Wikipedysta:Howthislifestyleisdangerous/Theodoros Kolokotronis

Theodoros Kolokotronis ( gr. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , ur. 03 kwietnia 1770 - 16 lutego 1843) był greckim generałem i wybitnym przywódcą greckiej wojny o niepodległość (1821-1829) przeciwko Imperium Osmańskiemu . Największym sukcesem Kolokotronisa była pokonanie armii osmańskiej pod dowództwem Mahmuda Dramaliego Paszy w bitwie pod Dervenakią w 1822 roku. W 1825 został mianowany głównodowodzącym sił greckich na Peloponezie. Dziś Kolokotronis należy do najwybitniejszych postaci greckiej wojny o niepodległość.

Theodoros Kolokotronis urodził się na górze Ramavouni (Ραμαβούνι) znajdującej się w Messenii, a następnie został ochrzczony we wsi Piana. Pochodził z rodziny kleftów i dorastał we wsi Libovitsi w Arkadii na środkowym Peloponezie, skąd pochodziła jego rodzina. Kolokotroneoi byli potężnym i szanowanym klanem w Arkadii w XVIII wieku. Ich legendarną dumę i niesubordynację upamiętnia znana ludowa pieśń tamtych czasów:

"Na koniu jeżdżą do kościoła,
Na koniu całują ikony świętych,
Na koniu przyjmują komunię
z ręki duchownego"

Jego ojciec, Konstantinos Kolokotronis, brał udział w zbrojnym powstaniu, wszczętym przez administrację carycy Katarzyny Wielkiej. Zginął w 1780 r. w starciu z wojskami osmańskimi wraz z dwoma braćmi, Georgem i Apostolisem. Theodoros został nazwany na cześć Fiodora Orłowa .

Litografia Kolokotronis autorstwa Karla Krazeisena wykorzystana do banknotu 5000 drachm

Przed rewolucją grecką Theodoros Kolokotronis działał jako kleft (członek nieregularnych oddziałów greckich biorących udział w powstaniach przeciwko Turkom), armatolos (chrześcijański wojskowy osmański) i jako kapo (milicjant zatrudniony przez greckich notabli z Peloponezu). Jako kapo Kolokotronis pracował dla rodziny Deligiannis. Dorobił się bogactwa kradnąc owce i poślubiając córkę bogatego i sławnego notabla z Peloponezu.

W 1805 wstąpił do rosyjskiej marynarki wojennej podczas wojny rosyjsko-tureckiej (1806-1812) . W 1806 Osmańskie ataki na kleftów zmusiły Kolokotronisa do ucieczki na wyspę Zakynthos (lub Zante). Gdy Zakynthos został zajęty przez Brytyjczyków, zdobył przydatne doświadczenie wojskowe, służąc pod dowództwem Richarda Churcha, zwolennika filhellenizmu, w 1. pułku greckiej piechoty lekkiej; w 1810 został awansowany do stopnia majora. Ze służby w armii brytyjskiej przejął charakterystyczny czerwony hełm. Podczas pobytu w Heptanie (francuski protektorat od 1807 do 1814) zetknął się z rewolucyjnymi ideami epoki i był pod ich mocnym wpływem:

Zdając się na mój osąd, Rewolujca Francuska i czyny Napoleona otworzyły światu oczy. Dotąd nacje były ślepe, a ich lud sądził, że władający nimi byli bogami na ziemi i musieli pochwalać ich czyny, jakimi by nie były. Poprzez zmianę, która się teraz dokonuje, coraz trudniej jest rządzić ludźmi.

Grecka wojna o niepodległość

Wybuch

Plan oblężenia Trypolicy . Otaczające miasto oddziały dywizji Kolokotronisa symbolizuje litera „O”.

