Tauber

Tauber (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gołąb, samiec gołębia

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) geogr. Tauber (rzeka)

rzeczownik odprzymiotnikowy, rodzaj męski

(3.1) głuchy (mężczyzna)

rzeczownik, forma fleksyjna

(4.1) zob. Taube

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Tauber	die Tauber
dopełniacz	des Taubers	der Tauber
celownik	dem Tauber	den Taubern
biernik	den Tauber	die Tauber

(2.1) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	die Tauber
dopełniacz	der Tauber
celownik	der Tauber
biernik	die Tauber

(3.1)

przypadek	deklinacja	liczba pojedyncza	liczba mnoga
Nom.	słaba mieszana mocna	der Taube ein Tauber Tauber	die Tauben Tauben Taube
Gen.	słaba mieszana mocna	des Tauben eines Tauben Tauben	der Tauben Tauben Tauber
Dat.	słaba mieszana mocna	dem Tauben einem Tauben Taubem	den Tauben Tauben Tauben
Akk.	słaba mieszana mocna	den Tauben einen Tauben Tauben	die Tauben Tauben Taube

(4.1) zob. Taube

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Täuber m

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Taubheit ż, Taube ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: