach. Pączki nagie, słabo zaostrzone, nieco owłosione.
Liście
Wąskolancetowate, o długości 1,5–3 cm i 0,5–0,8 cm szerokości. Na spodniej stronie przylegająco jedwabiście owłosione, górą nagie, lub owłosione, czasami łysiejące. Mają krótkie ogonki, całobrzegą, płaską blaszkę z zagiętym wierzchołkiem i 4–7 niewystającymi nerwami bocznymi, przylistków zwykle brak (szybko odpadają, czasami tylko można je obserwować, są nieduże, lancetowate).
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o jedwabiście owłosionych i dwubarwnych przysadkach; górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie siedzące, mają jajowato-podługowaty kształt i długość 1,5–2 cm. Ich nagie słupki o rozdwojonych znamionach osadzone są na trzonku (krótszym od zalążni). Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki. Mają okrągły, lub jajowaty kształt, są gęstokwiatowe i wyrastają na pędach niemal bez szypułki. Ich kwiaty z jednym miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych.
Owoc
Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i ekologia

edytuj

Systematyka i zmienność

edytuj

Zastosowanie

edytuj
  • Roślina uprawna: uprawiana jako roślina ozdobna, szczególnie polecana jako roślina okrywowa, czasami szczepiona na pniu (na pędzie innego gatunku wierzby) jako forma pienna. Istnieją też odmiany o srebrzystych liściach.
  • Sposób uprawy: nie wymaga specjalnej gleby, ani specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, konieczne jest jedynie systematyczne przycinanie zwieszających się pędów, by roślina zagęszczała się i ładnie wyglądała.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

edytuj
  • W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  NODES
INTERN 1