wydry (1.1)
wymowa:
IPA[ˈvɨdra], AS[vydra]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. Lutrinae[1], ssak wód przybrzeżnych o wydłużonym ciele i brązowej sierści; zob. też wydry w Wikipedii
(1.2) skóra wydry (1.1) po wyprawieniu
(1.3) obraź. wredna, przebiegła kobieta
(1.4) bruzda w murze
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) […] w wodach mieszkały wydry i bobry domki sobie budowały […][3]
(1.3) Wydra! Wszyscy wiedzą, że ze szwagrem amory uprawia, ale cóż – „obywatelka miejscowa”, więc nosa drze[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wydrówka ż, wydrzę n, wydry lm nmos, rozwydrzenie n, rozwydrzanie n
czas. rozwydrzać ndk., rozwydrzyć dk., rozwydrzyć się dk.
przym. wydrowy, wydrowaty
przysł. wydrowato
związki frazeologiczne:
ni pies, ni wydra
etymologia:
prasł. *vydra < praindoeur. *ūdrā, utworzone od nazwy wody (por. pol. woda) i oznaczające pierwotnie ogólnie zwierzę wodne, później zawężone do jednego gatunku[5]
por. czes. vydra, słc. vydra, białor. выдра (wydra), ros. выдра (wydra), ukr. видра (vidra), chorw. vidra, litew. ūdra; t. gr. ὕδρα (hýdra) → wąż wodny[5]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks ssaków w języku polskim
(1.2) zobacz też: wydry
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Lutrinae” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2.   Hasło „wydra” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem.
  4. Maria Kuncewiczowa, Cudzoziemka, Warszawa 1984, s. 136.
  5. 5,0 5,1 Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
  NODES