Wolfgang Tillmans

niemiecki fotograf

Wolfgang Tillmans (ur. 16 sierpnia 1968 r. w Remscheid[1]) — niemiecki fotograf. Jego fotografie rozciągają się od fotografii ulicznej, przez portrety, pejzaże, martwe natury po abstrakcję. W 2000 r. został wyróżniony nagrodą Turnera, a w 2015 r. prestiżową nagrodą Hasselbalda[1].

Wolfgang Tillmans
Ilustracja
Tillmans w 2013
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1968
Remscheid

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

fotografia

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Wczesne życie i edukacja

edytuj

Wolfgang Tillmans przyszedł na świat 16 sierpnia 1968 roku w Remscheid, wtedy na terenie Niemiec Zachodnich[1]. Był najmłodszym z trójki rodzeństwa. Jego rodzice prowadzili przedsiębiorstwo eksportujące narzędzia do Ameryki Południowej[2]. W wieku 10 lat wykonał swoje pierwsze zdjęcia, przedstawiające m.in. księżyc i słońce widziane przez teleskop[2].

 
Tillmans w młodości

W wieku nastoletnim zetknął się z dziełami Gerharda Richtera, Sigmara Polke, Roberta Rauschenberga i Andy’ego Warchola, których twórczość zalicza do najwcześniejszych inspiracji[3]. W 1983, w wieku czternastu lat był na wymianie w Londynie, gdzie został wysłany przez rodziców do ich znajomej, by podszkolił się w języku angielskim[2]. W 1984 dokonał coming outu jako osoba homoseksualna[4]. Uniknął służby wojskowej, w zamian po zajęciach szkolnych wykonywał prace społeczne[3]. Służbę wojskową uważał za sprzeczną z jego poczuciem sumienia[2]. Gdy miał osiemnaście lat tworzył zina używając nowoczesnych wtedy kserokopiarek[2].

W 1988 r. przeprowadził się do Hamburga wraz z dwójką przyjaciół ze szkoły średniej: artystką Alexandrą Bricken i artystą Lutzem Hülsenem. Wtedy zaczął uczestniczyć w klubowym życiu nocnym Hamburga i robić zdjęcia[1][5]. W 1989 przez sześć tygodni studiował w berlińskiej szkole fotografii, jednak porzucił ją i wrócił do Hamburga, na dzień przed upadkiem muru berlińskiego[2]. Tillmans uważa, że ominięcie przez niego tego ważnego wydarzenia było decydujące dla jego losów — gdyby tam był, być może pozostałby w Niemczech[2]. W 1990 r. przeprowadził się do Bournemouth w południowej Anglii, by studiować tam kierunek artystyczny na Bournemouth and Poole College of Art[4]. W 1992 r. zamieszkał w Londynie[3].

W wieku 20 lat kupił pierwszy aparat — analogową lustrzankę marki Contax[2][6].

Kariera

edytuj

W 1988 r. w kawiarni Cafe Gnosa w Hamburgu miała miejsce pierwsza indywidualna prac Tillmansa[7]. Młody artysta skontaktował się ze współwłaścicielem kawiarni i przedstawił mu swoje prace. Poskutkowało to małą wystawą kserograficznych tryptyków Tillmansa[2].

 
Lutz i Alex siedzą na drzewach (1992)

Na początku lat 90. jego fotografie ukazywały się w m.in. magazynie iD i innych magazynach poświęconych modzie[4]. W tamtym okresie wiele uwagi w swoich fotografiach poświęcił fotografowaniu swoich wieloletnich przyjaciół Alexandry Bricken i Lutza Hülsena, z którymi mieszkał. W 1992 wykonał serię znanych zdjęć z nimi w rolach głównych: Lutz i Alex siedzą na drzewach , Lutz i Alex trzymają penisa, Lutz i Alex trzymają się nawzajem[3]. Pierwsza z wymienionych przedstawia nagich, odzianych tylko w płaszcze przeciwdeszczowe Alex i Lutza siedzących na drzewie. Fotografia znajduje się obecnie w stałej kolekcji MoMA[2][8]. Serię Lutz & Alex zaprezentował na targach sztuki w Kolonii, wynikiem tej wystawy był rozpęd kariery fotografa w Europie[1].

