Wolfgang Tillmans
Wolfgang Tillmans (ur. 16 sierpnia 1968 r. w Remscheid[1]) — niemiecki fotograf. Jego fotografie rozciągają się od fotografii ulicznej, przez portrety, pejzaże, martwe natury po abstrakcję. W 2000 r. został wyróżniony nagrodą Turnera, a w 2015 r. prestiżową nagrodą Hasselbalda[1].
Tillmans w 2013 | |
Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1968 |
---|---|
Narodowość |
niemiecka |
Dziedzina sztuki |
fotografia |
Strona internetowa |
Życiorys
edytujWczesne życie i edukacja
edytujWolfgang Tillmans przyszedł na świat 16 sierpnia 1968 roku w Remscheid, wtedy na terenie Niemiec Zachodnich[1]. Był najmłodszym z trójki rodzeństwa. Jego rodzice prowadzili przedsiębiorstwo eksportujące narzędzia do Ameryki Południowej[2]. W wieku 10 lat wykonał swoje pierwsze zdjęcia, przedstawiające m.in. księżyc i słońce widziane przez teleskop[2].
W wieku nastoletnim zetknął się z dziełami Gerharda Richtera, Sigmara Polke, Roberta Rauschenberga i Andy’ego Warchola, których twórczość zalicza do najwcześniejszych inspiracji[3]. W 1983, w wieku czternastu lat był na wymianie w Londynie, gdzie został wysłany przez rodziców do ich znajomej, by podszkolił się w języku angielskim[2]. W 1984 dokonał coming outu jako osoba homoseksualna[4]. Uniknął służby wojskowej, w zamian po zajęciach szkolnych wykonywał prace społeczne[3]. Służbę wojskową uważał za sprzeczną z jego poczuciem sumienia[2]. Gdy miał osiemnaście lat tworzył zina używając nowoczesnych wtedy kserokopiarek[2].
W 1988 r. przeprowadził się do Hamburga wraz z dwójką przyjaciół ze szkoły średniej: artystką Alexandrą Bricken i artystą Lutzem Hülsenem. Wtedy zaczął uczestniczyć w klubowym życiu nocnym Hamburga i robić zdjęcia[1][5]. W 1989 przez sześć tygodni studiował w berlińskiej szkole fotografii, jednak porzucił ją i wrócił do Hamburga, na dzień przed upadkiem muru berlińskiego[2]. Tillmans uważa, że ominięcie przez niego tego ważnego wydarzenia było decydujące dla jego losów — gdyby tam był, być może pozostałby w Niemczech[2]. W 1990 r. przeprowadził się do Bournemouth w południowej Anglii, by studiować tam kierunek artystyczny na Bournemouth and Poole College of Art[4]. W 1992 r. zamieszkał w Londynie[3].
W wieku 20 lat kupił pierwszy aparat — analogową lustrzankę marki Contax[2][6].
Kariera
edytujW 1988 r. w kawiarni Cafe Gnosa w Hamburgu miała miejsce pierwsza indywidualna prac Tillmansa[7]. Młody artysta skontaktował się ze współwłaścicielem kawiarni i przedstawił mu swoje prace. Poskutkowało to małą wystawą kserograficznych tryptyków Tillmansa[2].
Na początku lat 90. jego fotografie ukazywały się w m.in. magazynie iD i innych magazynach poświęconych modzie[4]. W tamtym okresie wiele uwagi w swoich fotografiach poświęcił fotografowaniu swoich wieloletnich przyjaciół Alexandry Bricken i Lutza Hülsena, z którymi mieszkał. W 1992 wykonał serię znanych zdjęć z nimi w rolach głównych: Lutz i Alex siedzą na drzewach , Lutz i Alex trzymają penisa, Lutz i Alex trzymają się nawzajem[3]. Pierwsza z wymienionych przedstawia nagich, odzianych tylko w płaszcze przeciwdeszczowe Alex i Lutza siedzących na drzewie. Fotografia znajduje się obecnie w stałej kolekcji MoMA[2][8]. Serię Lutz & Alex zaprezentował na targach sztuki w Kolonii, wynikiem tej wystawy był rozpęd kariery fotografa w Europie[1].
W 1995 r. stworzył swoją pierwszą książkę z autorskimi fotografiami, która została wydana przez wydawnictwo Taschen[9]. To także rok pierwszych wystaw prac Tillmansa w galeriach, dzieła zaprezentowano wtedy w galeriach Buchholz & Buchholz w Kolonii i Maureen Paley w Londynie[2].
W 1997 r. artysta stworzył serię pozornie przyziemnych zdjęć dokumentujących ostatni miesiąc życia jego partnera Jochena Kleina, malarza zmarłego na AIDS[1].
W latach 1998-1999 był profesorem wizytującym na hamburskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych, a w latach 2003-2006 profesorem sztuk interdyscyplinarnych na Uniwersytecie Sztuk Pięknych we Frankfurcie nad Menem[10].
W 2000 r. został pierwszym fotografem i pierwszym artystą spoza Wielkiej Brytanii, który zdobył nagrodę Turnera[1][11].
W 2001 r. wygrał konkurs ogłoszony przez miasto Monachium na projekt pomnika ofiar AIDS, rok później go zrealizowano[7][1].
W 2003 r. miała miejsce wystawa indywidualna jego prac w Tate Britian[11].
Otworzył małą, niekomercyjna przestrzeń wystawienniczą Between Bridges w 2006 roku. Do 2011 zlokalizowana była w Londynie, a od 2014 istnieje w Berlinie[1]. Za jej cel obrał stworzenie miejsca gdzie artyści mają możliwość prezentacji swoich prac zaangażowanych politycznie. Pierwsza wystawa była skupiona wokół twórczości Davida Wojnarowicza, którego prace nie były wcześniej prezentowane w Wielkiej Brytanii[2]. W 2017 Tillmans utworzył fundację Between Bridges, która skupia się na wspieraniu sztuki i demokracji, a także praw osób LGBT+ i walce z rasizmem[2][12].
W 2009 r. zaczął używać aparatów cyfrowych, rezygnując z fotografii analogowej[6].
Jest członkiem niemieckiej Akademie der Künste od 2012 r. i członkiem brytyjskiej Royal Academy of Arts od 2013[11].
W 2014 r. podróżował po Rosji by dokumentować życie i sylwetki członków społeczności LGBT, których prawa są ograniczane pod rządami Władimira Putina[13].
Twórczość
edytujFotografia
edytujFotografie Tillmansa są bardzo zróżnicowane, począwszy od fotografii ulicznej, przez portrety, pejzaże, martwą naturę aż po abstrakcję[1].
Przełom lat 80. i 90. XX w. to okres fotografii Tilmansa będących swego rodzaju kroniką kultury pokolenia X i kultury rave’ów[2]. Jego twórczość uważana jest za jedną z najważniejszych dokumentacji sceny klubowej i gejowskiej Londynu[6]. Zdjęcia z klubowego życia nocnego powstały z perspektywy zaangażowanego uczestnika i przekazują to co Tillmans nazwał znaczącym hedonizmem[15]. Obrazy spoconych, tańczących ludzi promieniują energią[16]. Sam artysta twierdzi, że nigdy nie miał zamiaru, by jego twórczość była postrzegana jako pamiętnikarska czy autobiograficzna[4].
Lata 90. to także czas fotografowania najbliższych mu przyjaciół czego przykładem jest seria Lutz & Alex. Tillmans uwiecznia ich w m.in. w intymnych sytuacjach[17]. Pomimo tego, że część fotografii jest pozowana, to nie sprawiają takiego wrażenia dzięki nieformalnemu wyglądowi zdjęć[17]. Fotografię z siedzącymi nago w płaszczach Alexem i Lutzem na drzewie (Lutz and Alex sitting in the trees) Jonathan Jones na łamach Guardiana podsumowuje: To sesja zdjęciowa mody, ale Tillmans zmienia ją w poetycką eksplorację nagości[18]. Tillmans fotografuje także otaczającą go rzeczywistość nieożywioną, martwe natury wyrzuconych ubrań czy jedzenia[3][16].
Fotografie Tillmansa nie ograniczają się do obrazów znaczącego hedonizmu. Artysta przedstawia także poruszające sceny jak ostatni miesiąc życia jego umierającego na AIDS partnera czy kryzys uchodźczy[16][1].
