Lucjan Rydel

Lucjan Rydel (1870–1918) – polski poeta i dramatopisarz.

Lucjan Rydel

Betlejem polskie

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Betlejem polskie.

• Diabłu swą sprzedałeś duszę,
  Więc ja jego słuchać muszę.
  • Postać: Śmierć do Heroda

• Do mnie, do mnie,
  ja z tobą zatańczę,
  Okrutniku srogi.
  Ha, do tańca drżą ci nogi!
  • Postać: Śmierć do Heroda

Inne

• Ani ty moja, anim ja twój.
  • Źródło: Hania, VII, w: Poezye, wyd. Księg. D. E. Friedleina, Warszawa 1901, s. 71.

• Ludzie o wiele są lepsi, niż mogą się wydać na oko,
  W sercu najgorszym jest coś, co zasługuje na cześć:
  Wnet by ten klejnot rozbłysnął ukryty w ciemnościach głęboko,
  Ale potrzeba by wprzód światło do duszy tej wnieś.
  • Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku, wyb. Paweł Hertz, Władysław Kopaliński, Warszawa 1975, PIW, s. 424.

• Oczy kłamać nie powinny
  Sercu, które im dowierza.
  • Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej..., op. cit., s.

• Pókim żywa, nie żałuj
  Ino całuj mnie, całuj,
  Królewiczu sokole!
  • Źródło: Bajka o Kasi i królewiczu, w: Poezye, wyd. Księg. D. E. Friedleina, Warszawa 1901, s. 53.

• Tak mało na świecie dobroci,
  a tyle jej światu potrzeba...
  Nią życie jak słońcem się świeci,
  nią ziemia się zbliża do nieba.
  • Źródło: Dobroć, 1909

• Wszelka utopia jest ptakiem, którego w pokoju zamkniono:
  W oknach nie widzi on szyb, więc ufa rozmachom swych piór.
  • Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej..., op. cit., s. 425.
  • Zobacz też: utopia

• Znosiłem jak anioł cierpliwie
  Ból wszelki, o ile był... cudzy;
  A teraz ogromnie się dziwię,
  Że mogą mój znosić tak drudzy.
  • Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej..., op. cit., s. 425.