W 1995 r. stworzył swoją pierwszą książkę z autorskimi fotografiami, która została wydana przez wydawnictwo Taschen[9]. To także rok pierwszych wystaw prac Tillmansa w galeriach, dzieła zaprezentowano wtedy w galeriach Buchholz & Buchholz w Kolonii i Maureen Paley w Londynie[2].

W 1997 r. artysta stworzył serię pozornie przyziemnych zdjęć dokumentujących ostatni miesiąc życia jego partnera Jochena Kleina, malarza zmarłego na AIDS[1].

W latach 1998-1999 był profesorem wizytującym na hamburskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych, a w latach 2003-2006 profesorem sztuk interdyscyplinarnych na Uniwersytecie Sztuk Pięknych we Frankfurcie nad Menem[10].

W 2000 r. został pierwszym fotografem i pierwszym artystą spoza Wielkiej Brytanii, który zdobył nagrodę Turnera[1][11].

W 2001 r. wygrał konkurs ogłoszony przez miasto Monachium na projekt pomnika ofiar AIDS, rok później go zrealizowano[7][1].

W 2003 r. miała miejsce wystawa indywidualna jego prac w Tate Britian[11].

Otworzył małą, niekomercyjna przestrzeń wystawienniczą Between Bridges w 2006 roku. Do 2011 zlokalizowana była w Londynie, a od 2014 istnieje w Berlinie[1]. Za jej cel obrał stworzenie miejsca gdzie artyści mają możliwość prezentacji swoich prac zaangażowanych politycznie. Pierwsza wystawa była skupiona wokół twórczości Davida Wojnarowicza, którego prace nie były wcześniej prezentowane w Wielkiej Brytanii[2]. W 2017 Tillmans utworzył fundację Between Bridges, która skupia się na wspieraniu sztuki i demokracji, a także praw osób LGBT+ i walce z rasizmem[2][12].

W 2009 r. zaczął używać aparatów cyfrowych, rezygnując z fotografii analogowej[6].

Jest członkiem niemieckiej Akademie der Künste od 2012 r. i członkiem brytyjskiej Royal Academy of Arts od 2013[11].

W 2014 r. podróżował po Rosji by dokumentować życie i sylwetki członków społeczności LGBT, których prawa są ograniczane pod rządami Władimira Putina[13].

W 2023 r. został wymieniony na liście Time 100[11][14].

Twórczość

edytuj

Fotografia

edytuj

Fotografie Tillmansa są bardzo zróżnicowane, począwszy od fotografii ulicznej, przez portrety, pejzaże, martwą naturę aż po abstrakcję[1].

Przełom lat 80. i 90. XX w. to okres fotografii Tilmansa będących swego rodzaju kroniką kultury pokolenia X i kultury rave’ów[2]. Jego twórczość uważana jest za jedną z najważniejszych dokumentacji sceny klubowej i gejowskiej Londynu[6]. Zdjęcia z klubowego życia nocnego powstały z perspektywy zaangażowanego uczestnika i przekazują to co Tillmans nazwał znaczącym hedonizmem[15]. Obrazy spoconych, tańczących ludzi promieniują energią[16]. Sam artysta twierdzi, że nigdy nie miał zamiaru, by jego twórczość była postrzegana jako pamiętnikarska czy autobiograficzna[4].

Lata 90. to także czas fotografowania najbliższych mu przyjaciół czego przykładem jest seria Lutz & Alex. Tillmans uwiecznia ich w m.in. w intymnych sytuacjach[17]. Pomimo tego, że część fotografii jest pozowana, to nie sprawiają takiego wrażenia dzięki nieformalnemu wyglądowi zdjęć[17]. Fotografię z siedzącymi nago w płaszczach Alexem i Lutzem na drzewie (Lutz and Alex sitting in the trees) Jonathan Jones na łamach Guardiana podsumowuje: To sesja zdjęciowa mody, ale Tillmans zmienia ją w poetycką eksplorację nagości[18]. Tillmans fotografuje także otaczającą go rzeczywistość nieożywioną, martwe natury wyrzuconych ubrań czy jedzenia[3][16].