Kolokotronis powrócił na kontynent tuż przed wybuchem wojny (oficjalnie 25 marca 1821) i utworzył konfederację nieregularnych zespołów kleftów. Próbował je wyszkolić i zorganizować w coś bardziej przypominającego współczesną armię. W maju został mianowany archistrategos lub głównodowodzącym. W tym czasie miał już 50 lat, co przyczyniło się do jego przydomka O Geros tou Morea lub „Starszy z Morea”, przy czym Morea to inna nazwa Peloponezu . Pierwszą akcją Kolokotronisa była obrona Valtetsi, wioski w pobliżu Trypoli, gdzie gromadziła się jego armia. Później był także dowódcą sił greckich podczas oblężenia Trypoli . Po zdobyciu Trypoli wjechał do miasta, gdzie pokazano mu drzewo platan na rynku, na którym Turcy wieszali Greków po czym kazał go wyciąć.

Oblężenie Nauplionu

Następnie wraz z Demetriosem Ypsilantisem dowodził wojskami greckimi w oblężeniu twierdzy Nauplion, od września 1821 r. Akrokorynt (poddany w styczniu 1822 r.), a później od lutego 1822 r. twierdzę Patras.

Siły greckie zajęły port w Nauplionie, a garnizonowi osmańskiemu w bliźniaczych cytadelach miasta kończyły się zapasy, lecz zdezorganizowany grecki rząd tymczasowy w Argos na północy nie mógł zakończyć negocjacji w sprawie kapitulacji zanim duże siłi tureckie zaczęły maszerować na południe, by zmiażdżyć rewolucjonistów. Spanikowani urzędnicy rządowi opuścili Argos i rozpoczęli ewakuację drogą morską w Nafplion. Tylko słaby batalion pod dowództwem Demetriosa Ypsilantisa pozostał by bronić zamku Larissa, fortecy Argos.

Jako wyzwoliciel

Statua w Nauplionie .

Kolokotronis po bitwie pod Dervenakią .

Kolokotronis zebrał razem kleftów, by pomaszerować na odsiecz Ypsilantis. To było samo w sobie nie lada wyczynem, biorąc pod uwagę rząd na skraju upadku i kłótliwą naturę band kleftów. Nawet kłopotliwi Sulioci pomogi kleftów. Armia osmańska z północy dowodzona przez Mahmuda Dramaliego Paszy, po zdobyciu Koryntu, pomaszerowała na równinę Argos. Zamek Larisy był doskonałą pozycją, kontrolującą całą równinę. Opuszczenie takiej twierdzy między osmańskimi liniami zaopatrzenia było zbyt niebezpieczne. Dramali Pasza musiał osłabić fortecę, zanim ruszy dalej. Wspinanie się na klify, przebijanie się przez mocne mury zamku i pokonanie jego śmiałych obrońców nie byłoby łatwym zadaniem.

Jednakże, była jedna słabość, z której Dramali Pasza nie zdawał sobie sprawy: Larisa, w przeciwieństwie do Akropolu w Atenach, nie miała źródła i w związku z tym świeża woda musiała być dostarczana z cystern. Niestety dla Greków był lipiec i nie występowały opady, by zapełnić cysterny. Ypsilantis blefował Turkom tak długo, jak tylko mógł, ale pod koniec miesiąca musiał wysłać potajemnie kilku swoich ludzi w środku nocy po wodę. Dramali Pasza splądrował zamek następnego dnia, skąd mógł teraz poprowadzić ich w kierunku wybrzeża w celu uzupełnienia zapasów (Grecy prowadzili politykę spalonej ziemi, a duże siły osmańskie dość szybko zjadały zapasy żywności). Obrona Ypsilantisa dała Kolokotronisowi i kleftom cenny czas.

Ku swojemu przerażeniu, Dramali został odcięty od swojej floty zaopatrzeniowej, która zamierzała wylądować w Nafplio, ale została skutecznie zablokowana przez grecką flotę pod dowództwem admirała Andreasa Miaoulisa . [[Kategoria:Członkowie Filiki Eterii]] [[Kategoria:Greccy generałowie]] [[Kategoria:Zmarli w 1843]] [[Kategoria:Urodzeni w 1770]]