Część jego twórczości koncentruje się na politycznym i aktywistycznym zaangażowaniu Tillmansa. Porusza kwestie takie jak prawa osób LGBT+ i prawa imigrantów czy prawa kobiet[19][20]. W 2016 w obliczu referendum brexitowego artysta wykorzystał swoje fotografie do przygotowania serii plakatów agitujących na rzecz pozostania Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej[21][6]. W 2017 stworzył serię plakatów przeciwko partii AfD[22].
Praktyka fotograficzna Tillmansa z czasem rozwinęła się na różnych nowych polach. Od początku lat 2000. artysta eksperymentował z procesami fotograficznymi w celu tworzenia dzieł abstrakcyjnych. Efektem tego jest m.in. seria Freischwimmer, która została wykonana bez użycia aparatu. Tillmans pracował z chemikaliami na papierze fotograficznym uzyskując dzięki temu kolorowe, wirujące obrazy, które później powiększał na drukarce atramentowej w celu prezentacji na wystawach[1]. Abstrakcyjne dzieła prezentowane na wystawach w towarzystwie fotografii sprawiają wrażenie spektakularności, są swoistymi wybuchami kolorów[3].
Tillmans jest głęboko zaangażowany w proces powstawania wystaw swoich prac. Charakterystyczną cechą jego wystaw jest organizowanie prezentowanych fotografii w formie siatki na białych ścianach galerii. Niektóre zdjęcia są oprawiane, a inne wieszane za pomocą taśmy, spinaczy lub pinezek[1]. Tematyka prezentowanych dzieł jest wieloraka np. martwa natura zestawiona z plamą różowego pigmentu, portretem Kate Moss czy widokiem Arktyki z lotu ptaka[3]. Instalacje przyjmują charakter kompozycji i są dziełami sztuki samymi w sobie[3].
Wideo i muzyka
edytujOd 2002 r. Tillmans wystawia także prace wideo. Wyprodukował teledysk dla zespołu The Pet Shop Boys[6].
Podczas studiów Tillmans próbował swoich sił w muzyce, jednak nieudany koncert spowodował porzucenie przez niego tej dziedziny kultury na wiele lat. W połowie lat 2010. zaczął ponownie tworzyć utwory elektroniczne. Jego utwór Device Control jest utworem otwierającym i zamykającym album Endless Franka Oceana[23]. W 2016 Tillmans wypuścił EP-kę That's Desire/Here We Are, wydał takżę album Moon in Earthlight (2021) oraz Where Does The Tune Hide (2024)[24].
Wybrane wystawy indywidualne
edytujLista wybranych wystaw indywidualnych prac Wolfganga Tillmansa[25][26]
- Kunstahlle Zurich, Zurych (1995)
- if one thing matters, everything matters, Tate Britain, Londyn (2003)
- Wolfgang Tillmans, Regen Projects, Los Angeles (2004)[27]
- Wolfgang Tillmans: Freischwimmer, Tokyo Opera City, Tokio (2004)
- Freedom From The Known, Museum of Contemporary Art, Chicago (2006)
- Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Waszyngton (2007)
- Lighter, Museo Tomayo, Meksyk (2008)
- Serpentine Gallery, Londyn (2010)
- Wolfgang Tillmans, Zachęta Ermutigung, Zachęta, Warszawa (2011)[28]
- Moderna Museet, Sztokholm (2012)
- Book for Architects, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork (2015)
- Your Body is Yours, Narodowe Muzeum Sztuki w Osace, Osaka (2015)
- PCR, David Zwirner Gallery, Nowy Jork (2015)
- Wolfgang Tillmans: 2017, Tate Modern, Londyn (2017)
- Wolfgang Tillmans: Fragile, Johannesburg Art Gallery, Johannesburg, (2018)
- Wolfgang Tillmans: To Look Without Fear, MoMA, Nowy Jork (2022)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m Wolfgang Tillmans | German Photographer & Contemporary Artist | Britannica [online], www.britannica.com [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Emily Witt , The Life and Art of Wolfgang Tillmans, „The New Yorker”, 3 września 2018, ISSN 0028-792X [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Liz Jobey , Wolfgang Tillmans: the lightness of being, „The Guardian”, 25 czerwca 2010, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ a b c d Sean O’Hagan , Wolfgang Tillmans: 'I was hit by a realisation – all I believed in was threatened', „The Guardian”, 13 lutego 2017, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Out of Remscheid - WELT [online], DIE WELT [dostęp 2024-12-21] (niem.).
- ↑ a b c d e The Ultimate Guide to Wolfgang Tillmans [online], www.sleek-mag.com [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ a b biography (english/deutsch) [online], www.tillmans.co.uk [dostęp 2024-12-21] .
- ↑ Wolfgang Tillmans. Lutz & Alex sitting in the trees. 1992 | MoMA [online], The Museum of Modern Art [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Kate Brown , 'Record-Keeping Is Never Neutral': Wolfgang Tillmans on How Photography Can Be Used as a Potent Political Tool for Change [online], Artnet News, 11 marca 2020 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ biography (english/deutsch) | biography/bibliography [online], web.archive.org, 28 października 2012 [dostęp 2024-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-28] .
- ↑ a b c d Wolfgang Tillmans - Artworks & Biography [online], David Zwirner [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Between Bridges [online], www.betweenbridges.net [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ wolfgang tillmans profiles russia’s queer community [online] [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Jeremy O. Harris , Wolfgang Tillmans: The 100 Most Influential People of 2023 [online], Time, 13 kwietnia 2023 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Wolfgang Tillmans | MoMA [online], The Museum of Modern Art [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ a b c Alex Kitnick , MAKE LIFE BEAUTIFUL [online], Artforum, 1 października 2022 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ a b Wolfgang Tillmans | Lutz & Alex. holding cock [online], The Guggenheim Museums and Foundation [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Jonathan Jones , Lutz and Alex sitting in the trees, Wolfgang Tillmans (1992), „The Guardian”, 14 lipca 2001, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
- ↑ Evan Moffitt , Wolfgang Tillmans’s Democratic Vision of Photography [online], Aperture, 8 września 2022 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Lucy Kumara Moore , Wolfgang Tillmans on His Music: “It’s Been an Incredible Roller Coaster” [online], AnOther, 26 kwietnia 2024 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Wolfgang Tillmans designs posters opposing Brexit vote [online], Dezeen, 26 kwietnia 2016 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Wolfgang Tillmans discusses his political posters [online], www.textezurkunst.de [dostęp 2024-12-22] .
- ↑ Alexis Petridis , ‘Blue Monday is one of the 20th century’s greatest artworks’: Wolfgang Tillmans on swapping his camera for a microphone, „The Guardian”, 4 kwietnia 2024, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Richard Whiddington ShareShare This Article , Wolfgang Tillmans Preps New Album Release, Drops Synth-Heavy Single [online], Artnet News, 14 marca 2024 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Wolfgang Tillmans - Artist - Andrea Rosen Gallery [online], m.andrearosengallery.com [dostęp 2024-12-22] .
- ↑ installation views archive [online], tillmans.co.uk [dostęp 2024-12-22] .
- ↑ Wolfgang Tillmans - Exhibitions - Regen Projects [online], www.regenprojects.com [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ Huncwot.com, Wolfgang Tillmans Zachęta Ermutigung - Zachęta Narodowa Galeria Sztuki [online], zacheta.art.pl [dostęp 2024-12-22] .
Linki zewnętrzne
edytuj- Tate Collection: Wolfgang Tillmans – notka biograficzna, artykuł oraz informacje o wystawach artysty w galeriach Tate.
- ISNI: 000000012148572X
- VIAF: 116347751
- ULAN: 500116170
- LCCN: n95068999
- GND: 119255170
- NDL: 00881052
- LIBRIS: hftw0rp112md8wj
- BnF: 13481898x
- SUDOC: 03544052X
- NKC: xx0143417
- NTA: 175150257
- BIBSYS: 98045225
- CiNii: DA11768278
- Open Library: OL342333A
- PLWABN: 9810618754805606
- NUKAT: n2007102103
- J9U: 987007509854105171
- PTBNP: 1663933
- LNB: 000201021
- CONOR: 20493667
- BLBNB: 000551169
- KRNLK: KAC200808506
- LIH: LNB:BCHv;=BZ