 
Market (2012)

Fotografie Tillmansa nie ograniczają się do obrazów znaczącego hedonizmu. Artysta przedstawia także poruszające sceny jak ostatni miesiąc życia jego umierającego na AIDS partnera czy kryzys uchodźczy[16][1].

Część jego twórczości koncentruje się na politycznym i aktywistycznym zaangażowaniu Tillmansa. Porusza kwestie takie jak prawa osób LGBT+ i prawa imigrantów czy prawa kobiet[19][20]. W 2016 w obliczu referendum brexitowego artysta wykorzystał swoje fotografie do przygotowania serii plakatów agitujących na rzecz pozostania Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej[21][6]. W 2017 stworzył serię plakatów przeciwko partii AfD[22].

 
Freischwimmer 26 (2003)

Praktyka fotograficzna Tillmansa z czasem rozwinęła się na różnych nowych polach. Od początku lat 2000. artysta eksperymentował z procesami fotograficznymi w celu tworzenia dzieł abstrakcyjnych. Efektem tego jest m.in. seria Freischwimmer, która została wykonana bez użycia aparatu. Tillmans pracował z chemikaliami na papierze fotograficznym uzyskując dzięki temu kolorowe, wirujące obrazy, które później powiększał na drukarce atramentowej w celu prezentacji na wystawach[1]. Abstrakcyjne dzieła prezentowane na wystawach w towarzystwie fotografii sprawiają wrażenie spektakularności, są swoistymi wybuchami kolorów[3].

 
Lighter V (2006)

Tillmans jest głęboko zaangażowany w proces powstawania wystaw swoich prac. Charakterystyczną cechą jego wystaw jest organizowanie prezentowanych fotografii w formie siatki na białych ścianach galerii. Niektóre zdjęcia są oprawiane, a inne wieszane za pomocą taśmy, spinaczy lub pinezek[1]. Tematyka prezentowanych dzieł jest wieloraka np. martwa natura zestawiona z plamą różowego pigmentu, portretem Kate Moss czy widokiem Arktyki z lotu ptaka[3]. Instalacje przyjmują charakter kompozycji i są dziełami sztuki samymi w sobie[3].

Wideo i muzyka

edytuj

Od 2002 r. Tillmans wystawia także prace wideo. Wyprodukował teledysk dla zespołu The Pet Shop Boys[6].

Podczas studiów Tillmans próbował swoich sił w muzyce, jednak nieudany koncert spowodował porzucenie przez niego tej dziedziny kultury na wiele lat. W połowie lat 2010. zaczął ponownie tworzyć utwory elektroniczne. Jego utwór Device Control jest utworem otwierającym i zamykającym album Endless Franka Oceana[23]. W 2016 Tillmans wypuścił EP-kę That's Desire/Here We Are, wydał takżę album Moon in Earthlight (2021) oraz Where Does The Tune Hide (2024)[24].

Wybrane wystawy indywidualne

edytuj

Lista wybranych wystaw indywidualnych prac Wolfganga Tillmansa[25][26]

