Grigorij Rasputin

Grigorij Jefimowicz Rasputin (1869–1916) – chłop rosyjski, rzekomy mnich, chłyst, faworyt rodziny cara rosyjskiego Mikołaja II.

• Bóg pozbawił mnie wszelkiego grzechu. Kiedy dotykam jakiejś kobiety, nie mam żadnych doznań. Nie odczuwam żadnego pociągu do niej, a swą świętą mocą sprawiam, że ona także nie czuje pożądania; dzięki takiemu kontaktowi każda niewiasta staje się równie czysta i niewinna jak ja sam.
  • Źródło: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 209.

Grigorij Rasputin

• Czuję zbierające się nad moją głową ciemne chmury. Widzę tragiczną przyszłość, która spotka mnie, carową i całą Rosję. Umrę w strasznych mękach. Po śmierci moje ciało nie zazna spokoju. Potem ty, pani, stracisz koronę. Ty i twoje dzieci zostaniecie zamordowani, podobnie jak cała twoja rodzina. Rosja pogrąży się w ciemnościach i wpadnie w szpony diabła.
  • Źródło: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, op. cit., s. 212.

• Jak długo chowasz grzech w tajemnicy i w sobie, strachliwie szukasz pocieszenia w poście, modlitwie i pokucie, tak długo pozostaniesz hipokrytką, nie nadającą się do niczego.
  • Opis: nawracając tłumy kobiet na wiarę chłystów.
  • Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, Time after Time. International, Los Angeles-Łódź 1991, ISBN 8390036002, s. 199.

• Nie myśl, że ja ciebie wykorzystuję i plamię. Ja cię oczyszczam. Przeze mnie spływa na ciebie błogosławieństwo boże.
  • Opis: do kobiet, które chciał posiąść.
  • Źródło: Błażej Dąbrowski, Wykastrowane archanioły, „Focus Historia” nr 12 (92)/2014 (grudzień), s. 57.

• Pójdź, moja ty klaczko.
  • Opis: prowadząc do sypialni jedną ze sławnych dam podczas spotkań sekciarskich w Petersburgu.
  • Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, op. cit., s. 198.

• Wezwą mnie ponownie.
  • Opis: udając się na zarządzone przez cara Mikołaja II wygnanie na Syberię; ostatecznie z inicjatywy carycy pozostał w Petersburgu.
  • Źródło: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, op. cit., s. 210.

• Wystawcie swe ciała na próbę!
  • Opis: podczas pseudoreligijnych orgii seksualnych, które organizował w XIX wieku.
  • Źródło: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, op. cit., s. 205.

O Grigoriju Rasputinie

• Historia Rasputina oraz fakt, że do jego zamordowania przyznał się książę Jusupow, są powszechnie znane. Jednak zadziwia w niej to, że arystokrata wcale nie ukrywał swojej zbrodni; szczycił się nią, a przez wiele lat dostatnio żył „dzięki” niej. Wciąż pojawiały się wywiady prasowe, książki oraz cały szereg innych przekazów wspominających śmierć Rasputina. Została puszczona w ruch cała medialna machina, mająca usprawiedliwić zabicie tego niegodnego osobnika. Należy jednak zastanowić się nad tym, czy jego postępowanie tak bardzo odbiegało od postaw skorumpowanej i okrutnej arystokracji carskiej Rosji. Historia Rasputina stosunkowo szybko stała się powszechnie znana, a jej bohater został uznany za jednego z bardziej sławnych ludzi początku XX wieku. Mimo to wciąż jest postacią enigmatyczną, gdyż zabrał ze sobą do grobu wiele tajemnic dotyczących swego barwnego życia oraz osób, które oddały w jego ręce całą władzę nad potężnym imperium.
  • Autor: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, op. cit., s. 203.

• W rzeczywistości było w nim wiele człowieczeństwa i wyrozumiałości. Ludzie, którzy go odwiedzali, spotykali się z życzliwością, współczuciem i zrozumieniem. Kiedy potrafił, leczył. (…) Nikogo nie zabił. Ci, co starali się go zabić, przeżyli. Również i ci, którym się to morderstwo udało. Nie był skorumpowany. Mógł mieć miliony, a nie miał. Mieszkał w stolicy w wynajmowanym mieszkaniu, a jego dom w Pokrowskoje wcale nie przypominał siedziby nowobogackiego. Żył w społeczeństwie pełnym uprzedzeń, ale sam nie był bigotem. Nie był szpiegiem niemieckim. Nie był złym duchem swoich czasów.
  • Autor: Brian Moynahan
  • Źródło: Ludwik Stomma, Choroby i dolegliwości sławnych ludzi, Wydawnictwo Literatura Net Pl, Gdańsk, ISBN 8392364546, s. 154.

• Zawsze, kiedy myślę o Rasputinie, przychodzi mi do głowy Władimir Putin. Obu tych ludzi oprócz nazwiska łączy jeszcze jedno: rządzili Rosją. Historia Rasputina jest historią wielkiej rosyjskiej tragedii.
  • Autor: Wiktor Suworow, Alfabet Suworowa, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2014, ISBN 9788378186427, s. 193.

• Zbliżenie z niedomytym wieśniakiem, z potarganą brodą i brudnymi rękami stało się nowym elektryzującym doświadczeniem.
  • Autor: Robert Massie
  • Opis: o fenomenie sekty Rasputina.
  • Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, op. cit., s. 197.