dzwon
dzwon (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) duży metalowy przedmiot, który uderzany wydaje dźwięk; zob. też dzwon (instrument) w Wikipedii
- (1.2) dźwięk dzwonu (1.1)
- (1.3) techn. element różnych urządzeń technicznych, zwykle w kształcie cylindrycznym, zamknięty od góry, bez dna
- (1.4) pot. niegroźny wypadek drogowy, kolizja lub stłuczka
- (1.5) hist. wojsk. główna część hełmu chroniąca większą część głowy; zob. też dzwon (część hełmu) w Wikipedii
- (1.6) zob. dzwony
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-3,5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzwon dzwony dopełniacz dzwonu dzwonów celownik dzwonowi dzwonom biernik dzwon dzwony narzędnik dzwonem dzwonami miejscownik dzwonie dzwonach wołacz dzwonie dzwony - (1.4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzwon dzwony dopełniacz dzwona dzwonów celownik dzwonowi dzwonom biernik dzwon dzwony narzędnik dzwonem dzwonami miejscownik dzwonie dzwonach wołacz dzwonie dzwony
- przykłady:
- (1.1) Dźwięk dzwonu codziennie wzywał mieszkańców wsi na poranną mszę.
- (1.2) Z daleka było słychać dzwon.
- (1.4) Cholera! Miałem wczoraj dzwona nowym autem!
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) serce dzwonu • bić w dzwon
- (1.3) dzwon nurkowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzwony nmos, dzwonko n, dzwonnica ż, dzwonnik m, dzwonienie n, zadzwonienie n, wydzwanianie n, wydzwonienie n, oddzwanianie n, oddzwonienie n, podzwonne n, dzwoniec m
- czas. dzwaniać, dzwonić ndk., zadzwonić dk., wydzwaniać ndk., wydzwonić dk., oddzwaniać ndk., oddzwonić dk.
- przym. dzwonowy, dzwonowaty, dzwonkowaty, dzwonczany
- związki frazeologiczne:
- bić w dzwony na trwogę • od wielkiego dzwonu • serce jak dzwon • przysłowie dlatego dzwon głośny, że wewnątrz próżny
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bell
- arabski: (1.1-2) جرس ,ناقوس
- baskijski: (1.1) ezkila, kanpai; (1.2) danda, kanpai-hots, kanpai-kolpe
- białoruski: (1.1) звон m; (1.3) каўпак m
- bułgarski: (1.1) камбана ż
- chorwacki: (1.1) zvono n
- czeski: (1.1) zvon m
- duński: (1.1) klokke w
- esperanto: (1.1) sonorilo
- francuski: (1.1) cloche ż, bourdon m
- gudźarati: (1.1) ઘંટ m (ghaṇṭa)
- hawajski: (1.1) pele
- hiszpański: (1.1) campana ż
- japoński: (1.1) 鐘 (かね, kane)
- jidysz: (1.1) גלאָק m (glok)
- kaszubski: (1.1) zwón m
- kataloński: (1.1) campana ż
- litewski: (1.1) varpas m
- łaciński: (1.1) campana ż
- niderlandzki: (1.1) bel ż
- niemiecki: (1.1) Glocke ż
- nowogrecki: (1.1) καμπάνα ż
- portugalski: (1.1) campana ż
- rosyjski: (1.1) колокол m
- słowacki: (1.1) zvon m
- szwedzki: (1.1) klocka w
- ukraiński: (1.1) дзвін m
- węgierski: (1.1) harang; (1.2) harang
- włoski: (1.1) campana ż
- źródła: