żebrak

żebrak (język polski)

żebrak (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʒɛbrak], AS: [žebrak] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto żebrze

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żebrak	żebracy
dopełniacz	żebraka	żebraków
celownik	żebrakowi	żebrakom
biernik	żebraka	żebraków
narzędnik	żebrakiem	żebrakami
miejscownik	żebraku	żebrakach
wołacz	żebraku	żebracy

przykłady:

(1.1) Pod kościołem siedzi żebrak i straszy końcem świata.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żebranina ż, żebractwo n, żebry lm nmos

forma żeńska żebraczka ż

czas. żebrać ndk., wyżebrać dk.

przym. żebraczy, żebracki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) beggar
• arabski: (1.1) شحاذ, متسول
• baskijski: (1.1) eskale, eskeko, erromes
• białoruski: (1.1) жабрак m
• bułgarski: (1.1) просяк m
• chorwacki: (1.1) prosjak m
• czeski: (1.1) žebrák
• duński: (1.1) tigger w
• esperanto: (1.1) almozulo, almozisto
• fiński: (1.1) kerjäläinen
• francuski: (1.1) mendiant m
• hiszpański: (1.1) mendigo m
• interlingua: (1.1) mendicante, mendico
• kaszubski: (1.1) skamżoch m, dżôd m
• kataloński: (1.1) captaire m
• kazachski: (1.1) қайыршы, тіленші
• litewski: (1.1) elgeta m, skurdžius m
• łaciński: (1.1) mendicabulum n, mendicus m, aeruscator m
• niemiecki: (1.1) Bettler m
• nowogrecki: (1.1) ζητιάνος m
• portugalski: (1.1) mendicante, braz. port. pedinte
• rosyjski: (1.1) попроша́йка m/ż
• serbski: (1.1) просјак
• slovio: (1.1) zxebrak (жебрак)
• suahili: (1.1) maskini
• szwedzki: (1.1) tiggare w
• turecki: (1.1) dilenci
• ukraiński: (1.1) жебрак m, ста́рець m
• węgierski: (1.1) koldus
• wilamowski: (1.1) bātłer m, fehter m
• włoski: (1.1) mendicante m

źródła: