Skandynawka

Skandynawka (język polski)

Skandynawka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌskãndɨ̃ˈnafka], AS: [skãndỹnafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mieszkanka Skandynawii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Skandynawka	Skandynawki
dopełniacz	Skandynawki	Skandynawek
celownik	Skandynawce	Skandynawkom
biernik	Skandynawkę	Skandynawki
narzędnik	Skandynawką	Skandynawkami
miejscownik	Skandynawce	Skandynawkach
wołacz	Skandynawko	Skandynawki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Skandynawia ż, skandynawista m, skandynawistka ż, skandynawistyka ż

forma męska Skandynaw m

przym. skandynawski, skandynawistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Skandynaw

• białoruski: (1.1) скандынаўка ż
• bułgarski: (1.1) скандинавка ż
• czeski: (1.1) Skandinávka ż
• hiszpański: (1.1) escandinava ż
• kataloński: (1.1) escandinava ż
• niemiecki: (1.1) Skandinavierin ż
• nowogrecki: (1.1) Σκανδιναβή ż
• portugalski: (1.1) escandinava ż
• rosyjski: (1.1) скандинавка ż
• słowacki: (1.1) Škandinávka ż
• włoski: (1.1) scandinava ż

źródła: