Wilec wodny

Wilec wodny (Ipomoea aquatica) – gatunek rośliny z rodziny powojowatych (Convolvulaceae). Rodzimy obszar jego występowania to głównie obszary o tropikalnym klimacie w Afryce, Azji, Australii, Nowej Zelandii i Ameryce Południowej, ale rozprzestrzenił się także na niektórych wyspach Pacyfiku i w południowych rejonach USA. Jest uprawiany w krajach Azji Południowo-Wschodniej. Ze względu na jadalne liście jest określany mianem „szpinaku wodnego”.

Wilec wodny

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	psiankowce
Rodzina	powojowate
Rodzaj	wilec
Gatunek	wilec wodny
Nazwa systematyczna
Ipomoea aquatica Forssk Flora Aegyptiaco-Arabica, 1775
Synonimy
Ipomoea reptans Poir.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
najmniejszej troski

Morfologia

Liście i kwiaty

Pokrój

Płożąca roślina wodna, puste łodygi tworzące pędy o długości 2–3 m, unoszące się na powierzchni wody.

Liście

Trójkątne do strzałkowatych o długości 5–15 cm, szerokości 2–8 cm.

Kwiaty

Białe, z malwowym środkiem, w kształcie trąbki

Owoce

Strąki z nasionami

Zastosowanie

Tajskie danie pak bung fai daeng

W krajach Azja Południowo-Wschodniej liście są tradycyjnie wykorzystywane jako warzywo, smażone z dodatkiem czosnku i pasty krewetkowej. Lokalne nazwy: język tajski: phak bung ผักบุ้ง ; język wietnamski: rau muống ; język chiński: 空心菜 ; język kantoński: 蕹菜 ong choy; język filipiński: kangkung. Roślina niewymagająca dużego nakładu pracy w uprawie, w okresach głodu zastępowała ryż. Próbowano wprowadzić do uprawy w cieplejszych rejonach USA, ale okazał się gatunkiem inwazyjnym.