tchórze (2.1)
wymowa:
IPA[txuʃ], AS[tχuš], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor. przen. człowiek bojaźliwy, strachliwy

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. niewielki europejski ssak drapieżny; zob. też tchórz zwyczajny w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Będziesz się ukrywał, jak tchórz!?
(2.1) Można tu spotkać makaki, zagrożone wyginięciem lamparty, prowadzące nocne życie żenety oraz tchórze.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być tchórzem • uchodzić za tchórza • zachowywać się jak tchórz
synonimy:
(1.1) bojaźliwiec, strachajło, cykor, panikarz, trusia, asekurant, ostrożniak, kapitulant, trzęsidupa, zajęcze serce, człowiek małego ducha; gw. (Mazowsze) ćchórz[1]
antonimy:
(1.1) bohater
hiperonimy:
(2.1) łasica
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tchórzostwo n, tchórzliwość ż, tchórzenie n, stchórzenie n
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzliwy, tchórzy
przysł. tchórzliwie
związki frazeologiczne:
tchórzem podszytytchórz go obleciałbrać za tchórzamieć tchórzaśmierdzieć tchórzem
etymologia:
(1.1) obserwacja zachowania zwierzęcia stała się podstawą do wyłonienia się znaczeniaczłowiek bojaźliwy
(2.1) prasł. *dъchor'ьto, co wydaje nieprzyjemną woń > zwierzę wydalające ciecz o nieprzyjemnym zapachu, tchórz Mustela putorius[2]
uwagi:
(2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
źródła:
  1. Anna Kowalska, Alina Strzyżewska-Zaremba, Atlas gwar mazowieckich, t. X, ISBN 83-04-03909-5, mapa nr 489.
  2.   Hasło „tchórz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  NODES