  • Kunstahlle Zurich, Zurych (1995)
  • if one thing matters, everything matters, Tate Britain, Londyn (2003)
  • Wolfgang Tillmans, Regen Projects, Los Angeles (2004)[27]
  • Wolfgang Tillmans: Freischwimmer, Tokyo Opera City, Tokio (2004)
  • Freedom From The Known, Museum of Contemporary Art, Chicago (2006)
  • Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Waszyngton (2007)
  • Lighter, Museo Tomayo, Meksyk (2008)
  • Serpentine Gallery, Londyn (2010)
  • Wolfgang Tillmans, Zachęta Ermutigung, Zachęta, Warszawa (2011)[28]
  • Moderna Museet, Sztokholm (2012)
  • Book for Architects, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork (2015)
  • Your Body is Yours, Narodowe Muzeum Sztuki w Osace, Osaka (2015)
  • PCR, David Zwirner Gallery, Nowy Jork (2015)
  • Wolfgang Tillmans: 2017, Tate Modern, Londyn (2017)
  • Wolfgang Tillmans: Fragile, Johannesburg Art Gallery, Johannesburg, (2018)
  • Wolfgang Tillmans: To Look Without Fear, MoMA, Nowy Jork (2022)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Wolfgang Tillmans | German Photographer & Contemporary Artist | Britannica [online], www.britannica.com [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n Emily Witt, The Life and Art of Wolfgang Tillmans, „The New Yorker”, 3 września 2018, ISSN 0028-792X [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  3. a b c d e f g h Liz Jobey, Wolfgang Tillmans: the lightness of being, „The Guardian”, 25 czerwca 2010, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  4. a b c d Sean O’Hagan, Wolfgang Tillmans: 'I was hit by a realisation – all I believed in was threatened', „The Guardian”, 13 lutego 2017, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  5. Out of Remscheid - WELT [online], DIE WELT [dostęp 2024-12-21] (niem.).
  6. a b c d e The Ultimate Guide to Wolfgang Tillmans [online], www.sleek-mag.com [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  7. a b biography (english/deutsch) [online], www.tillmans.co.uk [dostęp 2024-12-21].
  8. Wolfgang Tillmans. Lutz & Alex sitting in the trees. 1992 | MoMA [online], The Museum of Modern Art [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  9. Kate Brown, 'Record-Keeping Is Never Neutral': Wolfgang Tillmans on How Photography Can Be Used as a Potent Political Tool for Change [online], Artnet News, 11 marca 2020 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  10. biography (english/deutsch) | biography/bibliography [online], web.archive.org, 28 października 2012 [dostęp 2024-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-28].
  11. a b c d Wolfgang Tillmans - Artworks & Biography [online], David Zwirner [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  12. Between Bridges [online], www.betweenbridges.net [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  13. wolfgang tillmans profiles russia’s queer community [online] [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  14. Jeremy O. Harris, Wolfgang Tillmans: The 100 Most Influential People of 2023 [online], Time, 13 kwietnia 2023 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  15. Wolfgang Tillmans | MoMA [online], The Museum of Modern Art [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  16. a b c Alex Kitnick, MAKE LIFE BEAUTIFUL [online], Artforum, 1 października 2022 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  17. a b Wolfgang Tillmans | Lutz & Alex. holding cock [online], The Guggenheim Museums and Foundation [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  18. Jonathan Jones, Lutz and Alex sitting in the trees, Wolfgang Tillmans (1992), „The Guardian”, 14 lipca 2001, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-21] (ang.).
  19. Evan Moffitt, Wolfgang Tillmans’s Democratic Vision of Photography [online], Aperture, 8 września 2022 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  20. Lucy Kumara Moore, Wolfgang Tillmans on His Music: “It’s Been an Incredible Roller Coaster” [online], AnOther, 26 kwietnia 2024 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  21. Wolfgang Tillmans designs posters opposing Brexit vote [online], Dezeen, 26 kwietnia 2016 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  22. Wolfgang Tillmans discusses his political posters [online], www.textezurkunst.de [dostęp 2024-12-22].
  23. Alexis Petridis, ‘Blue Monday is one of the 20th century’s greatest artworks’: Wolfgang Tillmans on swapping his camera for a microphone, „The Guardian”, 4 kwietnia 2024, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  24. Richard Whiddington ShareShare This Article, Wolfgang Tillmans Preps New Album Release, Drops Synth-Heavy Single [online], Artnet News, 14 marca 2024 [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  25. Wolfgang Tillmans - Artist - Andrea Rosen Gallery [online], m.andrearosengallery.com [dostęp 2024-12-22].
  26. installation views archive [online], tillmans.co.uk [dostęp 2024-12-22].
  27. Wolfgang Tillmans - Exhibitions - Regen Projects [online], www.regenprojects.com [dostęp 2024-12-22] (ang.).
  28. Huncwot.com, Wolfgang Tillmans Zachęta Ermutigung - Zachęta Narodowa Galeria Sztuki [online], zacheta.art.pl [dostęp 2024-12-22].

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
camera 1
Community 1
Intern 2
mac 2
multimedia 1
os 68
text 1
web 1