rzemieślnik (język polski)

edytuj
 
rzemieślnik (1.1) w kuźni
wymowa:
IPA[ʒɛ̃ˈmʲjɛ̇ɕl̥ʲɲik], AS[žẽmʹi ̯ėśl̦ʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba uprawiająca rzemiosło (zajmująca się drobną wytwórczością lub naprawą, posiadająca warsztat rzemieślniczy)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pan Jan to wykwalifikowany i ceniony rzemieślnik.
(1.1) Nowe miasto szybko przyciągnęło wielu rzemieślników[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) doświadczony / dobry / solidny / kiepski rzemieślnik
synonimy:
(1.1) rękodzielnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzemiosło n, rzemieślnictwo n
forma żeńska rzemieślniczka ż
przym. rzemieślniczy
przysł. rzemieślniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „rzemieślnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Poznańska wiki, Wszystko o Poznaniu
  NODES