Tiumeń
Tiumeń (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto obwodowe w syberyjskiej części Rosji, położone nad rzeką Turą[1]; zob. też Tiumeń w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Tiumeń Tiumenie dopełniacz Tiumeni[2] Tiumeni celownik Tiumeni Tiumeniom biernik Tiumeń Tiumenie narzędnik Tiumenią Tiumeniami miejscownik Tiumeni Tiumeniach wołacz Tiumeni Tiumenie
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Tiumeni • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Tiumeni • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Tiumeni • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Tiumeni • mieszkaniec / mieszkanka Tiumeni • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Tiumeni • pochodzić z Tiumeni • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Tiumeni
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ros. Тюмень; miasto powstało na miejscu wcześniejszej osady tatarskiej zwanej po ros. Чинги-Тура (Czyngi-Tura) (nazwa pochodzenia ugryjskiego, znacząca pierwotnie → miasto na drodze)
- prawdopodobne jest także pochodzenie nazwy od st.turk. tümän → oddział 10 tysięcy wojowników (por. st.pol. ćma), rozważane są także warianty wywodu z baszkirskiego albo z innych języków rodziny turkijskiej
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Tyumen
- białoruski: (1.1) Цюмень ż
- bułgarski: (1.1) Тюмен
- czeski: (1.1) Ťumeň
- duński: (1.1) Tjoemen
- francuski: (1.1) Tioumen m
- hiszpański: (1.1) Tiumén m
- litewski: (1.1) Tiumenė ż
- łotewski: (1.1) Tjumeņa
- macedoński: (1.1) Тјумењ m, Тјумен m
- niemiecki: (1.1) Tjumen n
- portugalski: (1.1) Tiumen ż
- rosyjski: (1.1) Тюмень ż
- słowacki: (1.1) Ťumeň
- ukraiński: (1.1) Тюмень ż
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 225.
- ↑ Hasło „Tiumeń” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.